Maradki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzono nową stronę " {{Wieś infobox |nazwa = Maradki |herb wsi = |flaga wsi = |herb artykuł = |dopełniacz wsi = Maradek ...") |
|||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
|herb artykuł = | |herb artykuł = | ||
|dopełniacz wsi = Maradek | |dopełniacz wsi = Maradek | ||
| − | |zdjęcie = | + | |zdjęcie = [[File:Maradki.jpg|thumb|Maradki nad jeziorem, źródło: www.fotosik.pl, 12.09.2013.]] |
| − | |opis zdjęcia = | + | |opis zdjęcia = Maradki nad jeziorem |
|rodzaj miejscowości = wieś | |rodzaj miejscowości = wieś | ||
|województwo = warmińsko - mazurskie | |województwo = warmińsko - mazurskie | ||
| Linia 31: | Linia 31: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | <big>'''Maradki'''</big>(niem. Maradtken , Maradken, Marattken, Merettesfeld)– wieś sołecka w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Sorkwity . W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. | + | <big>'''Maradki'''</big> (niem. Maradtken , Maradken, Marattken, Merettesfeld)– wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Sorkwity . W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. |
<br/> | <br/> | ||
=== Charakterystyka fizjograficzna === | === Charakterystyka fizjograficzna === | ||
| − | Miejscowość | + | Miejscowość znajduje się nad Jeziorem Lampackim oraz Piłakno. Miejscowość położona jest na terenie fizjograficznym charakterystycznym dla powiatu mrągowskiego, który znajduje się w obrębie dwóch regionów: cześć zachodnia do linii Lipowo - Kosewo - Baranowo - Cudnochy to obszar wyniesień Pojezierza Mrągowskiego; część wschodnia to Kraina Wielkich Jezior Mazurskich, stanowiąca rozległe obniżenie w pasie pojezierzy Polski Północno-Wschodniej. Ukształtowanie terenu jest typowe dla obszarów polodowcowych. Występuje tutaj także skupienie dużych, naturalnych zbiorników wodnych (14% powierzchni) oraz rozległe, zwarte kompleksy leśne (31% powierzchni). Ponadto miejscowość położona jest na terenie gminy Sorkwity gdzie występujące osady wiążą się ze zlodowaceniem północnopolskim dwóch faz: leszczyńskiej i pomorskiej. W obszarze gminy znajdują sięzasoby kruszywa naturalnego oraz kopaliny rolnicze (kreda jeziorna). Występują tutaj dwa ciągi morenowe, które poprzecinane są szeregiem jezior rynnowych (towarzyszą im piaszczysto-żwirowe wały ozów i tworów szczelinowych typu kemów. Do rynien zaliczymy jeziora:Stromek, Warpuńskie,Zyndackie, Gielądzkie, Lampasz. Wzdłuż jeziora Gielądzkiego i Lampackiego występują bardzo wysokie strome krawędzie - spadki dochodzą do 40 i więcej stopni nachylenia. |
| − | Miejscowość położona jest na terenie fizjograficznym charakterystycznym dla powiatu mrągowskiego, który znajduje się w obrębie dwóch regionów : cześć zachodnia do linii Lipowo - Kosewo - Baranowo - Cudnochy to obszar wyniesień Pojezierza Mrągowskiego; część wschodnia to Kraina Wielkich Jezior Mazurskich, stanowiąca rozległe obniżenie w pasie pojezierzy Polski Północno-Wschodniej. Ukształtowanie terenu jest typowe dla obszarów polodowcowych. Występuje tutaj także skupienie dużych, naturalnych zbiorników wodnych (14% powierzchni) oraz rozległe, zwarte kompleksy leśne (31% powierzchni). | + | Natomiast najwyższy punkt na terenie gminy, na zachód od Jeziora Gielądzkiego, koło Surmówki ma wysokość 208 m n.p.m. |
