Kazimierz Czarnocki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(Utworzono nową stronę "{{Ludzie sportu infobox |nazwa = Kazimierz Czarnocki |grafika = Kazimierz Czarnocki.jpg |podpis grafiki = |Imię i Nazwis...")
 
Linia 2: Linia 2:
 
  |nazwa                  = Kazimierz Czarnocki
 
  |nazwa                  = Kazimierz Czarnocki
 
  |grafika                = Kazimierz Czarnocki.jpg
 
  |grafika                = Kazimierz Czarnocki.jpg
  |podpis grafiki          =  
+
  |podpis grafiki          = źródło: mosir.elblag.eu
 
  |Imię i Nazwisko        = Kazimierz Czarnocki
 
  |Imię i Nazwisko        = Kazimierz Czarnocki
 
  |Data i miejsce urodzenia = 1912 roku w Brześciu
 
  |Data i miejsce urodzenia = 1912 roku w Brześciu
Linia 16: Linia 16:
 
=Bibliografia=
 
=Bibliografia=
 
*Orzeł Elbląg - historia
 
*Orzeł Elbląg - historia
 +
*[http://mosir.elblag.eu/.media/.media/Ludzie%20sportu/Czarnocki.pdf mosir.elblag.eu]
  
 
[[Kategoria: Sport|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: Działacze sportowi|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: Elbląg|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: 1945-1989|Czarnocki, Kazimierz]]
 
[[Kategoria: Sport|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: Działacze sportowi|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: Elbląg|Czarnocki, Kazimierz]] [[Kategoria: 1945-1989|Czarnocki, Kazimierz]]

Wersja z 15:46, 4 sty 2015

Kazimierz Czarnocki

źródło: mosir.elblag.eu
źródło: mosir.elblag.eu
Imię i nazwisko Kazimierz Czarnocki
Data i miejsce urodzenia 1912 roku w Brześciu
Data śmierci 6 grudnia 1981 roku w Elblągu
Dyscyplina Działacz sportowy
Największy sukces Prezes Orła Elbląg

Kazimierz Czarnocki (ur. w 1912 roku w Brześciu, zmarł 6 grudnia 1981 roku w Elblągu) – Zasłużony dla Elbląga promotor łyżwiarstwa szybkiego, pierwszy prezes Orła Elbląg.

Działacze sportowi

W 1931 roku ukończył gimnazjum w Brześciu, po czym rozpoczął studia w Warszawie w Szkole Głównej Handlowej. Nie był to kierunek całkowicie zgodny z jego zainteresowaniami, bowiem pasją stało się dziennikarstwo. Zresztą po studiach wrócił do rodzinnego miasta i będąc dyrektorem lokalnej ekspozytury Ligi Morskiej i Kolonialnej przyjął propozycję korespondenta Polskiej Agencji Telegraficznej. Jednocześnie był redaktorem naczelnym tygodnika „Polesie”. Po wojnie w 1951 roku trafił do Elbląga. Najpierw współpracował z Kurierem Codziennym, a następnie został szefem oddziału Dziennika Bałtyckiego, najpoczytniejszej gazety na wybrzeżu. Sportem zainteresował się w dzieciństwie, a będąc na studiach wyczynowo uprawiał lekkoatletykę (bieg na 110 metrów przez plotki) , był nawet kandydatem do reprezentacji na Igrzyska Olimpijskie w Berlinie (1936). Sportowa żyłka pozostała. W Elblągu został prezesem klubu Włókniarz (1952) i zakładał w nim sekcję łyżwiarstwa szybkiego. Klub zmienił nazwę na Orzeł (1957) i tak jest do dziś. Wychował kilka generacji doskonałych działaczy, trenerów i zawodników, którzy osiągali nie tylko znakomite wyniki sportowe, ale cechowało ich przywiązanie są klubu i przestrzeganie zasad fair play. Następcy przestrzegali tych norm. W 1964 roku otrzymał propozycję objęcia funkcji prezesa Polskiego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego. Wyróżniony Krzyżem Kawalerskim Orderu „Polonia Restituta”, złotym medalem Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej, Medalem „Stulecia Sportu Polskiego”.

Bibliografia