Ludolf König von Wattzau: Różnice pomiędzy wersjami
Z Encyklopedia Warmii i Mazur
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(Utworzono nową stronę "{{Biogram infobox |imię i nazwisko = Ludolf König von Wattzau |imię i nazwisko org = |pseudonim = |grafika = Pole-obowiązkowe-zdję...") |
|||
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
|imię i nazwisko org = | |imię i nazwisko org = | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
| − | |grafika = | + | |grafika = Ludolf König von Wattzau_301b.jpg |
| − | |opis grafiki = | + | |opis grafiki = Ludolf König von Wattzau, źródło: Hartknoch M. Christophori, ''Alte- und Neues Preussischer Historien'', Francfurt und Leipzig, MDCLXXXIV (1684). |
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = | |data urodzenia = | ||
| − | |miejsce urodzenia = | + | |miejsce urodzenia = Saksonia |
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
|data śmierci = ok. 1342 roku | |data śmierci = ok. 1342 roku | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | + | '''Ludolf König von Wattzau''' (ur. na terenach dzisiejszej Saksonii, zm. ok. 1345 roku w Pokrzywnie) – XVII wielki mistrz [[Zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]]. | |
| − | '''Ludolf König von Wattzau''' (ur. na terenach dzisiejszej Saksonii, zm. ok. | + | <br/><br/> |
| − | |||
| − | |||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
| − | Ludolf König von Wattzau pochodził z rodu książęcego zamieszkującego ziemie saskie. Wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego został w 1339 roku, po śmierci [[Dietrich von Altenburg|Dietricha von Altenburg]]. Za czasów Ludolfa podpisano pokój w Kaliszu pomiędzy królem polskim Kazimierzem a Krzyżakami. Swój urząd sprawował przez 3 lata. Walki z Polakami i Litwinami doprowadziły do spustoszenia ziem krzyżackich. Według relacji | + | Ludolf König von Wattzau pochodził z rodu książęcego zamieszkującego ziemie saskie. Wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego został w 1339 roku, po śmierci [[Dietrich von Altenburg|Dietricha von Altenburg]]. Za czasów Ludolfa podpisano pokój w Kaliszu pomiędzy królem polskim Kazimierzem a Krzyżakami. Swój urząd sprawował przez 3 lata. Walki z Polakami i Litwinami doprowadziły do spustoszenia ziem krzyżackich. Według relacji Muriniusa miało to wpływ na chorobę psychiczną, na którą zapadł wielki mistrz. Złożony z urzędu wyjechał do Pokrzywna, gdzie zmarł w 1342 r. Pochowany został w Kwidzynie. |
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
M. Murinius, ''Kronika Mistrzów Pruskich'', wstęp i oprac. Z. Nowak, Olsztyn 1989, s. 139-140. | M. Murinius, ''Kronika Mistrzów Pruskich'', wstęp i oprac. Z. Nowak, Olsztyn 1989, s. 139-140. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Osoby|Wattzau, Ludolf König von]][[Kategoria: 1301-1400|Wattzau, Ludolf König von]][[Kategoria: Wielcy mistrzowie zakonu krzyżackiego|Wattzau, Ludolf König von]] |
Aktualna wersja na dzień 13:20, 27 mar 2015
| Ludolf König von Wattzau | |
| | |
 Ludolf König von Wattzau, źródło: Hartknoch M. Christophori, Alte- und Neues Preussischer Historien, Francfurt und Leipzig, MDCLXXXIV (1684).
| |
| Miejsce urodzenia | Saksonia |
| Data i miejsce śmierci | ok. 1342 roku Pokrzywno |
| Miejsce spoczynku | Kwidzyn |
| Zawód | XVII wielki mistrz zakonu krzyżackiego |
Ludolf König von Wattzau (ur. na terenach dzisiejszej Saksonii, zm. ok. 1345 roku w Pokrzywnie) – XVII wielki mistrz zakonu krzyżackiego.
Życiorys
Ludolf König von Wattzau pochodził z rodu książęcego zamieszkującego ziemie saskie. Wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego został w 1339 roku, po śmierci Dietricha von Altenburg. Za czasów Ludolfa podpisano pokój w Kaliszu pomiędzy królem polskim Kazimierzem a Krzyżakami. Swój urząd sprawował przez 3 lata. Walki z Polakami i Litwinami doprowadziły do spustoszenia ziem krzyżackich. Według relacji Muriniusa miało to wpływ na chorobę psychiczną, na którą zapadł wielki mistrz. Złożony z urzędu wyjechał do Pokrzywna, gdzie zmarł w 1342 r. Pochowany został w Kwidzynie.
Bibliografia
M. Murinius, Kronika Mistrzów Pruskich, wstęp i oprac. Z. Nowak, Olsztyn 1989, s. 139-140.
