Henryk Aniołkowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | |||
{{Ludzie sportu infobox | {{Ludzie sportu infobox | ||
|nazwa = Henryk Aniołkowski | |nazwa = Henryk Aniołkowski | ||
|grafika = Aniolkowski1.jpg | |grafika = Aniolkowski1.jpg | ||
|podpis grafiki = | |podpis grafiki = | ||
| − | |Imię i Nazwisko = Henryk Aniołkowski | + | |Imię i Nazwisko = Henryk Aniołkowski<br>Fot. z archiwum Janusza Poryckiego. |
|Data i miejsce urodzenia = | |Data i miejsce urodzenia = | ||
|Data śmierci = | |Data śmierci = | ||
| − | |Dyscyplina = | + | |Dyscyplina = Bojery |
| − | |Największy sukces = | + | |Największy sukces = Twórca potęgi bojerów w Polsce |
}} | }} | ||
| − | = | + | '''Henryk Aniołkowski''' (ur. 1927 r. w miejscowości Ilia na Wileńszczyźnie, zm. 21 lutego 1983 r. w Krynicy Morskiej) – jeden z pionierów sportu na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] po wojnie, wielka postać polskich bojerów. |
| − | =Bibliografia= | + | <br/><br/> |
| − | + | [[Plik:Aniolkowski2.jpg|290px|thumb|right|z archiwum Janusza Poryckiego]] | |
| − | [[Kategoria: | + | ==Działalność== |
| + | Przybył do [[Olsztyn|Olsztyna]] w 1947 r. po ukończeniu kursu wychowania fizycznego na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Prowadził Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, był też instruktorem wychowania fizycznego w Technikum Kolejowym. Następnie wyjechał na kilka lat, najpierw do Koszalina ( był wiceprzewodniczącym Urzędu Kultury Fizycznej, zakładał [[LZS|Ludowe Zespoły Sportowe]]), potem do Zakopanego, gdzie był kierownikiem Ośrodka Sportowego Ministerstwa Oświaty, nauczycielem wychowania fizycznego, szkolił też narciarzy. | ||
| + | |||
| + | W latach 50. powrócił do Olsztyna. Najpierw pracował w LZS-ach, zakładał sekcję lekkoatletyczną w klubie Kormoran. W 1959 roku został kierownikiem Klubu Morskiego LOK. Poświęcił się pracy organizatorskiej, popularyzował przede wszystkim sporty wodne. Dzięki jego inicjatywie udało się wybudować nowoczesną przystań w Olsztynie. Zainspirował kursy sterników morskich, organizował rejsy stażowe. Jego największą pasją stały się bojery. Zaprosił do [[Giżycko|Giżycka znanego propagatora tej dyscypliny, Holendra Wima van Ackera, który przywiózł ze sobą jednoosobowego DN-a. To zainicjowało rozwój tego sportu na Warmii i Mazurach. Żeglarze lodowi z Olsztyna, Giżycka, [[Mrągowo|Mrągowa]] i [[Mikołajki|Mikołajek]] zdominowali bojery w Polsce, a wkrótce przebili się do czołówki światowej. | ||
| + | |||
| + | Był trenerem reprezentacji. W 1975 roku zrezygnował z etatowej pracy w LOK-u, objął funkcję sekretarza Olsztyńskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego. Pogarszający się stan zdrowia zmusił go do przejścia na rentę, ale nadal działał społecznie w bojerach, był w Polsce wyrocznią i największym autorytetem. | ||
| + | |||
| + | Zmarł 21 lutego 1983 roku na kilkanaście minut przed rozpoczęciem oficjalnej uroczystości Otwarcia Mistrzostw Polski w Krynicy Morskiej. Co roku na Warmii i Mazurach jest rozgrywany Memoriał Henryka Aniołkowskiego w Żeglarstwie Lodowym. | ||
| + | ==Bibliografia== | ||
| + | ''Anioł nie człowiek'', "Gazeta Olsztyńska" 21.03 1997. <br/> | ||
| + | Janus Porycki, ''Sport Olsztyn 2007/2008''.<br/> | ||
| + | |||
| + | [[Kategoria:Sport|Aniołkowski, Henryk]][[Kategoria:Działacze sportowi|Aniołkowski, Henryk]][[Kategoria:Olsztyn|Aniołkowski, Henryk]][[Kategoria:1945-1989|Aniołkowski, Henryk]] | ||
Aktualna wersja na dzień 15:02, 12 lut 2015
| Henryk Aniołkowski | |
| | |
| |
| Imię i nazwisko | Henryk Aniołkowski Fot. z archiwum Janusza Poryckiego. |
| Dyscyplina | Bojery |
| Największy sukces | Twórca potęgi bojerów w Polsce |
Henryk Aniołkowski (ur. 1927 r. w miejscowości Ilia na Wileńszczyźnie, zm. 21 lutego 1983 r. w Krynicy Morskiej) – jeden z pionierów sportu na Warmii i Mazurach po wojnie, wielka postać polskich bojerów.
Działalność
Przybył do Olsztyna w 1947 r. po ukończeniu kursu wychowania fizycznego na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Prowadził Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, był też instruktorem wychowania fizycznego w Technikum Kolejowym. Następnie wyjechał na kilka lat, najpierw do Koszalina ( był wiceprzewodniczącym Urzędu Kultury Fizycznej, zakładał Ludowe Zespoły Sportowe), potem do Zakopanego, gdzie był kierownikiem Ośrodka Sportowego Ministerstwa Oświaty, nauczycielem wychowania fizycznego, szkolił też narciarzy.
W latach 50. powrócił do Olsztyna. Najpierw pracował w LZS-ach, zakładał sekcję lekkoatletyczną w klubie Kormoran. W 1959 roku został kierownikiem Klubu Morskiego LOK. Poświęcił się pracy organizatorskiej, popularyzował przede wszystkim sporty wodne. Dzięki jego inicjatywie udało się wybudować nowoczesną przystań w Olsztynie. Zainspirował kursy sterników morskich, organizował rejsy stażowe. Jego największą pasją stały się bojery. Zaprosił do [[Giżycko|Giżycka znanego propagatora tej dyscypliny, Holendra Wima van Ackera, który przywiózł ze sobą jednoosobowego DN-a. To zainicjowało rozwój tego sportu na Warmii i Mazurach. Żeglarze lodowi z Olsztyna, Giżycka, Mrągowa i Mikołajek zdominowali bojery w Polsce, a wkrótce przebili się do czołówki światowej.
Był trenerem reprezentacji. W 1975 roku zrezygnował z etatowej pracy w LOK-u, objął funkcję sekretarza Olsztyńskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego. Pogarszający się stan zdrowia zmusił go do przejścia na rentę, ale nadal działał społecznie w bojerach, był w Polsce wyrocznią i największym autorytetem.
Zmarł 21 lutego 1983 roku na kilkanaście minut przed rozpoczęciem oficjalnej uroczystości Otwarcia Mistrzostw Polski w Krynicy Morskiej. Co roku na Warmii i Mazurach jest rozgrywany Memoriał Henryka Aniołkowskiego w Żeglarstwie Lodowym.
Bibliografia
Anioł nie człowiek, "Gazeta Olsztyńska" 21.03 1997.
Janus Porycki, Sport Olsztyn 2007/2008.
