Bielistka siwa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(Nie pokazano 25 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
Linia 5: | Linia 5: | ||
|Pusta linia = <br/> | |Pusta linia = <br/> | ||
|grafika = bielistka.jpg | |grafika = bielistka.jpg | ||
− | |podpis grafiki = Bielistka siwa | + | |podpis grafiki = Bielistka siwa.<br>Fot. Dariusz Kubiak. |
|Systematyka = Systematyka | |Systematyka = Systematyka | ||
|Domena = eukarionty | |Domena = eukarionty | ||
Linia 19: | Linia 19: | ||
|Lista synonimów = | |Lista synonimów = | ||
}} | }} | ||
− | '''Bielistka siwa''' (''Leucobryum glaucum'' Hedw.) – | + | '''Bielistka siwa''' (''Leucobryum glaucum'' Hedw.) – gatunek mchu należący do rodziny widłozębowatych (''Dicranaceae''). Inaczej zwana modrzaczkiem. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
− | [[Plik:leucobryum.jpg | + | [[Plik:leucobryum.jpg|thumb|right|290px|Bielistka siwa w runie boru świeżego w Nadleśnictwie Nowe Ramuki.<br>Fot. Dariusz Kubiak. |
+ | ]] | ||
+ | == Morfologia == | ||
+ | Bielistka siwa tworzy poduszkowate darnie – w stanie suchym sinozielone, w wilgotnym jasnozielone – o zwartej, różnej wielkości (do 20 cm i więcej). Gametofit jest krótki, dorastający od 1 do 12,5 cm długości, widlasto rozgałęziony i gęsto ulistniony. Listki są wzniesione, lancetowate, o długości ok. 3–9 mm. | ||
− | + | Sporofit ma ok. 8–18 mm długości i jest czerwonawy. Puszka zarodniowa jest silnie zagięta, długości od 1,5 do 2 mm. Wieczko jest długości 1,5–2 mm, czerwone lub czerwonobrązowe, z ciemnoczerwonym perystomem. | |
− | |||
<br/> | <br/> | ||
− | + | == Rozmieszczenie i ekologia == | |
− | Bielistka siwa jest rośliną pospolitą w prawie całym kraju – występuje w podmokłych lasach, głównie iglastych, na wilgotnych łąkach, skałach oraz wrzosowiskach (liczba jej stanowisk zmniejsza się w kierunku wschodnim). Jest to gatunek wyróżniający rozpowszechnionego na znacznej powierzchni kraju zespołu leśnego określanego jako | + | Bielistka siwa jest rośliną pospolitą w prawie całym kraju – występuje w podmokłych lasach, głównie iglastych, na wilgotnych łąkach, skałach oraz wrzosowiskach (liczba jej stanowisk zmniejsza się w kierunku wschodnim). Jest to gatunek wyróżniający rozpowszechnionego na znacznej powierzchni kraju zespołu leśnego określanego jako subatlantycki bór sosnowy świeży (''Leucobryo-Pinetum''). |
− | + | ||
− | + | Bielistka siwa występuje m.in. w runie boru świeżego w [[Nadleśnictwo Nowe Ramuki|Nadleśnictwie Nowe Ramuki]]. | |
+ | |||
+ | == Wartość użytkowa == | ||
Bielistka siwa objęta jest częściową ochroną na terenie Polski na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin. | Bielistka siwa objęta jest częściową ochroną na terenie Polski na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin. | ||
+ | |||
+ | == Zobacz też == | ||
+ | [http://pl.wikipedia.org/wiki/Bielistka_siwa pl.wikipedia.org, bielistka siwa] [20.04.2014]<br/> | ||
+ | [http://pl.wikipedia.org/wiki/Suboceaniczny_b%C3%B3r_sosnowy_%C5%9Bwie%C5%BCy pl.wikipedia.org, suboceaniczny bór sosnowy świeży] [20.04.2014]<br/> | ||
