Cerkiew pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Górowie Iławeckim: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | |||
| − | |||
{{Galeria|Nazwa= Cerkiew pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Górowie Iławeckim |wielkość=290|pozycja=right | {{Galeria|Nazwa= Cerkiew pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Górowie Iławeckim |wielkość=290|pozycja=right | ||
|Plik:cerkiew_grecko_gorowo_1.jpg|Fot. Mieczysław Kalski | |Plik:cerkiew_grecko_gorowo_1.jpg|Fot. Mieczysław Kalski | ||
| Linia 6: | Linia 4: | ||
|Plik:cerkiew_grecko_gorowo_3.jpg|Fot. Mieczysław Kalski | |Plik:cerkiew_grecko_gorowo_3.jpg|Fot. Mieczysław Kalski | ||
}} | }} | ||
| − | + | ''' Cerkiew pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Górowie Iławeckim ''' – zabytek architektury sakralnej wzniesiony w połowie XIV wieku. | |
| + | <br/><br/> | ||
==Położenie== | ==Położenie== | ||
| − | Świątynia została wzniesiona w północno-zachodnim narożu średniowiecznej zabudowy [[Górowo Iławeckie| Górowa Iławeckiego]]. | + | Świątynia została wzniesiona w północno-zachodnim narożu średniowiecznej zabudowy [[Górowo Iławeckie| Górowa Iławeckiego]]. Znajduje się przy ul. Ripeckiego 1. |
==Historia== | ==Historia== | ||
| − | Świątynia został wzniesiona | + | Świątynia został wzniesiona pomiędzy 1335 a 1367 rokiem. W 1655 roku uległa częściowemu zniszczeniu wskutek pożaru. W kolejnych latach przywrócono jej pierwotny charakter. Ponownie wyremontowano ją w 1866 r. i odnowiono w roku 1911. Do 1945 r. służyła miejscowej gminie ewangelickiej. |
| + | |||
| + | Po II wojnie światowej cerkiew została opuszczona i stopniowo zaczęła popadać w ruinę. W 1981 r. budowlę nabyła wspólnota kościoła greckokatolickiego. Na jej potrzeby przeprowadzono remont i niezbędne prace adaptacyjne. W dniu 6 czerwca 1982 r. nowa cerkiew została poświęcona, wówczas też odprawiono w niej pierwsze nabożeństwo. | ||
==Opis== | ==Opis== | ||
| − | Jest to kościół gotycki, zbudowany z cegły na podmurowaniu z kamieni polnych, orientowany, salowy, bez wydzielonego prezbiterium. Ściany jego korpusu zostały oszkarpowane. Podzielono je wąskimi ostrołukowymi oknami i ozdobiono pasami blend. Ozdobny jest także uskokowy szczyt, zwieńczony filarkami i oddzielony bielonym pasem podokapowym, obiegającym cały korpus budynku. Znajdująca się po stronie zachodniej wieża została pokryta dachem namiotowym. Po stronie północnej znajduje się kaplica oraz kruchta. Kruchta jest dwukondygnacyjna, z lożą kolatorską w wyższej kondygnacji, ma sklepienie krzyżowe wsparte na konsolach. Kaplica z dwoma półszczycikami uskokowymi i bielonymi blendami ma sklepienie dwuprzęsłowe, krzyżowe. W latach 1987-1988 posesja, na której znajduje się cerkiew została ogrodzona murem z kamienia ciosanego i przęsłami z metalowych prętów. | + | Jest to kościół gotycki, zbudowany z cegły na podmurowaniu z kamieni polnych, orientowany, salowy, bez wydzielonego prezbiterium. Ściany jego korpusu zostały oszkarpowane. Podzielono je wąskimi ostrołukowymi oknami i ozdobiono pasami blend. Ozdobny jest także uskokowy szczyt, zwieńczony filarkami i oddzielony bielonym pasem podokapowym, obiegającym cały korpus budynku. Znajdująca się po stronie zachodniej wieża została pokryta dachem namiotowym. |
| + | |||
| + | Po stronie północnej znajduje się kaplica oraz kruchta. Kruchta jest dwukondygnacyjna, z lożą kolatorską w wyższej kondygnacji, ma sklepienie krzyżowe wsparte na konsolach. Kaplica z dwoma półszczycikami uskokowymi i bielonymi blendami ma sklepienie dwuprzęsłowe, krzyżowe. W latach 1987-1988 posesja, na której znajduje się cerkiew została ogrodzona murem z kamienia ciosanego i przęsłami z metalowych prętów. | ||
==Wyposażenie== | ==Wyposażenie== | ||