| − | |||
| − | Natomiast najwyższy punkt na terenie gminy, na zachód od | ||
| Linia 46: | Linia 44: | ||
=== Dzieje miejscowości === | === Dzieje miejscowości === | ||
| − | Wieś powstała na dobrach wildenowskich. Rycerz Filip Wildenaw w 1391 r. nadał Lubanowi 40 włók na prawie chełmińskim, między jeziorem Piłakno i Lampackim . Luban musiał świadczyć dwie służby wojskowe oraz dziesięciny w naturze na rzecz kościoła w Rybnie. W 1445 r. Wolfgang Schwausfelder i Piotr z Kozłowa nadają Niemierzy Romie 20 wółk na prawie chełmińskim około jeziora Perzuk. | + | |
| − | Wieś w XVI w. wchodziła w skład dóbr kozłowskich. W 1740 r. we wsi założono szkołę, w 1818 r. wykładał w niej Jędrys Skrodzki. W 1785 r. była to wieś majoracka i przynależała do domeny w Rybnie. W 1785 r. były tu 24 dymy, w 1815 r. – 18, w 1838 r. – 31 . Pod koniec XIX w. zajmowała 2946 mórg. W 1815 r. mieszkało tu 166 osób, w 1838 – 254, w 1851 r. – 271, w 1939 r. – 367 . W XX w. istniały dwa wiatraki we wsi . W XX w. miejscowość miała charakter czysto polski. | + | Wieś powstała na dobrach wildenowskich. Rycerz Filip Wildenaw w 1391 r. nadał Lubanowi 40 włók na prawie chełmińskim, między jeziorem Piłakno i Lampackim. Luban musiał świadczyć dwie służby wojskowe oraz dziesięciny w naturze na rzecz kościoła w Rybnie. W 1445 r. Wolfgang Schwausfelder i Piotr z Kozłowa nadają Niemierzy Romie 20 wółk na prawie chełmińskim około jeziora Perzuk. Wieś w XVI w. wchodziła w skład dóbr kozłowskich. W 1740 r. we wsi założono szkołę, w 1818 r. wykładał w niej Jędrys Skrodzki. W 1785 r. była to wieś majoracka i przynależała do domeny w Rybnie. W 1785 r. były tu 24 dymy, w 1815 r. – 18, w 1838 r. – 31 . Pod koniec XIX w. zajmowała 2946 mórg. W 1815 r. mieszkało tu 166 osób, w 1838 – 254, w 1851 r. – 271, w 1939 r. – 367 . W XX w. istniały dwa wiatraki we wsi. W XX w. miejscowość miała charakter czysto polski. Zabudowa wsi przyjęła kształt krzywej ulicówki. |
| − | + | ||
| + | <br/> | ||
| + | |||
| + | ===Gospodarka=== | ||
| + | |||
| + | Wieś ma charakter letniskowy. Znajduję się tutaj hotele i pensjonaty. | ||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 54: | Linia 57: | ||
=== Ludzie związani z miejscowością: === | === Ludzie związani z miejscowością: === | ||
| + | Ze wsią związane są rody szlacheckie: Zaleskich i Ostaszewskich. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | === | + | === Bibliografia: === |
| − | + | Kujawski Wojciech, ''Krutynia. Szlak wodny'', Olsztyn 2006, 448 ss. | |
| − | + | ''Mrągowo. Z dziejów miasta i okolic'', pod red. Andrzeja Wakara, Olsztyn 1975, 487 ss. | |
| − | + | ''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. VI, Warszawa 1885, 960 ss. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VI, | ||
<br/> | <br/> | ||
== Zobacz też == | == Zobacz też == | ||
| + | http://www.gminasorkwity.pl | ||
| − | + | <br/> | |
[[Kategoria: Miejscowość]] | [[Kategoria: Miejscowość]] | ||
[[Użytkownik:Kinlis|Kinlis]] ([[Dyskusja użytkownika:Kinlis|dyskusja]]) 08:57, 20 wrz 2013 (CEST) | [[Użytkownik:Kinlis|Kinlis]] ([[Dyskusja użytkownika:Kinlis|dyskusja]]) 08:57, 20 wrz 2013 (CEST) | ||
Wersja z 07:51, 26 wrz 2013
| Maradki | |
| | |
| [[Plik:|240px|Maradki nad jeziorem]] Maradki nad jeziorem
| |
