Andrzej Piotrowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "Lekarze i pielęgniarki| " na "Lekarze i pielęgniarki|") |
|||
| (Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
[[Kategoria: Zdrowie|Piotrowski, Andrzej]] [[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Piotrowski, Andrzej]][[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Piotrowski, Andrzej]] | [[Kategoria: Zdrowie|Piotrowski, Andrzej]] [[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Piotrowski, Andrzej]][[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Piotrowski, Andrzej]] | ||
| − | [[Kategoria: Olsztyn| Piotrowski, Andrzej]][[Kategoria: 1945-1989| Piotrowski, Andrzej]] | + | [[Kategoria: Olsztyn|Piotrowski, Andrzej]][[Kategoria: 1945-1989|Piotrowski, Andrzej]][[Kategoria:Osoby|Piotrowski, Andrzej]] |
Aktualna wersja na dzień 12:00, 4 wrz 2015
| Andrzej Piotrowski | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 31 grudnia 1922 r. Kraków |
| Data śmierci | 11 października 1993 r. |
| Miejsce spoczynku | Stare Powązki, Warszawa |
| Zawód | lekarz |
Piotrowski Andrzej (ur. 31 grudnia 1922 r. w Krakowie, zm. 11 października 1993 r.) – doktor nauk medycznych, w latach 1970–1984 kierownik Zakładu Anatomii Patologicznej w WSZ w Olsztynie.
Życiorys
Syn Michała i Cecylii z d. Przyborowskiej.
Szkoła, wykształcenie i losy wojenne
Do wybuchu II wojny światowej ukończył cztery klasy gimnazjum i pierwszą klasę liceum w Krakowie. Latem 1939 r. zamieszkał z rodzicami w Warszawie. W 1940 r. uczęszczał na tajne komplety, uzyskując maturę. W tymże roku rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Tajnego UW. W 1941 r. amputowano mu lewe podudzie z powodu pourazowego gruźliczego zapalenia kości i szpiku. Od 1942 r. był sanitariuszem, a podczas Powstania Warszawskiego sterylizatorem w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie. W 1945 r. uzyskał absolutorium na Wydziale Lekarskim UP. W roku 1949 otrzymał dyplom lekarza.
Praca
Od stycznia do października 1946 r. pracował jako lekarz miejscowy w Szpitalu Powiatowym w Kaliszu. Od października 1946 do 1954 r. był asystentem w Zakładzie Anatomii Patologicznej Uniwersytetu Łódzkiego. Jednocześnie prowadził prosekturę w Szpitalu Dziecięcym im. J.Korczaka, pracownię histopatologiczną w Szpitalu Położniczo-Ginekologicznym im. H. Wolf. W latach 1952–1954 był konsultantem histopatologicznym w Instytucie Medycyny Pracy i Zakładzie Biochemii w Łodzi. W 1954 r. Przeniósł się do Warszawy, a w latach 1956–1970 mieszkał w Otwocku.
30 stycznia 1970 r. został powołany na stanowisko kierownika Zakładu Anatomii Patologicznej w WSZ w Olsztynie. Zorganizował go i prowadził do 31 grudnia 1984 r. Po opuszczeniu Olsztyna pracował do 13 września 1993 r. w Szpitalu Przeciwgruźliczym w Otwocku.
Stopień dr n.med. uzyskał na podstawie pracy Badania zmian anatomo-patologicznych i histologicznych w ośrodkowych układzie nerwowym u dzieci leczonych streptomycyną z powodu gruźliczego zapalenia opon i mózgu.
Bibliografia
Bednarski Z., "Rocznik Medyczny", tom V, vol. I, s. 128, Olsztyn 1997.
