Erminia von Olfers-Batocki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
|imię i nazwisko org = | |imię i nazwisko org = | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
| − | |grafika = | + | |grafika = |
| − | |opis grafiki = | + | |opis grafiki = |
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = 29 czerwca 1876 roku | |data urodzenia = 29 czerwca 1876 roku | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| + | ''' Erminia von Olfers-Batocki''' (ur. 29 czerwca 1876 r. w Gross Ratshof koło [[Królewiec|Królewca]], zm. 14 grudnia 1954 r. w Bad Harzburg) – etnograf i pisarka. | ||
| + | <br/><br/> | ||
| + | ==Życiorys == | ||
| + | Erminia Tortilovitz von Batocki pochodziła z rodziny ziemiańskiej właścicieli majątku Tharau w Sambii. Jej ojcem był Rudolf Tortilovitz von Batocki (1845–1900), a matką Pauline von Gramatzki (1848–1914), dziedziczka majątku Tharau. | ||
| + | |||
| + | Dzieciństwo spędziła w Królewcu. 24 maja 1912 roku wyszła za mąż za Johannesa (Hansa) von Olfers, z którym miała córkę Hedwig. Małżonkowie zamieszkali w Królewcu. Tam Erminia kierowała lokalna redakcją "Ostpreußische Hausfrau". Później powróciła do Tharau. | ||
| + | |||
| + | Zbierała pieśni i gwarowe opowiastki, urządzała inscenizacje gwarowych tekstów w wykonaniu amatorów w Królewcu. Pisać zaczęła już w czasach panieńskich. W późniejszym okresie pisała wiersze w gwarze natangijskiej (natangisches Platt), układała bajki i historie z życia wsi. | ||
| + | Była znajomą [[Agnes Miegel]]. | ||
| + | |||
| + | Największą uwagę wzbudził jej ''Taubenhaus''. Jest to historia rodziny rozgrywająca się na przestrzeni około 100 lat w Królewcu. Opisała w nim również święto na wzgórzu Galtgarben. | ||
| + | Jej dzieło literackie przepadło w większości podczas ucieczki z Prus Wschodnich. O swoich losach w trakcie wypędzenia pisała pamiętnik. W styczniu 1945 roku pieszo przez [[Zalew Wiślany]] przedostała się do Piławy, następnie okrętem dotarła na Zachód. Po 1945 roku zostały wznowione jej dwie książki: ''Ostpreussische Dorfgeschichten'' oraz ''Das Taubenhaus''. | ||
| − | + | Zmarła 14 grudnia 1954 roku w Bad Harzburgw wieku 78 lat. <br> | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| + | [http://de.wikipedia.org/wiki/Erminia_von_Olfers-Batocki de.wikipedia.org] [29.01.2015]<br/> | ||
Jan Chłosta, ''Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich'', Olsztyn 1999. | Jan Chłosta, ''Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich'', Olsztyn 1999. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | [[Kategoria:Osoby|Olfers-Batocki, Erminia von]][[Kategoria:Ludzie kulturyOlfers-Batocki, Erminia von]] [[Kategoria:Badacze historii i kultury|Olfers-Batocki, Erminia von]] | |
| − | + | [[Kategoria:Pisarze i poeci|Olfers-Batocki, Erminia von]][[Kategoria: 1919-1944|Olfers-Batocki, Erminia von]][[Kategoria: 1945-1989|Olfers-Batocki, Erminia von]] | |
| − | |||
| − | [[Kategoria: | ||
Aktualna wersja na dzień 10:04, 24 sie 2015
| Erminia von Olfers-Batocki | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 czerwca 1876 roku Gross Ratshof koło Królewca |
| Data i miejsce śmierci | 14 grudnia 1954 roku Bad Harzburg |
| Zawód | etnograf i pisarka |
Erminia von Olfers-Batocki (ur. 29 czerwca 1876 r. w Gross Ratshof koło Królewca, zm. 14 grudnia 1954 r. w Bad Harzburg) – etnograf i pisarka.
Życiorys
Erminia Tortilovitz von Batocki pochodziła z rodziny ziemiańskiej właścicieli majątku Tharau w Sambii. Jej ojcem był Rudolf Tortilovitz von Batocki (1845–1900), a matką Pauline von Gramatzki (1848–1914), dziedziczka majątku Tharau.
Dzieciństwo spędziła w Królewcu. 24 maja 1912 roku wyszła za mąż za Johannesa (Hansa) von Olfers, z którym miała córkę Hedwig. Małżonkowie zamieszkali w Królewcu. Tam Erminia kierowała lokalna redakcją "Ostpreußische Hausfrau". Później powróciła do Tharau.
Zbierała pieśni i gwarowe opowiastki, urządzała inscenizacje gwarowych tekstów w wykonaniu amatorów w Królewcu. Pisać zaczęła już w czasach panieńskich. W późniejszym okresie pisała wiersze w gwarze natangijskiej (natangisches Platt), układała bajki i historie z życia wsi. Była znajomą Agnes Miegel.
Największą uwagę wzbudził jej Taubenhaus. Jest to historia rodziny rozgrywająca się na przestrzeni około 100 lat w Królewcu. Opisała w nim również święto na wzgórzu Galtgarben. Jej dzieło literackie przepadło w większości podczas ucieczki z Prus Wschodnich. O swoich losach w trakcie wypędzenia pisała pamiętnik. W styczniu 1945 roku pieszo przez Zalew Wiślany przedostała się do Piławy, następnie okrętem dotarła na Zachód. Po 1945 roku zostały wznowione jej dwie książki: Ostpreussische Dorfgeschichten oraz Das Taubenhaus.
Zmarła 14 grudnia 1954 roku w Bad Harzburgw wieku 78 lat.
Bibliografia
de.wikipedia.org [29.01.2015]
Jan Chłosta, Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.
