Marcinowa Wola: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 37: | Linia 37: | ||
=== Charakterystyka fizjograficzna: === | === Charakterystyka fizjograficzna: === | ||
Wieś położona na zachodnim brzegu [[Jezioro Buwełno|Jeziora Buwełno]] w pobliżu [[Bagna Nietlickie|Bagien Nietlickich]]. | Wieś położona na zachodnim brzegu [[Jezioro Buwełno|Jeziora Buwełno]] w pobliżu [[Bagna Nietlickie|Bagien Nietlickich]]. | ||
| − | Na [[Pojezierze Mazurskie|Pojezierzu Mazurskim]] pojawiła się ludność, która zaszczepiła na tym terenie [[kultura ceramiki sznurowej|kulturę ceramiki sznurowej]]. Była to ludność indoeuropejska, ponieważ kultura ta rozciągała się na obszarach od Pirenejów aż po Wołgę. Ludność [kultura ceramiki sznurowej|kultury ceramiki sznurowej]], w zależności od warunków terenu, trudniła się hodowlą i pasterstwem, zajmowała się również rolnictwem. Stapiała się dość szybko z ludnością autochtoniczną, tworząc rozmaite kultury mieszane. Na [[Pojezierze Mazurskie|Pojezierzu Mazurskim]] mieszanina ludności rybacko–myśliwskiej pochodzenia mezolitycznego oraz ludności kultury [[ceramika grzebykowa|ceramiki grzebykowej]] z ludnością [[kultura ceramiki sznurowej|kultury ceramiki sznurowej]] dała nową kulturę, zwaną [[kultura rzucewska|kulturą rzucewską]]. | + | Na [[Pojezierze Mazurskie|Pojezierzu Mazurskim]] pojawiła się ludność, która zaszczepiła na tym terenie [[kultura ceramiki sznurowej|kulturę ceramiki sznurowej]]. Była to ludność indoeuropejska, ponieważ kultura ta rozciągała się na obszarach od Pirenejów aż po Wołgę. Ludność [[kultura ceramiki sznurowej|kultury ceramiki sznurowej]], w zależności od warunków terenu, trudniła się hodowlą i pasterstwem, zajmowała się również rolnictwem. Stapiała się dość szybko z ludnością autochtoniczną, tworząc rozmaite kultury mieszane. Na [[Pojezierze Mazurskie|Pojezierzu Mazurskim]] mieszanina ludności rybacko–myśliwskiej pochodzenia mezolitycznego oraz ludności kultury [[ceramika grzebykowa|ceramiki grzebykowej]] z ludnością [[kultura ceramiki sznurowej|kultury ceramiki sznurowej]] dała nową kulturę, zwaną [[kultura rzucewska|kulturą rzucewską]]. |
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 13:16, 27 paź 2013
| Marcinowa Wola | |
| | |
 Marcinowa Wola - zdjęcie archiwalne
Źródło: http://www.rowery.olsztyn.pl/wiki/miejsca/1914/warminsko-mazurskie/marcinowa_wola, dostęp 26 września 2013 | |
| Rodzaj miejscowości | Wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | Warmińsko-Mazurskie |
| Powiat | Giżycki |
| Gmina | Miłki |
| Strefa numeracyjna | (+48) 87 |
| Kod pocztowy | 11-513 |
| Tablice rejestracyjne | NGI |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Marcinowa Wola | |
| Położenie na mapie Polski  Marcinowa Wola | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Marcinowa Wola (niem. Marczinawolla, w latach 1929-1945 miejscowość nosiła nazwę Martinshagen) – wieś sołecka położona w Polsce, w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie giżyckim w gminie Miłki. W latach 1975-1998 miejscowość przynależała administracyjnie do województwa suwalskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna:
Wieś położona na zachodnim brzegu Jeziora Buwełno w pobliżu Bagien Nietlickich. Na Pojezierzu Mazurskim pojawiła się ludność, która zaszczepiła na tym terenie kulturę ceramiki sznurowej. Była to ludność indoeuropejska, ponieważ kultura ta rozciągała się na obszarach od Pirenejów aż po Wołgę. Ludność kultury ceramiki sznurowej, w zależności od warunków terenu, trudniła się hodowlą i pasterstwem, zajmowała się również rolnictwem. Stapiała się dość szybko z ludnością autochtoniczną, tworząc rozmaite kultury mieszane. Na Pojezierzu Mazurskim mieszanina ludności rybacko–myśliwskiej pochodzenia mezolitycznego oraz ludności kultury ceramiki grzebykowej z ludnością kultury ceramiki sznurowej dała nową kulturę, zwaną kulturą rzucewską.
Dzieje miejscowości:
Wieś założył w 1553 roku sołtys Marcin z Ruwełna. W 1625 roku, jak wynika z ksiąg rachunkowych powiatu giżyckiego, mieszkali tu tylko Polacy. Szkołę założono w 1737 roku. W 1914 roku podczas działań wojennych wieś została zniszczona. Odbudowano ją w następnym pięcioleciu. Na północnym skraju wsi funkcjonuje pensjonat „Teresa”.
Ludzie związani z miejscowością:
Zabytki:
W centrum wsi, miedzy drogą a jeziorem, znajduje się cmentarz rosyjsko–niemiecki z lat 1914–1915. Liczy 0,2 ha. W zbiorowych mogiłach zostało pochowanych około 169 żołnierzy niemieckich i 301 rosyjskich.
Bibliografia:
Wakar Andrzej, Willan Tadeusz, Giżycko, z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1996.
Maślij Stefania, Giżycko i okolice. Przewodnik, 2004.
Panfil Jan, Pojezierze Mazurskie, Warszawa 1968.
Michniewska-Szczepkowska Barbara, Szczepkowski Bohdan, Województwo olsztyńskie, środowisko geograficzne tekst i mapy krajoznawcze, Olsztyn 1969.
