Ernst Wiechert: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 6: | Linia 6: | ||
|opis grafiki = | |opis grafiki = | ||
|podpis = | |podpis = | ||
| − | |data urodzenia = 18 maja 1887 | + | |data urodzenia = 18 maja 1887 r. |
|miejsce urodzenia = Piersławek (wówczas noszący nazwę Kleinort) koło Mrągowa. | |miejsce urodzenia = Piersławek (wówczas noszący nazwę Kleinort) koło Mrągowa. | ||
| − | |data śmierci = 24 sierpnia | + | |data śmierci = 24 sierpnia 1950 r. |
|miejsce śmierci = Uerikon koło Zurychu w Szwajcarii | |miejsce śmierci = Uerikon koło Zurychu w Szwajcarii | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
Wersja z 12:30, 30 sty 2015
| Ernst Wiechert | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 maja 1887 r. Piersławek (wówczas noszący nazwę Kleinort) koło Mrągowa. |
| Data i miejsce śmierci | 24 sierpnia 1950 r. Uerikon koło Zurychu w Szwajcarii |
Ernst Wiechert (ur. 18 maja 1887 r. w Piersławku (niem. Kleinort) koło Mrągowa, zm. 24 sierpnia 1950 r. w Uerikon koło Zurychu w Szwajcarii) – pisarz.
Życiorys
Wzrastał na Mazurach. Urodził się w rodzinie leśniczego Martina i Heinrietty z d. Andreae. W wieku jedenastu lat podjął naukę w gimnazjum w Królewcu.
W latach 1905-1911 studiował w Albertynie przyrodoznawstwo, filozofię, filologię niemiecką i angielską. Po studiach uczył w Hufengymnasium, potem w berlińskim Gimnazjum im. Cesarzowej Augusty. W czasie pierwszej wojny światowej był ranny. W 1930 roku wyjechał do Berlina. Trzy lata później rozstał się z pracą w szkolnictwie i zamieszkał w Ambach w Bawarii. Po trzech latach przeniósł się do Hof Gagert niedaleko Wolfratshausen. Za krytykę hitleryzmu został uwięziony. W 1938 roku przebywał w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie.
W 1916 roku debiutował powieścią Die Flucht. Szczytowym osiągnięciem Wiecherta jest epopeja Puszczy Piskiej Die Jerominskinder (pol. Dzieci Jerominów). Opisywał w niej życie mazurskiej wsi Sowiróg nad Jeziorem Nidzkim.
Wiechert napisał trzynaście powieści, blisko 40 opowiadań i nowel, cztery sztuki teatralne. Poza Dziećmi Jerominów po polsku ukazały się następujące pozycje: Las umarłych, Missa sine nomine, Mała pasja, Lasy i ludzie, Młodość, Baśnie, Pani Majorowa. Teksty pisarza tłumaczyli: M. Kłos-Gwizdalska, M. Podlasek-Ziegler, E. Bielicka, E. Martuszewski, T. Ostojski, J. Ptaszyński, T. Willan i E.Kruk.
Zmarł 24 sierpnia 1950 roku w Uerikon koło Zurychu w Szwajcarii.
Bibliografia
Jan Chłosta, Ludzie godni pamięci. Wamińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic, Olsztyn 1997.
