Kościół pw. św. Barbary w Lubawie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "© Stanisław Kuprjaniuk" na "Fot. Stanisław Kuprjaniuk") |
|||
| (Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | + | ''' Kościół pw. św. Barbary w Lubawie''' – kościół rzymskokatolicki, datowany na lata 1770-1779, [[Powiat iławski | powiat iławski]], [[Lubawa (gmina wiejska)| gmina Lubawa]]. | |
| − | + | <br/><br/> | |
| − | + | [[Plik:luba1.jpg|thumb|right|290px|Kościół pw. św. Barbary w Lubawie. Fot. Stanisław Kuprjaniuk]] | |
| − | + | [[Plik:luba2.jpg|thumb|right|290px|Kościół pw. św. Barbary w Lubawie. Fot. Stanisław Kuprjaniuk | |
| − | + | ]] | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
== Położenie == | == Położenie == | ||
| − | + | Drewniany kościół filialny pw. św. Barbary w [[Lubawa|Lubawie]], przez miejscową ludność zwany szpitalnym, jest najcenniejszym zabytkiem miasta. Usytuowany przy ul. Grunwaldzkiej kościół należy do [[Parafia pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Anny w Lubawie|parafii pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Anny]]. | |
| − | [[ | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
== Opis == | == Opis == | ||
| − | Wzniesiono go w latach 1770-1779 na miejscu dawnego kościoła i szpitala | + | Wzniesiono go w latach 1770-1779 na miejscu dawnego kościoła i [[Szpital pw. św. Jerzego w Lubawie|szpitala pw. św. Jerzego]], który znajdował się poza obrębem starego miasta. Jest to kościół drewniany o konstrukcji zrębowej z późnobarokowym pięknym ołtarzem głównym, który tworzy zwartą całość wraz z otaczającymi go ołtarzami bocznymi. Budowla stoi na kamiennej podmurówce i jest jednonawowa z przylegającą zakrystią oraz skarbcem. Od strony wschodniej wzniesiona prostokątna wieża o konstrukcji zrębowej, której hełm zwieńczony jest chorągiewką wiatrową z datą roczną 1811. W świątynia znajduje się sześć cynowych świeczników oraz ambona z XVIII w., olbrzymia ręcznie wykonana kłódka oraz zamocowana u stropu finezyjna późnobarokowa tęczowa belka, na której widnieje Grupa Ukrzyżowania. Poza tym na konsolach w nawie znajdują się rzeźby św. Jana Nepomucena i św. Jerzego. Na drewnianej wieży znajduje się, lany w Gdańsku, zabytkowy dzwon z 1716 r. Całość upiększają organy o zewnętrznej oprawie neorenesansowej. Wystrój kościoła bez wątpienia zalicza się do najpiękniejszych wnętrz barokowych na terenie [[Województwo warmińsko-mazurskie|województwa warmińsko-mazurskiego]]. |
| − | + | ||
| − | + | Kościół należy do grupy ośmiu [[Drewniane kościoły Ziemi Lubawskiej|drewnianych kościołów]] zbudowanych między XVI a XVIII w., które znajdują się na na terenie Ziemi Lubawskiej. | |
| − | Kościół należy do grupy ośmiu drewnianych kościołów zbudowanych między XVI a XVIII | ||
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | ''Hasło: Lubawa'', [w:] Sulimierski Filip, Walewski Władysław, ''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', T. V. | + | ''Hasło: Lubawa'', [w:] Sulimierski Filip, Walewski Władysław, ''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', T. V.<br> |
| − | + | ''Kościół filialny p.w. św. Barbary w Lubawie'', [w:] ''Diecezja Toruńska, historia i teraźniejszość'', T. 11.<br> | |
| − | ''Kościół filialny p.w. św. Barbary w Lubawie'', [w:] ''Diecezja Toruńska, historia i teraźniejszość'', T. 11. | + | Orłowicz Mieczysław, ''Ilustrowany przewodnik po województwie pomorskim'', Lwów – Warszawa 1923.<br> |
| − | |||
| − | Orłowicz Mieczysław, ''Ilustrowany przewodnik po województwie pomorskim'', Lwów – Warszawa 1923. | ||
| − | |||
Śliwiński Józef, ''Lubawa. Z dziejów miasta i okolic'', Olsztyn 1982. | Śliwiński Józef, ''Lubawa. Z dziejów miasta i okolic'', Olsztyn 1982. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: Turystyka]][[Kategoria: | + | [[Kategoria:Kościoły i kaplice]] |
| + | [[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Zabytki]] [[Kategoria: Lubawa]][[Kategoria: powiat iławski ]] | ||
<br/> | <br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 08:03, 25 mar 2015
Kościół pw. św. Barbary w Lubawie – kościół rzymskokatolicki, datowany na lata 1770-1779, powiat iławski, gmina Lubawa.
Położenie
Drewniany kościół filialny pw. św. Barbary w Lubawie, przez miejscową ludność zwany szpitalnym, jest najcenniejszym zabytkiem miasta. Usytuowany przy ul. Grunwaldzkiej kościół należy do parafii pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Anny.
Opis
Wzniesiono go w latach 1770-1779 na miejscu dawnego kościoła i szpitala pw. św. Jerzego, który znajdował się poza obrębem starego miasta. Jest to kościół drewniany o konstrukcji zrębowej z późnobarokowym pięknym ołtarzem głównym, który tworzy zwartą całość wraz z otaczającymi go ołtarzami bocznymi. Budowla stoi na kamiennej podmurówce i jest jednonawowa z przylegającą zakrystią oraz skarbcem. Od strony wschodniej wzniesiona prostokątna wieża o konstrukcji zrębowej, której hełm zwieńczony jest chorągiewką wiatrową z datą roczną 1811. W świątynia znajduje się sześć cynowych świeczników oraz ambona z XVIII w., olbrzymia ręcznie wykonana kłódka oraz zamocowana u stropu finezyjna późnobarokowa tęczowa belka, na której widnieje Grupa Ukrzyżowania. Poza tym na konsolach w nawie znajdują się rzeźby św. Jana Nepomucena i św. Jerzego. Na drewnianej wieży znajduje się, lany w Gdańsku, zabytkowy dzwon z 1716 r. Całość upiększają organy o zewnętrznej oprawie neorenesansowej. Wystrój kościoła bez wątpienia zalicza się do najpiękniejszych wnętrz barokowych na terenie województwa warmińsko-mazurskiego.
Kościół należy do grupy ośmiu drewnianych kościołów zbudowanych między XVI a XVIII w., które znajdują się na na terenie Ziemi Lubawskiej.
Bibliografia
Hasło: Lubawa, [w:] Sulimierski Filip, Walewski Władysław, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, T. V.
Kościół filialny p.w. św. Barbary w Lubawie, [w:] Diecezja Toruńska, historia i teraźniejszość, T. 11.
Orłowicz Mieczysław, Ilustrowany przewodnik po województwie pomorskim, Lwów – Warszawa 1923.
Śliwiński Józef, Lubawa. Z dziejów miasta i okolic, Olsztyn 1982.