+ | [http://pl.wikipedia.org/wiki/Kontynentalny_b%C3%B3r_sosnowy_%C5%9Bwie%C5%BCy pl.wikipedia.org, kontynentalny bór sosnowy świeży] [20.04.2014]<br/> | ||
+ | |||
+ | == Bibliografia == | ||
+ | [http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20120000081 isap.sejm.gov.pl, rozporządzenie w sprawie ochrony gatunkowej roślin] [20.05.2014] <br/> | ||
+ | Stebel Adam, ''Bielistka siwa'', [w:] ''Monitoring gatunków roślin. Przewodnik metodyczny'', t. 3, s. 52-62.<br/> | ||
+ | [http://siedliska.gios.gov.pl/pdf/przewodniki_metodyczne/przewodnik_metodyczny_1400.pdf siedliska.gios.gov.pl] [20.04.2014]<br/> | ||
+ | Wójciak Hanna, ''Porosty, mszaki, paprotniki. Flora Polski'', Warszawa 2003.<br/> | ||
+ | ''Zbiorowiska roślinne Polski. Lasy i zarośla'', red. naukowa Władysław Matuszkiewicz, Piotr Sikorski i.in., Warszawa 2012.<br/> | ||
<br/> | <br/> | ||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | + | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Rośliny Warmii i Mazur]] | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | [[Kategoria: Przyroda |
Aktualna wersja na dzień 11:51, 10 mar 2015
Bielistka siwa (Leucobryum glaucum Hedw.) – gatunek mchu należący do rodziny widłozębowatych (Dicranaceae). Inaczej zwana modrzaczkiem.
Morfologia
Bielistka siwa tworzy poduszkowate darnie – w stanie suchym sinozielone, w wilgotnym jasnozielone – o zwartej, różnej wielkości (do 20 cm i więcej). Gametofit jest krótki, dorastający od 1 do 12,5 cm długości, widlasto rozgałęziony i gęsto ulistniony. Listki są wzniesione, lancetowate, o długości ok. 3–9 mm.
Sporofit ma ok. 8–18 mm długości i jest czerwonawy. Puszka zarodniowa jest silnie zagięta, długości od 1,5 do 2 mm. Wieczko jest długości 1,5–2 mm, czerwone lub czerwonobrązowe, z ciemnoczerwonym perystomem.
Rozmieszczenie i ekologia
Bielistka siwa jest rośliną pospolitą w prawie całym kraju – występuje w podmokłych lasach, głównie iglastych, na wilgotnych łąkach, skałach oraz wrzosowiskach (liczba jej stanowisk zmniejsza się w kierunku wschodnim). Jest to gatunek wyróżniający rozpowszechnionego na znacznej powierzchni kraju zespołu leśnego określanego jako subatlantycki bór sosnowy świeży (Leucobryo-Pinetum).
Bielistka siwa występuje m.in. w runie boru świeżego w Nadleśnictwie Nowe Ramuki.
Wartość użytkowa
Bielistka siwa objęta jest częściową ochroną na terenie Polski na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin.
Zobacz też
pl.wikipedia.org, bielistka siwa [20.04.2014]
pl.wikipedia.org, suboceaniczny bór sosnowy świeży [20.04.2014]
pl.wikipedia.org, kontynentalny bór sosnowy świeży [20.04.2014]
Bibliografia
isap.sejm.gov.pl, rozporządzenie w sprawie ochrony gatunkowej roślin [20.05.2014]
Stebel Adam, Bielistka siwa, [w:] Monitoring gatunków roślin. Przewodnik metodyczny, t. 3, s. 52-62.
siedliska.gios.gov.pl [20.04.2014]
Wójciak Hanna, Porosty, mszaki, paprotniki. Flora Polski, Warszawa 2003.
Zbiorowiska roślinne Polski. Lasy i zarośla, red. naukowa Władysław Matuszkiewicz, Piotr Sikorski i.in., Warszawa 2012.