| Rodzaj miejscowości | wieś |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko - mazurskie |
| Powiat | mrągowski |
| Gmina | Sorkwity |
| Sołectwo | Maradki |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Tablice rejestracyjne | NMR |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Maradki | |
| Położenie na mapie Polski  Maradki | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Maradki (niem. Maradtken , Maradken, Marattken, Merettesfeld)– wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Sorkwity . W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość znajduje się nad Jeziorem Lampackim oraz Piłakno. Miejscowość położona jest na terenie fizjograficznym charakterystycznym dla powiatu mrągowskiego, który znajduje się w obrębie dwóch regionów: cześć zachodnia do linii Lipowo - Kosewo - Baranowo - Cudnochy to obszar wyniesień Pojezierza Mrągowskiego; część wschodnia to Kraina Wielkich Jezior Mazurskich, stanowiąca rozległe obniżenie w pasie pojezierzy Polski Północno-Wschodniej. Ukształtowanie terenu jest typowe dla obszarów polodowcowych. Występuje tutaj także skupienie dużych, naturalnych zbiorników wodnych (14% powierzchni) oraz rozległe, zwarte kompleksy leśne (31% powierzchni). Ponadto miejscowość położona jest na terenie gminy Sorkwity gdzie występujące osady wiążą się ze zlodowaceniem północnopolskim dwóch faz: leszczyńskiej i pomorskiej. W obszarze gminy znajdują sięzasoby kruszywa naturalnego oraz kopaliny rolnicze (kreda jeziorna). Występują tutaj dwa ciągi morenowe, które poprzecinane są szeregiem jezior rynnowych (towarzyszą im piaszczysto-żwirowe wały ozów i tworów szczelinowych typu kemów. Do rynien zaliczymy jeziora:Stromek, Warpuńskie,Zyndackie, Gielądzkie, Lampasz. Wzdłuż jeziora Gielądzkiego i Lampackiego występują bardzo wysokie strome krawędzie - spadki dochodzą do 40 i więcej stopni nachylenia. Natomiast najwyższy punkt na terenie gminy, na zachód od Jeziora Gielądzkiego, koło Surmówki ma wysokość 208 m n.p.m.
Dzieje miejscowości
Wieś powstała na dobrach wildenowskich. Rycerz Filip Wildenaw w 1391 r. nadał Lubanowi 40 włók na prawie chełmińskim, między jeziorem Piłakno i Lampackim. Luban musiał świadczyć dwie służby wojskowe oraz dziesięciny w naturze na rzecz kościoła w Rybnie. W 1445 r. Wolfgang Schwausfelder i Piotr z Kozłowa nadają Niemierzy Romie 20 wółk na prawie chełmińskim około jeziora Perzuk. Wieś w XVI w. wchodziła w skład dóbr kozłowskich. W 1740 r. we wsi założono szkołę, w 1818 r. wykładał w niej Jędrys Skrodzki. W 1785 r. była to wieś majoracka i przynależała do domeny w Rybnie. W 1785 r. były tu 24 dymy, w 1815 r. – 18, w 1838 r. – 31 . Pod koniec XIX w. zajmowała 2946 mórg. W 1815 r. mieszkało tu 166 osób, w 1838 – 254, w 1851 r. – 271, w 1939 r. – 367 . W XX w. istniały dwa wiatraki we wsi. W XX w. miejscowość miała charakter czysto polski. Zabudowa wsi przyjęła kształt krzywej ulicówki.
Gospodarka
Wieś ma charakter letniskowy. Znajduję się tutaj hotele i pensjonaty.
Ludzie związani z miejscowością:
Ze wsią związane są rody szlacheckie: Zaleskich i Ostaszewskich.
Bibliografia:
Kujawski Wojciech, Krutynia. Szlak wodny, Olsztyn 2006, 448 ss.
Mrągowo. Z dziejów miasta i okolic, pod red. Andrzeja Wakara, Olsztyn 1975, 487 ss.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. VI, Warszawa 1885, 960 ss.
