Ofiary z ludzi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria:Dzieje" na "Kategoria:Dzieje Warmii i Mazur") |
|||
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | ''Ofiary z ludzi''' – ofiary składane przez [[Prusowie | Prusów]] bogom w akcie podzięki za sukcesy militarne czy też w akcie przebłagania za naruszenie ładu społecznego lub świętokradztwo. | + | '''Ofiary z ludzi''' – ofiary składane przez [[Prusowie | Prusów]] bogom w akcie podzięki za sukcesy militarne czy też w akcie przebłagania za naruszenie ładu społecznego lub świętokradztwo. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
===Opis=== | ===Opis=== | ||
Wojska wyruszające na wyprawę wojenną składały na [[wiec|wiecu]] w obecności kapłana przysięgę swym bogom, że po wyprawie złożą w ofierze 1/3 łupów wojennych – w tym również jeńców wojennych. Jak przekazują kroniki, w ofiarach bogom składano znaczne osobistości. Zdarzało się, że po wygranych bitwach i wzięciu do niewoli jeńców organizowano losowanie, czyli [[Wróżby|wróżbę]]. Kapłan dowiadywał się, kogo życzą sobie bogowie. Po losowaniu ubierano taką osobę w zdobyczny rynsztunek wojenny najlepszej jakości. Niekiedy zakładano nawet kilka zbroi. Tak odzianego człowieka sadzano na najlepszego zdobycznego konia przywiązanego do czterech pali lub drzew. Jeńca przywiązywano do konia i tak przygotowaną ofiarę okładano dużą ilością drzewa. Na koniec podpalano stos. | Wojska wyruszające na wyprawę wojenną składały na [[wiec|wiecu]] w obecności kapłana przysięgę swym bogom, że po wyprawie złożą w ofierze 1/3 łupów wojennych – w tym również jeńców wojennych. Jak przekazują kroniki, w ofiarach bogom składano znaczne osobistości. Zdarzało się, że po wygranych bitwach i wzięciu do niewoli jeńców organizowano losowanie, czyli [[Wróżby|wróżbę]]. Kapłan dowiadywał się, kogo życzą sobie bogowie. Po losowaniu ubierano taką osobę w zdobyczny rynsztunek wojenny najlepszej jakości. Niekiedy zakładano nawet kilka zbroi. Tak odzianego człowieka sadzano na najlepszego zdobycznego konia przywiązanego do czterech pali lub drzew. Jeńca przywiązywano do konia i tak przygotowaną ofiarę okładano dużą ilością drzewa. Na koniec podpalano stos. | ||
| − | Składano też krwawe ofiary z ludzi, zabijając ich pod świętym dębem w [[Romowe | Romowe]], tak aby krew ofiar użyźniła ziemię pod drzewem. | + | Składano też krwawe ofiary z ludzi, zabijając ich pod świętym dębem w [[Romowe | Romowe]], tak, aby krew ofiar użyźniła ziemię pod drzewem. |
| − | Za naruszenie ładu społecznego, czy też naruszenie ''sacrum'' świętych miejsc czekały odstępcę srogie kary, będące jednocześnie ofiarą przebłagalną. Świętokradców czekała [[Kara kiszek | kara kiszek]]. Gwałcicieli i sodomitów, ale również świętokradców, [[Utopienie w bagnie | topiono w bagnie | + | Za naruszenie ładu społecznego, czy też naruszenie ''sacrum'' świętych miejsc czekały odstępcę srogie kary, będące jednocześnie ofiarą przebłagalną. Świętokradców czekała [[Kara kiszek | kara kiszek]]. Gwałcicieli i sodomitów, ale również świętokradców, [[Utopienie w bagnie | topiono w bagnie]]. |
| + | Jedynym śladem z terenu byłych Prus zaświadczającym o owych praktykach jest bagienna [[Mumia z Drwęcka | mumia z Drwęcka]]. | ||
| + | ==Zobacz też== | ||
| + | *[[Potrimpos]] | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | Marek M. Pacholec, ''Pruskie rytuały uśmiercania – wstęp do badań'', Komunikaty Mazursko-Warmińskie | + | Marek M. Pacholec, ''Pruskie rytuały uśmiercania – wstęp do badań'', "Komunikaty Mazursko-Warmińskie" 2011, nr 2(272).<br/> |
| − | [[Kategoria:Dzieje]] | + | [[Kategoria:Dzieje Warmii i Mazur]] |
| + | [[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Społeczeństwo i kultura Prusów]][[Kategoria:Prusowie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:44, 16 wrz 2015
Ofiary z ludzi – ofiary składane przez Prusów bogom w akcie podzięki za sukcesy militarne czy też w akcie przebłagania za naruszenie ładu społecznego lub świętokradztwo.
Opis
Wojska wyruszające na wyprawę wojenną składały na wiecu w obecności kapłana przysięgę swym bogom, że po wyprawie złożą w ofierze 1/3 łupów wojennych – w tym również jeńców wojennych. Jak przekazują kroniki, w ofiarach bogom składano znaczne osobistości. Zdarzało się, że po wygranych bitwach i wzięciu do niewoli jeńców organizowano losowanie, czyli wróżbę. Kapłan dowiadywał się, kogo życzą sobie bogowie. Po losowaniu ubierano taką osobę w zdobyczny rynsztunek wojenny najlepszej jakości. Niekiedy zakładano nawet kilka zbroi. Tak odzianego człowieka sadzano na najlepszego zdobycznego konia przywiązanego do czterech pali lub drzew. Jeńca przywiązywano do konia i tak przygotowaną ofiarę okładano dużą ilością drzewa. Na koniec podpalano stos.
Składano też krwawe ofiary z ludzi, zabijając ich pod świętym dębem w Romowe, tak, aby krew ofiar użyźniła ziemię pod drzewem.
Za naruszenie ładu społecznego, czy też naruszenie sacrum świętych miejsc czekały odstępcę srogie kary, będące jednocześnie ofiarą przebłagalną. Świętokradców czekała kara kiszek. Gwałcicieli i sodomitów, ale również świętokradców, topiono w bagnie.
Jedynym śladem z terenu byłych Prus zaświadczającym o owych praktykach jest bagienna mumia z Drwęcka.
Zobacz też
Bibliografia
Marek M. Pacholec, Pruskie rytuały uśmiercania – wstęp do badań, "Komunikaty Mazursko-Warmińskie" 2011, nr 2(272).
