Łasica: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Bibliografia) |
|||
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
|zoolog = Linnaeus, 1766 | |zoolog = Linnaeus, 1766 | ||
|okres istnienia = | |okres istnienia = | ||
| − | |grafika = Łasica- | + | |grafika = Łasica-portret_1.jpg |
| − | |opis grafiki = Łasica | + | |opis grafiki = Łasica. Fot. Keven Law. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Mustela_nivalis_-British_Wildlife_Centre-4.jpg Commons Wikimedia] |
|typ = strunowce | |typ = strunowce | ||
|podtyp = kręgowce | |podtyp = kręgowce | ||
| Linia 18: | Linia 18: | ||
|commons = | |commons = | ||
}} | }} | ||
| − | '''Łasica (łaska) | + | '''Łasica ''' (łaska) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych (''Mustelidae''). |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
==Charakterystyka== | ==Charakterystyka== | ||
Tułów łasicy jest smukły i giętki. Długość ciała wynosi 15–33 cm. Łasica osiąga wagę do 120 g. Jest blisko spokrewniona z [[kuna|kuną]], [[gronostaj|gronostajem]], [[norka|norką]] i [[tchórz|tchórzem]]. Ma futerko ciemnobrązowe na grzbiecie i białe na spodzie ciała (na brzuchu mogą pojawiać się cętki). Zimą umaszczenie jest nieco jaśnieje. Ogon ma barwę brązową. | Tułów łasicy jest smukły i giętki. Długość ciała wynosi 15–33 cm. Łasica osiąga wagę do 120 g. Jest blisko spokrewniona z [[kuna|kuną]], [[gronostaj|gronostajem]], [[norka|norką]] i [[tchórz|tchórzem]]. Ma futerko ciemnobrązowe na grzbiecie i białe na spodzie ciała (na brzuchu mogą pojawiać się cętki). Zimą umaszczenie jest nieco jaśnieje. Ogon ma barwę brązową. | ||
| − | |||
| − | |||
Występuje na [[Pojezierze Mazurskie|Pojezierzu Mazurskim]], lecz jest tu gatunkiem bardzo nielicznym. Jej głównym miejscem bytowania są pola uprawne, miedze, stogi oraz zabudowania gospodarcze, ale także skraje lasów. Poluje w dzień i w nocy, głównie na polne i leśne gryzonie (łowi je w ich norach), rzadziej płazy (żaby) i gady (jaszczurki) oraz ptaki, czasem króliki. Zdarza się, że niszczy ptasie gniazda, pożerając pisklęta bądź jaja. Jest bardzo żarłoczna, bez trudu zjada więcej niż sama waży. | Występuje na [[Pojezierze Mazurskie|Pojezierzu Mazurskim]], lecz jest tu gatunkiem bardzo nielicznym. Jej głównym miejscem bytowania są pola uprawne, miedze, stogi oraz zabudowania gospodarcze, ale także skraje lasów. Poluje w dzień i w nocy, głównie na polne i leśne gryzonie (łowi je w ich norach), rzadziej płazy (żaby) i gady (jaszczurki) oraz ptaki, czasem króliki. Zdarza się, że niszczy ptasie gniazda, pożerając pisklęta bądź jaja. Jest bardzo żarłoczna, bez trudu zjada więcej niż sama waży. | ||
Aktualna wersja na dzień 17:00, 14 mar 2015
| Łasica | |
| | |
| Mustela nivalis` | |
| Linnaeus, 1766 | |
| Mustela nivalis Linnaeus, 1766 | |
 Łasica. Fot. Keven Law. Źródło: Commons Wikimedia | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ssaki |
| Rząd | drapieżne |
| Rodzina | łasicowate |
| Rodzaj | Mustela |
| Gatunek | Łasica |
Łasica (łaska) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae).
Charakterystyka
Tułów łasicy jest smukły i giętki. Długość ciała wynosi 15–33 cm. Łasica osiąga wagę do 120 g. Jest blisko spokrewniona z kuną, gronostajem, norką i tchórzem. Ma futerko ciemnobrązowe na grzbiecie i białe na spodzie ciała (na brzuchu mogą pojawiać się cętki). Zimą umaszczenie jest nieco jaśnieje. Ogon ma barwę brązową.
Występuje na Pojezierzu Mazurskim, lecz jest tu gatunkiem bardzo nielicznym. Jej głównym miejscem bytowania są pola uprawne, miedze, stogi oraz zabudowania gospodarcze, ale także skraje lasów. Poluje w dzień i w nocy, głównie na polne i leśne gryzonie (łowi je w ich norach), rzadziej płazy (żaby) i gady (jaszczurki) oraz ptaki, czasem króliki. Zdarza się, że niszczy ptasie gniazda, pożerając pisklęta bądź jaja. Jest bardzo żarłoczna, bez trudu zjada więcej niż sama waży.
Samica rodzi na przełomie kwietnia i maja od 4 do 8 młodych. Do 7. tygodnia żywią się one mlekiem matki (choć już po 4. tygodniu życia przyjmują również stały pokarm). Dość szybko, gdyż już po 3–4 miesiącach od narodzin, stają się samodzielne. Dojrzałość płciową uzyskują (wg. różnych źródeł) w 4–9 miesiącu życia.
Łasica żyje od 3 do 8 lat. Jej naturalnymi wrogami najczęściej są sowy i jastrzębie. Zwierzę objęte jest ścisłą ochroną prawną.
Bibliografia
Panfil Jan, Ssaki Pojezierza Mazurskiego, Olsztyn 1984, s. 47.