| − | Wnętrze świątyni jest tynkowane, strop drewniany, malowany, z ornamentem akantu i scenami ze Starego i Nowego Testamentu, a w rogach z wizerunkami czterech ewangelistów. Ikonostas i polichromię ścian wykonał prof. [[lkwim:Jerzy Nowosielski|Jerzy Nowosielski]] z Krakowa. Z dawnego kościoła zachował się ołtarz główny z drugiej połowy XVII wieku, wykonany w warsztacie [[Jan Pfeffer|Jana Pfeffera]]. Temu samemu artyście przypisywana jest ambona | + | Wnętrze świątyni jest tynkowane, strop drewniany, malowany, z ornamentem akantu i scenami ze Starego i Nowego Testamentu, a w rogach z wizerunkami czterech ewangelistów. Ikonostas i polichromię ścian wykonał prof. [[lkwim:Jerzy Nowosielski|Jerzy Nowosielski]] z Krakowa. Z dawnego kościoła zachował się ołtarz główny z drugiej połowy XVII wieku, wykonany w warsztacie [[Jan Pfeffer|Jana Pfeffera]]. Temu samemu artyście przypisywana jest ambona datowana na 1664 r. Z tego okresu pochodzą też stalle i empora podorganowa. Rzeźbiony prospekt organowy pochodzi z roku 1701 i jest dziełem [[Jan Chrystian Dobel|Jana Chrystiana Dobla]]. |
| + | ==Zobacz też== | ||
| + | *Materiał zamieszczony na stronie internetowej [http://www.grekokatolicy.pl/artykuly/Parafie-UKGK-w-Polsce/Archidiecezja-Przemysko-Warszawska/Dekanat-Olsztynski/Gorowo-Ilaweckie.html grekokatolicy.pl], [19.01.2015]<br/> | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
| − | + | ''Bartoszyce: z dziejów miasta i okolic'', red. Jan Borodzicz [i in.], Olsztyn 1987, Wydawnictwo Pojezierze, s. 207-208.<br/> | |
| − | + | Hryciuk Roman, Petraszko Marian, ''Bartoszyce: z dziejów miasta i powiatu'', Olsztyn1969, Wydawnictwo Pojezierze, s. 116.<br/> | |
| − | + | Rzempołuch Andrzej, ''Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich'', Olsztyn 1992, Wydawnictwo Remix, s. 7-8.<br/> | |
| − | |||
| − | |||
[[Kategoria: Turystyka]] | [[Kategoria: Turystyka]] | ||
Wersja z 01:42, 10 lut 2015
Fot. Mieczysław Kalski
Cerkiew pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Górowie Iławeckim – zabytek architektury sakralnej wzniesiony w połowie XIV wieku.
Spis treści
Położenie
Świątynia została wzniesiona w północno-zachodnim narożu średniowiecznej zabudowy Górowa Iławeckiego. Znajduje się przy ul. Ripeckiego 1.
Historia
Świątynia został wzniesiona pomiędzy 1335 a 1367 rokiem. W 1655 roku uległa częściowemu zniszczeniu wskutek pożaru. W kolejnych latach przywrócono jej pierwotny charakter. Ponownie wyremontowano ją w 1866 r. i odnowiono w roku 1911. Do 1945 r. służyła miejscowej gminie ewangelickiej.
Po II wojnie światowej cerkiew została opuszczona i stopniowo zaczęła popadać w ruinę. W 1981 r. budowlę nabyła wspólnota kościoła greckokatolickiego. Na jej potrzeby przeprowadzono remont i niezbędne prace adaptacyjne. W dniu 6 czerwca 1982 r. nowa cerkiew została poświęcona, wówczas też odprawiono w niej pierwsze nabożeństwo.
Opis
Jest to kościół gotycki, zbudowany z cegły na podmurowaniu z kamieni polnych, orientowany, salowy, bez wydzielonego prezbiterium. Ściany jego korpusu zostały oszkarpowane. Podzielono je wąskimi ostrołukowymi oknami i ozdobiono pasami blend. Ozdobny jest także uskokowy szczyt, zwieńczony filarkami i oddzielony bielonym pasem podokapowym, obiegającym cały korpus budynku. Znajdująca się po stronie zachodniej wieża została pokryta dachem namiotowym.
Po stronie północnej znajduje się kaplica oraz kruchta. Kruchta jest dwukondygnacyjna, z lożą kolatorską w wyższej kondygnacji, ma sklepienie krzyżowe wsparte na konsolach. Kaplica z dwoma półszczycikami uskokowymi i bielonymi blendami ma sklepienie dwuprzęsłowe, krzyżowe. W latach 1987-1988 posesja, na której znajduje się cerkiew została ogrodzona murem z kamienia ciosanego i przęsłami z metalowych prętów.
Wyposażenie
Wnętrze świątyni jest tynkowane, strop drewniany, malowany, z ornamentem akantu i scenami ze Starego i Nowego Testamentu, a w rogach z wizerunkami czterech ewangelistów. Ikonostas i polichromię ścian wykonał prof. Jerzy Nowosielski z Krakowa. Z dawnego kościoła zachował się ołtarz główny z drugiej połowy XVII wieku, wykonany w warsztacie Jana Pfeffera. Temu samemu artyście przypisywana jest ambona datowana na 1664 r. Z tego okresu pochodzą też stalle i empora podorganowa. Rzeźbiony prospekt organowy pochodzi z roku 1701 i jest dziełem Jana Chrystiana Dobla.
Zobacz też
- Materiał zamieszczony na stronie internetowej grekokatolicy.pl, [19.01.2015]
Bibliografia
Bartoszyce: z dziejów miasta i okolic, red. Jan Borodzicz [i in.], Olsztyn 1987, Wydawnictwo Pojezierze, s. 207-208.
Hryciuk Roman, Petraszko Marian, Bartoszyce: z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn1969, Wydawnictwo Pojezierze, s. 116.
Rzempołuch Andrzej, Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn 1992, Wydawnictwo Remix, s. 7-8.
