Johann Gottfried Herder: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Bibliografia) |
(→Ciekawostki) |
||
Linia 41: | Linia 41: | ||
W [[Morąg|Morągu]] znajduje się [[lkwim:Muzeum im. Johanna Gottfrieda Herdera w Morągu|Muzeum im. Johanna Gottfrieda Herdera]]. Wystawę biograficzną przygotowały Nationale Forschungs- und Gedenkstätten der Klassischen Deutschen Literatur w Weimarze, obecnie Stiftung Weimarer Klassik. | W [[Morąg|Morągu]] znajduje się [[lkwim:Muzeum im. Johanna Gottfrieda Herdera w Morągu|Muzeum im. Johanna Gottfrieda Herdera]]. Wystawę biograficzną przygotowały Nationale Forschungs- und Gedenkstätten der Klassischen Deutschen Literatur w Weimarze, obecnie Stiftung Weimarer Klassik. | ||
+ | |||
+ | ==Zobacz też== | ||
+ | [[Lkwim:257. Rocznica Urodzin J.G. Herdera w Morągu|257. Rocznica Urodzin J. G. Herdera w Morągu]] | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == |
Wersja z 00:54, 1 lut 2015
Johann Gottfried Herder | |
| |
Data i miejsce urodzenia | 25 sierpnia 1744 roku Morąg |
Data i miejsce śmierci | 18 grudnia 1803 roku Weimar |
Zawód | nauczyciel |
Johann Gottfried Herder (ur. 25 sierpnia 1744 roku w Morągu, zm. 18 grudnia 1803 roku w Weimarze) – wybitny niemiecki myśliciel, teoretyk literatury, pisarz, jeden z klasyków weimarskich, pastor.
Spis treści
Życiorys
Johann Gottfried Herder urodził się 25 sierpnia 1744 roku w Morągu. Był synem Gottfrieda, nauczyciela i kościelnego w ewangelickim kościele, oraz Anny Elżbiety Peltz. Początkowo jego edukacją zajmował się ojciec, następnie uczęszczał do szkoły miejskiej. Łaciny, greki oraz hebrajskiego nauczył się od pisarza Sebastiana Friedricha Trescho. W 1762 roku rozpoczął studia w Królewcu. Zamierzał początkowo zgłębiać nauki medyczne, lecz ostatecznie podjął studia teologiczne. Znaczący wpływ na niego wywarli Immanuel Kant i Johan Georg Hamann.
Pracował jako nauczyciel w królewieckim Collegium Friedricanum. Po zakończeniu edukacji przeprowadził się do Rygi, gdzie podjął pracę jako duszpasterz i nauczyciel. Tam też wydał pierwsze prace pisarskie. Następnie wyjechał do Francji aby "poznać świat i odnaleźć siebie". W Strasburgu poznał młodego Goethego, na którego Rozprawa o pochodzeniu języka autorstwa Herdera wywarła ogromny wpływ. Kierowała bowiem uwagę na rolę starożytnej poezji greckiej, staroceltyckiej czy staronordyckiej.
Po krótkim pobycie w Bückeburgu osiadł na prawie trzydzieści lat w Weimarze, gdzie zajmował wysokie urzędy kościelne. W mieście tym pozostał do śmierci. Tam powstały jego największe dzieła, m.in. Myśli o filozofii dziejów oraz Głosy narodów w pieśniach".
Twórczość
Herder interesował się językiem, jego powstaniem i rozwojem. Jako filozof znacząco wpłynął na pojmowanie idei narodu. Dzieje ludzkości rozumiał jako etap w ewolucji natury, charakteryzujący się postępem rozumu i sprawiedliwości.
Wprowadził do filozofii romantycznej pojęcie ludowości, stworzył podstawy teoretyczne kierunku Sturm und Drang. Jest nazywany twórcą niemieckiej filozofii historycznej i ojcem slawistyki.
Ciekawostki
Olsztyńska Wspólnota Kulturowa Borussia wydała w polskim tłumaczeniu dzieło Herdera Journal meiner Reise im Jahr 1769 – Dziennik mojej podróży z roku 1769 w przekładzie Magdaleny Kurkowskiej (oprac. i posłowiem opatrzył Tadeusz Namowicz, Olsztyn 2002). Publikacja ta współtworzy serię Odkrywanie światów.
W 2012 roku ukazała się w Olsztynie w języku niemieckim poświęcona Herderowi praca zbiorowa pt. Kulturlandschaften. Auf Herders Spuren zwischen Mohrungen und Königsberg (red. Alina Kuzborska, Friederike Krause, Herbert Fitzek).
W Morągu znajduje się Muzeum im. Johanna Gottfrieda Herdera. Wystawę biograficzną przygotowały Nationale Forschungs- und Gedenkstätten der Klassischen Deutschen Literatur w Weimarze, obecnie Stiftung Weimarer Klassik.
Zobacz też
257. Rocznica Urodzin J. G. Herdera w Morągu
Bibliografia
Muzeum im. J. G. Herdera w Morągu, Johann Gottfried Herder - pisarz i filozof historii, wielki obywatel Morąga (1744–1803) [22.01.2015]
J. Chłosta, Ludzie godni pamięci. Warmińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic, Olsztyn 1997.