Kazimierz Czarnocki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzono nową stronę "{{Ludzie sportu infobox |nazwa = Kazimierz Czarnocki |grafika = Kazimierz Czarnocki.jpg |podpis grafiki = |Imię i Nazwis...") |
|||
Linia 2: | Linia 2: | ||
|nazwa = Kazimierz Czarnocki | |nazwa = Kazimierz Czarnocki | ||
|grafika = Kazimierz Czarnocki.jpg | |grafika = Kazimierz Czarnocki.jpg | ||
− | |podpis grafiki = | + | |podpis grafiki = źródło: mosir.elblag.eu |
|Imię i Nazwisko = Kazimierz Czarnocki | |Imię i Nazwisko = Kazimierz Czarnocki | ||
|Data i miejsce urodzenia = 1912 roku w Brześciu | |Data i miejsce urodzenia = 1912 roku w Brześciu | ||
Linia 16: | Linia 16: | ||
=Bibliografia= | =Bibliografia= | ||
*Orzeł Elbląg - historia | *Orzeł Elbląg - historia | ||
+ | *[http://mosir.elblag.eu/.media/.media/Ludzie%20sportu/Czarnocki.pdf mosir.elblag.eu] | ||
[[Kategoria: Sport|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: Działacze sportowi|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: Elbląg|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: 1945-1989|Czarnocki, Kazimierz]] | [[Kategoria: Sport|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: Działacze sportowi|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: Elbląg|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: 1945-1989|Czarnocki, Kazimierz]] |
Wersja z 15:46, 4 sty 2015
Kazimierz Czarnocki (ur. w 1912 roku w Brześciu, zmarł 6 grudnia 1981 roku w Elblągu) – Zasłużony dla Elbląga promotor łyżwiarstwa szybkiego, pierwszy prezes Orła Elbląg.
Działacze sportowi
W 1931 roku ukończył gimnazjum w Brześciu, po czym rozpoczął studia w Warszawie w Szkole Głównej Handlowej. Nie był to kierunek całkowicie zgodny z jego zainteresowaniami, bowiem pasją stało się dziennikarstwo. Zresztą po studiach wrócił do rodzinnego miasta i będąc dyrektorem lokalnej ekspozytury Ligi Morskiej i Kolonialnej przyjął propozycję korespondenta Polskiej Agencji Telegraficznej. Jednocześnie był redaktorem naczelnym tygodnika „Polesie”. Po wojnie w 1951 roku trafił do Elbląga. Najpierw współpracował z Kurierem Codziennym, a następnie został szefem oddziału Dziennika Bałtyckiego, najpoczytniejszej gazety na wybrzeżu. Sportem zainteresował się w dzieciństwie, a będąc na studiach wyczynowo uprawiał lekkoatletykę (bieg na 110 metrów przez plotki) , był nawet kandydatem do reprezentacji na Igrzyska Olimpijskie w Berlinie (1936). Sportowa żyłka pozostała. W Elblągu został prezesem klubu Włókniarz (1952) i zakładał w nim sekcję łyżwiarstwa szybkiego. Klub zmienił nazwę na Orzeł (1957) i tak jest do dziś. Wychował kilka generacji doskonałych działaczy, trenerów i zawodników, którzy osiągali nie tylko znakomite wyniki sportowe, ale cechowało ich przywiązanie są klubu i przestrzeganie zasad fair play. Następcy przestrzegali tych norm. W 1964 roku otrzymał propozycję objęcia funkcji prezesa Polskiego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego. Wyróżniony Krzyżem Kawalerskim Orderu „Polonia Restituta”, złotym medalem Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej, Medalem „Stulecia Sportu Polskiego”.
Bibliografia
- Orzeł Elbląg - historia
- mosir.elblag.eu