Stanisław Działyński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) (→Ciekawostki) |
|||
| (Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
|miejsce urodzenia = | |miejsce urodzenia = | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
| − | |data śmierci = 26 | + | |data śmierci = 26 czerwca 1617 r. |
|miejsce śmierci = Grudziądz | |miejsce śmierci = Grudziądz | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
}} | }} | ||
| − | '''Stanisław Działyński''' (ur. w 1547 r.; zm. 26 | + | '''Stanisław Działyński''' (ur. w 1547 r.; zm. 26 czerwca 1617 r. w Grudziądzu) – kasztelan elbląski, wojewoda malborski i chełmiński. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
=== Szkoła i wykształcenie === | === Szkoła i wykształcenie === | ||
| − | + | Syn Jana i Elżbiety Wilkanowskiej. Naukę pobierał u jezuitów w [[Braniewo|Braniewie]]. | |
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
=== Praca === | === Praca === | ||
| − | Pełnił funkcję wojewody chełmińskiego i malborskiego. Był starostą tolkmickim, kasztelanem | + | Pełnił funkcję wojewody chełmińskiego i malborskiego. Był starostą tolkmickim, kasztelanem elbląskim. Sejm warszawski utworzył komisję, która miała udać się do [[Prusy Książęce|Prus Książęcych]] celem zaprowadzenia porządku. W skład tej komisji wchodził Działyński. Oprócz Działyńskiego w komisji byli: biskup [[Szymon Rudnicki]], kasztelan W. Kiełczewski oraz sekretarz i historyk królewski Heidenstein. |
| − | Zadaniem komisji było | + | Zadaniem komisji było odbieranie hołdu od Jana Zygmunta, wprowadzenie kalendarza gregoriańskiego, uregulowanie spraw apelacji od sądów książęcych do króla polskiego, wyznaczenie miejsca na budowę kościoła katolickiego, który miał być zbudowany kosztem elektora. W 1614 r. opis działalności komisji ogłoszono drukiem w Krakowie. Był stronnikiem Michała Korybuta Wiśniowieckiego. |
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
=== Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna === | === Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna === | ||
W 1612 r. wszedł w skład komisji wyznaczonej przez sejm warszawski do [[Prusy Książęce|Prus Książęcych]]. W [[Królewiec|Królewcu]] był jednym z tych, którzy wprowadzili elekta Jana Zygmunta w lenno i odebrali od niego przysięgę wierności królowi Zygmuntowi III Wazie. | W 1612 r. wszedł w skład komisji wyznaczonej przez sejm warszawski do [[Prusy Książęce|Prus Książęcych]]. W [[Królewiec|Królewcu]] był jednym z tych, którzy wprowadzili elekta Jana Zygmunta w lenno i odebrali od niego przysięgę wierności królowi Zygmuntowi III Wazie. | ||
| − | + | ||
| − | + | Działyński należał do najwybitniejszych polskich mężów stanu XVII w. Był właścicielem Niechanowa. Został pochowany w grobowcu niechanowskim w katedrze gnieźnieńskiej. | |
| − | Działyński | ||
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | Oracki Tadeusz, ''Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla od połowy XV wieku do 1945 roku'', Warszawa 1963. | + | Oracki Tadeusz, ''Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla od połowy XV wieku do 1945 roku'', Warszawa 1963.<br> |
| − | |||
Czajka Michał, Kamler Marcin, Sienkiewicz Witold, ''Leksykon Historii Polski'', Warszawa 1995. | Czajka Michał, Kamler Marcin, Sienkiewicz Witold, ''Leksykon Historii Polski'', Warszawa 1995. | ||
| − | + | <br/> | |
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Osoby|Działyński, Stanisław]] |
| + | [[Kategoria:Administracja i polityka|Działyński, Stanisław]] | ||
| + | [[Kategoria:Administracja państwowa|Działyński, Stanisław]] | ||
| + | [[Kategoria:Urzędnicy i funkcjonariusze państwowi]][[Kategoria:Wojewodowie|Działyński, Stanisław]] | ||
| + | [[Kategoria:Samorządowcy]][[Kategoria:Starostowie |Działyński, Stanisław]] | ||
| + | [[Kategoria: Powiat braniewski|Działyński, Stanisław]] | ||
| + | [[Kategoria: Braniewo|Działyński, Stanisław]] | ||
| + | [[Kategoria: Powiat elbląski|Działyński, Stanisław]] | ||
| + | [[Kategoria: Elbląg |Działyński, Stanisław]] | ||
| + | [[Kategoria: Tolkmicko (gmina miejsko-wiejska)|Działyński, Stanisław]] | ||
| + | [[Kategoria: 1501-1600|Działyński, Stanisław]] | ||
| + | [[Kategoria: 1601-1700|Działyński, Stanisław]] | ||
Aktualna wersja na dzień 11:36, 22 mar 2015
| Stanisław Działyński | |
| | |
| Data urodzenia | 1547 r. |
| Data i miejsce śmierci | 26 czerwca 1617 r. Grudziądz |
| Miejsce spoczynku | Gniezno |
Stanisław Działyński (ur. w 1547 r.; zm. 26 czerwca 1617 r. w Grudziądzu) – kasztelan elbląski, wojewoda malborski i chełmiński.
Spis treści
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Syn Jana i Elżbiety Wilkanowskiej. Naukę pobierał u jezuitów w Braniewie.
Praca
Pełnił funkcję wojewody chełmińskiego i malborskiego. Był starostą tolkmickim, kasztelanem elbląskim. Sejm warszawski utworzył komisję, która miała udać się do Prus Książęcych celem zaprowadzenia porządku. W skład tej komisji wchodził Działyński. Oprócz Działyńskiego w komisji byli: biskup Szymon Rudnicki, kasztelan W. Kiełczewski oraz sekretarz i historyk królewski Heidenstein.
Zadaniem komisji było odbieranie hołdu od Jana Zygmunta, wprowadzenie kalendarza gregoriańskiego, uregulowanie spraw apelacji od sądów książęcych do króla polskiego, wyznaczenie miejsca na budowę kościoła katolickiego, który miał być zbudowany kosztem elektora. W 1614 r. opis działalności komisji ogłoszono drukiem w Krakowie. Był stronnikiem Michała Korybuta Wiśniowieckiego.
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna
W 1612 r. wszedł w skład komisji wyznaczonej przez sejm warszawski do Prus Książęcych. W Królewcu był jednym z tych, którzy wprowadzili elekta Jana Zygmunta w lenno i odebrali od niego przysięgę wierności królowi Zygmuntowi III Wazie.
Działyński należał do najwybitniejszych polskich mężów stanu XVII w. Był właścicielem Niechanowa. Został pochowany w grobowcu niechanowskim w katedrze gnieźnieńskiej.
Bibliografia
Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla od połowy XV wieku do 1945 roku, Warszawa 1963.
Czajka Michał, Kamler Marcin, Sienkiewicz Witold, Leksykon Historii Polski, Warszawa 1995.
