Łasica

Łasica
Mustela nivalis`
Linnaeus, 1766
Mustela nivalis Linnaeus, 1766
Łasica. Fot. Keven Law. Źródło: Commons Wikimedia
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Rząd	drapieżne
Rodzina	łasicowate
Rodzaj	Mustela
Gatunek	Łasica

Łasica (łaska) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae).

Charakterystyka

Tułów łasicy jest smukły i giętki. Długość ciała wynosi 15–33 cm. Łasica osiąga wagę do 120 g. Jest blisko spokrewniona z kuną, gronostajem, norką i tchórzem. Ma futerko ciemnobrązowe na grzbiecie i białe na spodzie ciała (na brzuchu mogą pojawiać się cętki). Zimą umaszczenie jest nieco jaśnieje. Ogon ma barwę brązową.

Występuje na Pojezierzu Mazurskim, lecz jest tu gatunkiem bardzo nielicznym. Jej głównym miejscem bytowania są pola uprawne, miedze, stogi oraz zabudowania gospodarcze, ale także skraje lasów. Poluje w dzień i w nocy, głównie na polne i leśne gryzonie (łowi je w ich norach), rzadziej płazy (żaby) i gady (jaszczurki) oraz ptaki, czasem króliki. Zdarza się, że niszczy ptasie gniazda, pożerając pisklęta bądź jaja. Jest bardzo żarłoczna, bez trudu zjada więcej niż sama waży.

Samica rodzi na przełomie kwietnia i maja od 4 do 8 młodych. Do 7. tygodnia żywią się one mlekiem matki (choć już po 4. tygodniu życia przyjmują również stały pokarm). Dość szybko, gdyż już po 3–4 miesiącach od narodzin, stają się samodzielne. Dojrzałość płciową uzyskują (wg. różnych źródeł) w 4–9 miesiącu życia.

Łasica żyje od 3 do 8 lat. Jej naturalnymi wrogami najczęściej są sowy i jastrzębie. Zwierzę objęte jest ścisłą ochroną prawną.

Bibliografia

Panfil Jan, Ssaki Pojezierza Mazurskiego, Olsztyn 1984, s. 47.