Miecznikowo-Cygany: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Charakterystyka fizjograficzna) |
(→Charakterystyka fizjograficzna) |
||
Linia 35: | Linia 35: | ||
=== Charakterystyka fizjograficzna === | === Charakterystyka fizjograficzna === | ||
− | Miejscowość położona jest na terenie [[gmina Janowiec Kościelny |gminy Janowiec Kościelny]], która znajduje się na obszarze Niżu Środkowoeuropejskiego, na pograniczu dwóch podprowincji: Pojezierza Środkowo-Bałtyckiego i Niziny Północnomazowieckiej. Natomiast pas południowy obszaru gminy to mezoregion [[Wzniesienia Mławskie |Wzniesień Mławskich]], który graniczy od północy z [[Garb Lubawski| Garbem Lubawskim]]. Powierzchnia [[gmina Janowiec Kościelny| gminy Janowiec Kościelny]] posiada charakter falisty, miejscami równinny. W południowej części gminy – w dolinie rzeki [[Orzyc]] znajdują się wzniesienia od ok. 60 m | + | Miejscowość położona jest na terenie [[gmina Janowiec Kościelny |gminy Janowiec Kościelny]], która znajduje się na obszarze Niżu Środkowoeuropejskiego, na pograniczu dwóch podprowincji: Pojezierza Środkowo-Bałtyckiego i Niziny Północnomazowieckiej. Natomiast pas południowy obszaru gminy to mezoregion [[Wzniesienia Mławskie |Wzniesień Mławskich]], który graniczy od północy z [[Garb Lubawski| Garbem Lubawskim]]. Powierzchnia [[gmina Janowiec Kościelny| gminy Janowiec Kościelny]] posiada charakter falisty, miejscami równinny. W południowej części gminy – w dolinie rzeki [[Orzyc]] znajdują się wzniesienia od ok. 60 m do ok. 200 m n.p.m. oraz wzgórza i wały moreny czołowej. Od południa na terenie gminy występują dwa wały morenowe, rozcięte doliną rzeki [[Wieczfinianka |Wieczfnianki]]. Wał wschodni posiada wysokości bezwzględne do 200 m n.p.m., zaś stoki w tym rejonie bywają bardzo strome, a nachylenia terenu przekraczają często 15%. W zachodniej części gminy rzeźba terenu wyróżnia się pojedynczymi pagórkami i wzgórzami. Natomiast pomiędzy nimi znajdują się obniżenia i zagłębienia, bądź suche dolinki erozyjno-denudacyjne. Ponadto występują tutaj formy późnoglacjalne i holoceńskie - doliny rzeczne, z których największą jest rzeka [[Orzyc]]. Obszar [[gmina Janowiec Kościelny |gminy Janowiec Kościelny]] położony jest w obrębie Niecki Mazowieckiej. Występują tutaj następujące osady: kredowe, piaski, mułki, iły, piaski drobnoziarniste, piaski pylaste, gliny zwałowe, torfowiska, piaskowce margliste i mułowce z glaukonitem oraz szczątkami fauny. |
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 23:27, 12 lis 2013
Miecznikowo-Cygany | |
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurska |
Powiat | nidzicki |
Gmina | Janowiec Kościelny |
Sołectwo | Miecznikowo-Cygany |
Liczba ludności (2012, źródło: http://wrota.warmia.mazury.pl, 12.09.2013.) | 40 |
Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
Tablice rejestracyjne | NNI |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Miecznikowo - Cygany (Mecznikowo, Miecznikowy, Myecznykowo-Pyerdonye, Myeczynykowo–Cygany) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Janowiec Kościelny. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest Zbigniew Borkowski.
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość położona jest na terenie gminy Janowiec Kościelny, która znajduje się na obszarze Niżu Środkowoeuropejskiego, na pograniczu dwóch podprowincji: Pojezierza Środkowo-Bałtyckiego i Niziny Północnomazowieckiej. Natomiast pas południowy obszaru gminy to mezoregion Wzniesień Mławskich, który graniczy od północy z Garbem Lubawskim. Powierzchnia gminy Janowiec Kościelny posiada charakter falisty, miejscami równinny. W południowej części gminy – w dolinie rzeki Orzyc znajdują się wzniesienia od ok. 60 m do ok. 200 m n.p.m. oraz wzgórza i wały moreny czołowej. Od południa na terenie gminy występują dwa wały morenowe, rozcięte doliną rzeki Wieczfnianki. Wał wschodni posiada wysokości bezwzględne do 200 m n.p.m., zaś stoki w tym rejonie bywają bardzo strome, a nachylenia terenu przekraczają często 15%. W zachodniej części gminy rzeźba terenu wyróżnia się pojedynczymi pagórkami i wzgórzami. Natomiast pomiędzy nimi znajdują się obniżenia i zagłębienia, bądź suche dolinki erozyjno-denudacyjne. Ponadto występują tutaj formy późnoglacjalne i holoceńskie - doliny rzeczne, z których największą jest rzeka Orzyc. Obszar gminy Janowiec Kościelny położony jest w obrębie Niecki Mazowieckiej. Występują tutaj następujące osady: kredowe, piaski, mułki, iły, piaski drobnoziarniste, piaski pylaste, gliny zwałowe, torfowiska, piaskowce margliste i mułowce z glaukonitem oraz szczątkami fauny.
Dzieje miejscowości
Wieś lokowano ok XV w. Miecznikowo–Cygany musiały zostać wydzielone z większego areału ziemi. Istnieją bowiem do dnia dzisiejszego miejscowości posiadające w pierwszym członie nazwy „Miecznikowo”: Miecznikowo–Gołębie, Miecznikowo–Cygany, Miecznikowo–Kołaki, Miecznikowo–Miąchy, Miecznikowo–Sowy, Miecznikowo–Siwe. Pierwszym właścicielem wsi był Czyszko z Miecznikowa. W 1411 r. i 1413 r. wieś została napadnięta przezKrzyżaków. Straty poniesione podczas napadu w 1411 r. wynosiły: 15 sztuk bydła oraz konie o wartości 40 grzywien toruńskich.
W poł. XVI w. majątek w Miecznikowie podzielono między właścicieli: Pawła – ½ włóki folwarku, Marcina – ½ włóki folwarku, Jana – ½ włóki folwarku, Grzegorza – ćwierć włóki folwarku, Mikołaja Miacho – ½ włóki folwarku, Filipa – ½ włóki folwarku. W XIX w. wieś należała do województwa płockiego w powiecie mławskim. Działał tu młyn z jednym kołem. Zabudowa wsi ma charakter zagrodowy.
Liczba mieszkańców i domów w kolejnych latach:
1827 r. - 3 domy, 32 mieszkańców
XX w. - 4 domy, 32 mieszkańców
Zabytki
Na terenie miejscowości znajdują się pozostałości osady wczesnośredniowiecznej oraz ślady osadnictwa neolitycznego.
Bibliografia
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. VI, Warszawa 1885, 960 ss.
Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 165 - 202.