Okoń

Okoń pospolity
Perca fluviatilis`
Linnaeus, 1758
Perca fluviatilis Linnaeus, 1758
źródło: wikicommoms
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	okoniokształtne
Rodzina	okoniowate
Rodzaj	Perca
Gatunek	Okoń pospolity
Synonimy
Perca fluviatilis aurea Smitt, 1893 Perca fluviatilis gibba Smitt, 1893 Perca fluviatilis intermedius Svetovidov & Dorofeyeva, 1963 Perca fluviatilis macedonica Karaman, 1924 Perca fluviatilis maculata Smitt, 1893 Perca fluviatilis nigrescens Heckel, 1837 Perca fluviatilis zaissanica Dianov, 1955 Perca fluviatilus Linnaeus, 1758 Perca helvetica Gronow, 1854 Perca italica Cuvier, 1828 Perca vulgaris Schaeffer, 1761 Perca vulgaris Schrank, 1792 Perca vulgaris Fitzinger, 1832 Perca vulgaris aurata Fitzinger, 1832

Okoń, okoń pospolity (Perca fluviatilis) – gatunek słodkowodnej, drapieżnej ryby okoniokształtnej, z rodziny okoniowatych(Percidae).

Morfologia

Okonie mają ciało wyraźnie wygrzbiecone i pokrywają je drobne, ktenoidalne, ostre łuski, zachodzące na siebie dachówkowato i bardzo głęboko osadzone w kieszeniach skórnych. Maleńkie ząbki na ich zewnętrznej stronie nadają jego ciału charakterystyczną szorstkość w dotyku. Kości pokrywy skrzelowej posiadają ostry kolec, którym można się skaleczyć. Grzbiet okonia jest najczęściej ciemnoturkusowy, boki zielonożółte, układa się na nich prostopadle od pięciu do dziewięciu charakterystycznych ciemnych smug. Ubarwienie zmienne w zależności od miejsca przebywania, osobniki żyjące w płytkich prześwietlonych wodach są bardziej jaskrawo ubarwione od tych żyjących w ciemnych, głębokich wodach. Samce generalnie są jaskrawiej ubarwione. Osiąga do 60 cm długości i masę ciała do 4,8 kg.

Odżywianie

Narybek okonia początkowo odżywia się planktonem, później organizmami bezkręgowymi, a w momencie gdy najbardziej żarłoczne osobniki w stadzie młodych okoni, żyjących w trudnych warunkach, osiągają odpowiednie rozmiary (10-15cm), natychmiast zaczynają odżywiać się mniejszymi od siebie rybami. Nie gardzą przy tym przedstawicielami własnego gatunku. Jeżeli w danym zbiorniku występują już cierniki, to wtedy one stanowią główną zdobycz młodych drapieżców. Niektóre okonie, mające dziesięć do dwunastu centymetrów długości, są już prawdziwymi rybami drapieżnymi. Z drugiej jednak strony ciągle jeszcze potrafią zaspokajać głód, ryjąc w mule lub zawzięcie polując na ośliczki. Żeruje głównie o wschodzie i zachodzie słońca nie unikając innej pory dnia.

Występowanie

Zamieszkuje wszelkiego typu wody słodkie, zarówno płynące (rzeki, duże potoki) jak i stojące (jeziora, stawy, starorzecza). Ponadto zasiedla słonawe wody przybrzeżne (np. Zalew Wiślany).

Tarło

Początkowo jest ryba stadną jednak starsze osobniki żyją przeważnie samotnie lub w niewielkich grupach. Dojrzałość płciową osiąga w trzecim roku życia. Tarło ma miejsce od kwietnia do lipca (w zależności od temperatury wody), przeważnie na płyciznach. Samica składa od 12 000 do 300 000 ziaren ikry o średnicy 2–2,5 mm, która jest przyklejana do kamieni, zanurzonych gałęzi, roślin wodnych itp. w postaci długich wstęg. Wylęg po 14–21 dniach. Świeżo wylęgłe larwy mierzą 3–6 mm i posiadają jajowatego kształtu woreczek żółtkowy zawierający kroplę tłuszczu, która umożliwia im unoszenie się na wodzie.

Sen

Okoń europejski zapada w nocy w swego rodzaju "stan głębokiego snu". W tym czasie przebywa przy dnie zbiornika opierając się o dno płetwami brzusznymi i ogonową. Na ten okres "zwija" swoją płetwę grzbietową. Sen ten jest na tyle głęboki, że nie wytrąci i nie wystraszy z niego nawet jasny snop światła. Po obudzeniu, które trwa przez kilka minut ponownie ją rozkłada.

Ochrona i zagrożenie

Kategoria zagrożenia (CKGZ), do której został zakwalifikowany okoń wskazuje, że w tej chwili nie ma żadnych obaw o przyszłość tego gatunku.

�Okres ochronny: brak

�Wymiar ochronny: 15 cm za wyjątkiem wód ujętych w Informatorze wód krainy pstrąga i lipienia

�Dobowy limit połowu: brak

Znaczenie gospodarcze

Nie posiada większego znaczenia gospodarczego. Bardzo chętnie łowiony przez wędkarzy na spinning, spod lodu, oraz na żywą i martwą rybę, a także na spławik, grunt i na muchę.

Źródło

1) www.ekologia.pl [28.07.2014]
2) pl.wikipedia.org [28.07.2014]
3) wedkuje.pl [28.07.2014]