Heinrich Dusemer von Arfberg

Heinrich Dusemer von Arfberg
Heinrich Dusemer von Arfberg, źródło: Hartknoch M. Christophori, Alte- und Neues Preussischer Historien, Francfurt und Leipzig, MDCLXXXIV (1684).
Data i miejsce urodzenia	ok.1280 r. Frankonia
Data i miejsce śmierci	1353 r. na zamku w Bratianie
Miejsce spoczynku	Malbork

Heinrich Dusemer von Arfberg (ur ok.1280 we Frankonii, zm. 1353 na zamku w Bratianie) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1345–1351.

Życiorys

Pochodził ze z niemieckiego królestwa Szwabii. Rycerzem zakonu krzyżackiego został w 1311 r. i jako brat rycerz brał udział w walkach z Litwinami. Legenda zakonna głosiła, że wielokrotnie stawał w pojedynku z wielkim księciem litewskim Witenesem. Również męstwu wojennemu zawdzięczał zapewne szybki awans w hierarchii zakonnej. W 1318 r. pojawia się jako członek konwentu krzyżackiego na zamku w Labiawie. W 1329 r. zostaje komturem Ragnety. W 1333 r. zostaje krzyżackim wójtem Sambii, a od 1334 r. komturem Pokarmina. W rok po tym spektakularnym sukcesie w karierze zakonnej został wielkim marszałkiem, a także komturem – cały czas rozwijającego się i coraz potężniejszego, również, jako miasta w państwie zakonu krzyżackiego w Prusach – Królewca.
W 1339 r. doszło między nim a wielkim mistrzem Dietrichem von Altenburg do sporu, który w konsekwencji skończył się dla Dusemera degradacją. Został wysłany na zamek krzyżacki do Brodnicy jako jego nowy komtur. 13 grudnia 1345 r. Heinrich Dusemer został wybrany został przez kapitułę generalną w Malborku na wielkiego mistrza.
Zakonowi po jego klęskach militarnych w wojnie z Polską oraz klęskach dyplomatycznych odniesionych na kolejnych sądach z Polską, potrzebny był doświadczony w wojnach i starciach militarnych wódz. Takim też był nowy jego wielki mistrz. Potwierdził to wkrótce po swoim wyborze na ten urząd, kiedy to zorganizował udane uderzenie na ziemie litewskie, które zakończyło się 2 lutego 1348 r. bitwą nad rzeką Strawą. Zakon krzyżacki odniósł wówczas zwycięstwo nad stroną litewską. Wielki mistrz w konsekwencji epidemii dżumy zmuszony został jednak wycofać swoje wojska z terenów zajętych na Litwie. Mimo że kryzys szybko zażegnano i państwo zakonu było w stanie odrobić straty polityczne i terytorialne, to jednak Heinrich Dusemer postanowił zrezygnować z urzędu. Po wyborze następcy wyjechał na zamek do Bratiana, gdzie zmarł w 1353 r.
Pochowany został w Malborku w Kaplicy św. Anny, gdzie chowano wielkich mistrzów krzyżackich.

Bibliografia

M. Murinius, Kronika Mistrzów Pruskich, wstęp i oprac. Z. Nowak, Olsztyn 1989.