Käthe Kollwitz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 28: | Linia 28: | ||
Po studiach w Berlinie i Monachium przyjechała do Królewca, gdzie urządziła pracownię. Potem z mężem lekarzem zamieszkała w Berlinie. Dużo podróżowała. | Po studiach w Berlinie i Monachium przyjechała do Królewca, gdzie urządziła pracownię. Potem z mężem lekarzem zamieszkała w Berlinie. Dużo podróżowała. | ||
| − | Twórczość Käthe Kollwitz przepełniona jest głębokim humanizmem; zadziwiała wszystkich prostotą ujęć. | + | Twórczość Käthe Kollwitz przepełniona jest głębokim humanizmem; zadziwiała wszystkich prostotą ujęć. W swoich akwafortach, drzeworytach, szkicach, miedziorytach i akwarelach wyrażała proletariackie, komunistyczne i pacyficzne sympatie. Do najważniejszych jej prac należą cykle graficzne "Powstanie tkaczy" (1893–1898) i "Wojny chłopskie" (1902–1908), plakat "Nigdy więcej wojny", litografie i drzeworyty: "Wojna" (1934–1935), "Triumf nad burżuazją" (1924), "Wyzysk" (1925) "Proletariat" (1925), "Śmierć" (1934-1935), rzeźby, np. "Skarga" (1939)<ref>[http://pl.wikipedia.org/wiki/K%C3%A4the_Kollwitz pl.wikipedia.org] [31.01.2015]</ref>. |
| + | |||
Kollwitz jako pierwsza kobieta została członkiem Pruskiej Akademii Sztuki (1919). Otrzymała tytuł profesora akademii sztuk pięknych (1928). Rok później otrzymała order ''Pour le Merite''. | Kollwitz jako pierwsza kobieta została członkiem Pruskiej Akademii Sztuki (1919). Otrzymała tytuł profesora akademii sztuk pięknych (1928). Rok później otrzymała order ''Pour le Merite''. | ||
| − | W 1933 roku usunięto ją z Pruskiej Akademii. Ostatnie lata życia spędziła pod opieką syna w Moritzburgu. Zachowały się jej realistyczne rzeźby: ''Matka'', ''Para miłosna'', ''Skarga'', ''Kobiety żegnające żołnierzy'', ''Grupa dzieci'', ''Śmierć''. Rzeźba z podobizną jej dziadka Juliusa Ruppa znajduje się w Kaliningradzie obok murów katedry. Zmarła 22 kwietnia 1945 roku w Moritzburgu koło Drezna. | + | W 1933 roku usunięto ją z Pruskiej Akademii. Ostatnie lata życia spędziła pod opieką syna w Moritzburgu. Podczas bombardowania w 1943 roku wiele jej prac uległo zniszczeniu, mimo to spuścizna Kollwitz jest znaczna. Największy zbiór prac, tj. około 300 rysunków, 500 grafik, plakaty i prace plastyczne oglądać można w największym poświęconym jej muzeum w Kolonii (Käthe-Kollwitz-Museum). Zachowały się m.in. jej realistyczne rzeźby: ''Matka'', ''Para miłosna'', ''Skarga'', ''Kobiety żegnające żołnierzy'', ''Grupa dzieci'', ''Śmierć''. Rzeźba z podobizną jej dziadka Juliusa Ruppa znajduje się w Kaliningradzie obok murów katedry. Zmarła 22 kwietnia 1945 roku w Moritzburgu koło Drezna. |
| − | + | {{Przypisy}} | |
| + | <references/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Jan Chłosta, ''Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich'', Olsztyn 1999. | Jan Chłosta, ''Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich'', Olsztyn 1999. | ||
Wersja z 20:31, 31 sty 2015
| Käthe Kollwitz | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 lipca 1867 r. Królewiec |
| Data i miejsce śmierci | 22 kwietnia 1945 r. Moritzburg koło Drezna |
| Zawód | rzeźbiarka, graficzka i malarka |
| Odznaczenia | |
| order Pour le Merite | |
Käthe Kollwitz (ur. 8 lipca 1867 r. w Królewcu, zm. 22 kwietnia 1945 r. w Moritzburgu koło Drezna) – rzeźbiarka, graficzka, miedziorytniczka, litografka i malarka. Jedna z największych artystek niemieckich XX wieku.
Życiorys
Była piątym dzieckiem właściciela firmy budowlanej.
Naukę pobierała w szkołach prywatnych. Na lekcję rysunku uczęszczała do Emila Naidego. Studiowała w Berlinie. Tam spotkała się z dramatopisarzem Gerhartem Hauptmannem.
Po studiach w Berlinie i Monachium przyjechała do Królewca, gdzie urządziła pracownię. Potem z mężem lekarzem zamieszkała w Berlinie. Dużo podróżowała.
Twórczość Käthe Kollwitz przepełniona jest głębokim humanizmem; zadziwiała wszystkich prostotą ujęć. W swoich akwafortach, drzeworytach, szkicach, miedziorytach i akwarelach wyrażała proletariackie, komunistyczne i pacyficzne sympatie. Do najważniejszych jej prac należą cykle graficzne "Powstanie tkaczy" (1893–1898) i "Wojny chłopskie" (1902–1908), plakat "Nigdy więcej wojny", litografie i drzeworyty: "Wojna" (1934–1935), "Triumf nad burżuazją" (1924), "Wyzysk" (1925) "Proletariat" (1925), "Śmierć" (1934-1935), rzeźby, np. "Skarga" (1939)[1].
Kollwitz jako pierwsza kobieta została członkiem Pruskiej Akademii Sztuki (1919). Otrzymała tytuł profesora akademii sztuk pięknych (1928). Rok później otrzymała order Pour le Merite.
W 1933 roku usunięto ją z Pruskiej Akademii. Ostatnie lata życia spędziła pod opieką syna w Moritzburgu. Podczas bombardowania w 1943 roku wiele jej prac uległo zniszczeniu, mimo to spuścizna Kollwitz jest znaczna. Największy zbiór prac, tj. około 300 rysunków, 500 grafik, plakaty i prace plastyczne oglądać można w największym poświęconym jej muzeum w Kolonii (Käthe-Kollwitz-Museum). Zachowały się m.in. jej realistyczne rzeźby: Matka, Para miłosna, Skarga, Kobiety żegnające żołnierzy, Grupa dzieci, Śmierć. Rzeźba z podobizną jej dziadka Juliusa Ruppa znajduje się w Kaliningradzie obok murów katedry. Zmarła 22 kwietnia 1945 roku w Moritzburgu koło Drezna.
Przypisy
- ↑ pl.wikipedia.org [31.01.2015]
Bibliografia
Jan Chłosta, Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.
