Samuel Tschepius: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
 
(Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 13: Linia 13:
 
|przyczyna śmierci    =  
 
|przyczyna śmierci    =  
 
|miejsce spoczynku    =  
 
|miejsce spoczynku    =  
|opis_zawód          = Stanowisko <-- opcja jak się nie poda, to będzie "zawód"
+
|opis_zawód          = kaznodzieja
 
|zawód                = kaznodzieja, tłumacz, wydawca
 
|zawód                = kaznodzieja, tłumacz, wydawca
 
|odznaczenia          =  
 
|odznaczenia          =  
Linia 21: Linia 21:
 
|www                  =
 
|www                  =
 
}}
 
}}
''' Samuel Tschepius ''' (ur. 20 marca 1678 r. w [[Działdowo|Działdowie]], zm. 1 czerwca 1750 r. w Działdowie) – kaznodzieja polsko-ewangelicki, tłumacz, wydawca.
+
''' Samuel Tschepius ''' (ur. 20 marca 1678 r. w [[Działdowo|Działdowie]], zm. 1 czerwca 1750 r. w Działdowie) – kaznodzieja polsko-ewangelicki, proboszcz działdowski i nidborski ([[Nidzica|nidzicki]]), tłumacz, wydawca.
 
<br/><br/>
 
<br/><br/>
 
== Życiorys ==  
 
== Życiorys ==  
Tschepius pochodził z rodziny pastorów polskich i nauczycieli, która na [[Mazury]] przywędrowała w XVI stuleciu. Ojciec Samuela - Maciej Tschepius był kaznodzieją w [[Zaborowo|Zaborowie]] oraz w Działdowie. Samuel Treter poślubił córkę burmistrza [[Nidzica|Nidzicy]] Marię Neumann. Doczekali się sześciu synów - wszyscy podjęli studia w Królewcu.
+
Tschepius pochodził z rodziny pastorów polskich i nauczycieli, która na [[Mazury]] przywędrowała w XVI w. Ojciec Samuela, Maciej Tschepius, był kaznodzieją w [[Zaborowo|Zaborowie]] oraz w [[Działdowo|Działdowie]].  
<br/>
+
 
=== Szkoła i wykształcenie ===
+
Tschepius uczęszczał do szkoły miejskiej w Działdowie i [[Brodnica|Brodnicy]]. W 1695 roku rozpoczął studia na uniwersytecie królewieckim. Poślubił córkę burmistrza [[Nidzica|Nidzicy]] Marię Neumann. Małżonkowie doczekali się sześciu synów. Wszyscy podjęli studia w [[Królewiec|Królewcu]].
Tschepius uczęszczał do szkoły miejskiej w Działdowie i [[Brodnica|Brodnicy]]. W 1695 roku rozpoczął studia na uniwersytecie królewieckim.
+
 
<br/>
+
Po śmierci ojca w 1698 roku Tschepius został kaznodzieją, a następnie polsko-ewangelickim proboszczem w Działdowie. Wygłaszał kazania po polsku i niemiecku. Wydał drukiem ''Doskonały kancjonał pruski królewiecki z pilnością zrewidowany...''. Podjął się również tłumaczenia i wydania w 1726 roku ''Modlitw kościelnych'' oraz ''Modlitwy nabożnych''. Popularność zyskał jego przekład dzieła pt.''Sześć ksiąg o prawdziwym chrześcijaństwie'' Jana Arndta, które doczekało się sześciu wydań. Nawiązywał kontakty z pastorami z Królewca, a przede wszystkim z okolic Działdowa, co znacznie ułatwiało mu pracę nad tłumaczeniem i opracowywaniem tekstów o charakterze religijnym.
=== Praca ===
+
 
Po śmierci ojca, która nastąpiła w 1698 roku, został kaznodzieją, a następnie polsko-ewangelickim proboszczem w Działdowie. Wygłaszał kazania po polsku i niemiecku. Wydał drukiem ''Doskonały kancjonał pruski królewiecki...''. Podjął się również tłumaczenia i wydania w 1726 roku ''Modlitw kościelnych''. Popularność zyskał także jego przekład książki pt.''Sześć ksiąg o prawdziwym chrześcijaństwie'', która doczekała się sześciu wydań. Nawiązywał kontakty z pastorami z Królewca, a przede wszystkim z okolic Działdowa, co znacznie ułatwiało mu pracę na tłumaczeniem i opracowywaniem tekstów o charakterze religijnym.
+
[[Emilia Sukretowa-Biedrawina]] przedstawiała Tschepiusa jako bibliofila, posiadacza niezwykle cennych rękopisów i foliałów polskich z XVI i XVII wieku. Księgozbiór zawierający "białe kruki", a wraz z nim rękopisy Tschepiusa przygotowywane do druku, spłonął w 1761 roku<ref>Sukertowa-Biedrawina Emilia, ''Działdowo w XVIII wieku'', "Przegląd Ewangelicki" 1938, nr 35</ref>.  
 
