Gazownia w Górowie Iławeckim: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | '''Gazownia w Górowie Iławeckim''' pełni obecnie funkcje muzealne. | + | '''Gazownia w Górowie Iławeckim''' pełni obecnie funkcje muzealne. W wyremontowanych, zabytkowych budynkach, gdzie prezentowane są m.in. stare gazomierze, odtworzono również historyczny proces technologiczny produkcji gazu. |
{{Wieś infobox | {{Wieś infobox | ||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
|mapa wsi = | |mapa wsi = | ||
|kod mapy = PL-WN | |kod mapy = PL-WN | ||
| − | |stopniN = | + | |stopniN = 54 |minutN = 17 |sekundN = 00 |
| − | |stopniE = | + | |stopniE = 20 |minutE = 30 |sekundE = 00 |
|commons = | |commons = | ||
|wikipodróże = | |wikipodróże = | ||
| Linia 32: | Linia 32: | ||
}} | }} | ||
==Historia== | ==Historia== | ||
| − | Budynki gazowni | + | Budynki gazowni oddano do użytku w 1908 r. Zakład budowała oraz w początkowym okresie także zarządzała firma Karla Francke z Bremen. W kolejnych latach gazownia została skomunalizowana i zmodernizowana. Wytwarzany tu gaz wykorzystywany był do oświetlania ulic miasta latarniami gazowymi. Dostarczano go także do odbiorców indywidualnych. |
| − | + | Gazownia przetrwała pierwszą wojnę światową, funkcjonowała następnie nieprzerwanie do 1945 r., kiedy to wyposażenie zostało zdemontowane przez żołnierzy Armii Czerwonej. Zakład ponownie uruchomiono w 1962 r. Produkcję kontynuowano do 1992 r., kiedy to Górowo Iławeckie zostało podłączone do sieci gazu ziemnego. Po remoncie i wpisaniu budynków do rejestru zabytków w dawnej gazowni uruchomiono muzeum gazownictwa (1994 r.), należące obecnie do Polskiej Spółki Gazownictwa Oddział w Gdańsku. | |
| − | + | ||
| − | + | ==Produkcja== | |
| + | Do dziś zachowały się murowane budynki starej gazowni (produkcyjny i administracyjny, obecnie mieszkalny) oraz wykonany w nitowanej blachy, teleskopowy zbiornik na gaz. W gazowni odtworzono historyczny proces produkcyjny z wykorzystaniem autentycznych urządzeń. Gaz wytwarzany podczas odgazowania węgla kamiennego (w temp. ok. 1200 oC), poddawany był następnie dalszej obróbce. Odpadem poprodukcyjnym były: amoniak, smoła i koks. | ||
| + | |||
| + | == Zobacz także == | ||
| + | #Muzeum Przemysłu Gazowego w Górowie Iławeckim http://[http://leksykonkultury.ceik.eu/index.php/Muzeum_Przemys%C5%82u_Gazowego_w_G%C3%B3rowie_I%C5%82aweckim] | ||
| + | |||
| + | #http://www.gdansk.psgaz.pl/onas/jednostki_terenowe/zg_ol/muzeum_gazownictwa/?r,main,docId=17748 | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
#T. Śrutkowski, Śladami gazowego płomienia, Olsztyn 1999 | #T. Śrutkowski, Śladami gazowego płomienia, Olsztyn 1999 | ||
| − | # | + | #M.Barszcz, J.Kurowska-Ciechańska, Gazownia miejska w Górowie Iławeckim, [w:] Technika, Warszawa, 2008 |
| + | |||
| + | [[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Zabytki]] [[Kategoria: Zabytki techniki]] [[Kategoria: gmina Górowo Iławeckie]] [[Kategoria: powiat bartoszycki]] | ||
Wersja z 00:54, 4 sty 2015
Gazownia w Górowie Iławeckim pełni obecnie funkcje muzealne. W wyremontowanych, zabytkowych budynkach, gdzie prezentowane są m.in. stare gazomierze, odtworzono również historyczny proces technologiczny produkcji gazu.
| Górowo Iławeckie | |
| | |
 Gazownia w Górowie Iławeckim, ob. muzeum gazownictwa. Na drugim planie komunalna wieża wodna.
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | bartoszycki |
| Gmina | Górowo Iławeckie |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Górowo Iławeckie | |
| Położenie na mapie Polski  Górowo Iławeckie | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Spis treści
Historia
Budynki gazowni oddano do użytku w 1908 r. Zakład budowała oraz w początkowym okresie także zarządzała firma Karla Francke z Bremen. W kolejnych latach gazownia została skomunalizowana i zmodernizowana. Wytwarzany tu gaz wykorzystywany był do oświetlania ulic miasta latarniami gazowymi. Dostarczano go także do odbiorców indywidualnych.
Gazownia przetrwała pierwszą wojnę światową, funkcjonowała następnie nieprzerwanie do 1945 r., kiedy to wyposażenie zostało zdemontowane przez żołnierzy Armii Czerwonej. Zakład ponownie uruchomiono w 1962 r. Produkcję kontynuowano do 1992 r., kiedy to Górowo Iławeckie zostało podłączone do sieci gazu ziemnego. Po remoncie i wpisaniu budynków do rejestru zabytków w dawnej gazowni uruchomiono muzeum gazownictwa (1994 r.), należące obecnie do Polskiej Spółki Gazownictwa Oddział w Gdańsku.
Produkcja
Do dziś zachowały się murowane budynki starej gazowni (produkcyjny i administracyjny, obecnie mieszkalny) oraz wykonany w nitowanej blachy, teleskopowy zbiornik na gaz. W gazowni odtworzono historyczny proces produkcyjny z wykorzystaniem autentycznych urządzeń. Gaz wytwarzany podczas odgazowania węgla kamiennego (w temp. ok. 1200 oC), poddawany był następnie dalszej obróbce. Odpadem poprodukcyjnym były: amoniak, smoła i koks.
Zobacz także
- Muzeum Przemysłu Gazowego w Górowie Iławeckim http://[1]
Bibliografia
- T. Śrutkowski, Śladami gazowego płomienia, Olsztyn 1999
- M.Barszcz, J.Kurowska-Ciechańska, Gazownia miejska w Górowie Iławeckim, [w:] Technika, Warszawa, 2008