<br/>
 
<br/>
 +
{{Przypisy}}
 +
<references/>
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
 +
Sukertowa-Biedrawina Emilia, ''Działdowo w XVIII wieku'', "Przegląd Ewangelicki" 1938, nr 35.
 
Oracki Tadeusz,''Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku'', t. II, Olsztyn 1988.
 
Oracki Tadeusz,''Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku'', t. II, Olsztyn 1988.
 
<br/>
 
<br/>
  
[[Kategoria: Osoba| Tschepius Samuel]] [[Kategoria: 1701-1800| Tschepius Karol]][[Kategoria: Kultura]] [[Kategoria: Ludzie kultury]] [[Kategoria: Tłumacze]][[Kategoria:Kościoły i wyznania]] [[Kategoria: Duchowni]] [[Kategoria: Duchowni protestanccy]]<br/>
+
[[Kategoria: Kultura|Tschepius, Samuel]] [[Kategoria:Kościół ewangelicko-augsburski|Tschepius,Samuel]][[Kategoria:1701-1800|Tschepius, Samuel]] [[Kategoria:Ludzie kultury|Tschepius, Samuel]] [[Kategoria:Tłumacze|Tschepius, Samuel]][[Kategoria: Duchowni protestanccy|Tschepius, Samuel]] [[Kategoria: Działdowo|Tschepius, Samuel]][[Kategoria:Osoby|Tschepius, Samuel]]

Aktualna wersja na dzień 09:26, 27 sie 2015

Samuel Tschepius

Data i miejsce urodzenia 20 marca 1678 r.
Działdowo
Data i miejsce śmierci 1 czerwca 1750 r.
Działdowo
Kaznodzieja kaznodzieja, tłumacz, wydawca

Samuel Tschepius (ur. 20 marca 1678 r. w Działdowie, zm. 1 czerwca 1750 r. w Działdowie) – kaznodzieja polsko-ewangelicki, proboszcz działdowski i nidborski (nidzicki), tłumacz, wydawca.

Życiorys

Tschepius pochodził z rodziny pastorów polskich i nauczycieli, która na Mazury przywędrowała w XVI w. Ojciec Samuela, Maciej Tschepius, był kaznodzieją w Zaborowie oraz w Działdowie.

Tschepius uczęszczał do szkoły miejskiej w Działdowie i Brodnicy. W 1695 roku rozpoczął studia na uniwersytecie królewieckim. Poślubił córkę burmistrza Nidzicy Marię Neumann. Małżonkowie doczekali się sześciu synów. Wszyscy podjęli studia w Królewcu.

Po śmierci ojca w 1698 roku Tschepius został kaznodzieją, a następnie polsko-ewangelickim proboszczem w Działdowie. Wygłaszał kazania po polsku i niemiecku. Wydał drukiem Doskonały kancjonał pruski królewiecki z pilnością zrewidowany.... Podjął się również tłumaczenia i wydania w 1726 roku Modlitw kościelnych oraz Modlitwy nabożnych. Popularność zyskał jego przekład dzieła pt.Sześć ksiąg o prawdziwym chrześcijaństwie Jana Arndta, które doczekało się sześciu wydań. Nawiązywał kontakty z pastorami z Królewca, a przede wszystkim z okolic Działdowa, co znacznie ułatwiało mu pracę nad tłumaczeniem i opracowywaniem tekstów o charakterze religijnym.

Emilia Sukretowa-Biedrawina przedstawiała Tschepiusa jako bibliofila, posiadacza niezwykle cennych rękopisów i foliałów polskich z XVI i XVII wieku. Księgozbiór zawierający "białe kruki", a wraz z nim rękopisy Tschepiusa przygotowywane do druku, spłonął w 1761 roku[1].

Przypisy

  1. Sukertowa-Biedrawina Emilia, Działdowo w XVIII wieku, "Przegląd Ewangelicki" 1938, nr 35

Bibliografia

Sukertowa-Biedrawina Emilia, Działdowo w XVIII wieku, "Przegląd Ewangelicki" 1938, nr 35. Oracki Tadeusz,Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku, t. II, Olsztyn 1988.