Mumia z Drwęcka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(Utworzono nową stronę "W miejscowości Drwęck w 1939 r. odkryto, podczas prac melioracyjnych, doskonale zakonserwowane ciało młodej kobiety. To jedyne tego typu znalezisko z t...")
 
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria:Dzieje" na "Kategoria:Dzieje Warmii i Mazur")
 
(Nie pokazano 16 wersji utworzonych przez 7 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
W miejscowości [[Drwęck | Drwęck]] w 1939 r. odkryto, podczas prac melioracyjnych, doskonale zakonserwowane ciało młodej kobiety. To jedyne tego typu znalezisko z terenu Prus plemiennych.
+
'''Mumia z Drwęcka''' – doskonale zakonserwowane ciało młodej kobiety odkryte w miejscowości [[Drwęck | Drwęck]] w 1939 r. podczas prac melioracyjnych. To jedyne tego typu znalezisko z terenu Prus plemiennych. Znalezisko datowane jest na wczesną epokę żelaza (ok. 600–500 r. p.n.e.). Spłonęło w [[Królewiec|Królewcu]] w 1945 r., gdzie przechowywane było w zasobach Prussia Museum.
 +
<br/><br/>
  
Mumia to dziewczynka 12–14 lat, włosy blond, brak śladów użycia siły, ułożenie ciała wskazuje na intencjonalne ułożenie kończyn już po śmierci, śmierć nastąpiła na wiosnę, złożona do płytkiego stawu/bagna o głębokości do 2 m, owinięta w pelerynę ze skór owczych, znalezisko datowane jest na wczesną epokę żelaza (ok. 600–500 r. p.n.e.). Przepadek ten wpisuje się w ponad 1300 innych tego typu bagiennych/torfowych znalezisk z terenu Europy, które są interpretowane jako ofiary złożone bóstwom, lub też ofiary rytualnych utopień będących karą za przestępstwa. Zdarzają się ciała z rzemieniem na szyi, lub związanymi kończynami, przygniecione do dna belką lub chrustem, noszące często ślady gwałtownej śmierci. Znajdowane ciała kobiet, mężczyzn i dzieci były ubrane lub nagie.
+
==Opis==
 
+
Mumia to dziewczynka w wieku ok. 12–14 lat. Włosy blond, brak śladów użycia siły, ułożenie ciała wskazuje na intencjonalne ułożenie kończyn już po śmierci. Śmierć nastąpiła na wiosnę.
W brew pozorom zbieżność kulturowa Germanów z ludami barbarzyńskiej Europy jest bardzo duża, czego dowiódł Karol Modzelewski. Można zatem doszukiwać się podobnego postępowania na terenie całej barbarzyńskie Europy, polegającego na stosowaniu kary [[Utopienie w bagnie | utopienia w bagnie]].
+
Złożona do płytkiego stawu/bagna o głębokości do 2 m, owinięta w pelerynę ze skór owczych.  
 +
Przepadek ten wpisuje się w ponad 1300 innych tego typu bagiennych/torfowych znalezisk z terenu Europy, które są interpretowane jako ofiary złożone bóstwom lub też ofiary rytualnych utopień będących karą za przestępstwa. Zdarzają się ciała z rzemieniem na szyi lub związanymi kończynami, przygniecione do dna belką lub chrustem, noszące często ślady gwałtownej śmierci. Znajdowane ciała kobiet, mężczyzn i dzieci były ubrane lub nagie.
  
 +
Wbrew pozorom zbieżność kulturowa Germanów z ludami barbarzyńskiej Europy jest bardzo duża, czego dowiódł Karol Modzelewski. Można zatem doszukiwać się podobnego postępowania na terenie całej barbarzyńskiej Europy, polegającego na stosowaniu kary [[Utopienie w bagnie | utopienia w bagnie]].
 +
==Zobacz też==
 +
* [[utopienie w bagnie]]
  
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
Mirosław J. Hoffmann, Kazimierz Madela, ''Ofiara złożona bóstwom czy morderstwo doskonałe?'', Biuletyn oddziału Warmińsko-Mazurskiego stowarzyszenia Konserwatora Zabytków, 2006, z. 4.
+
W. La Baume, ''Der Moorleichenfund von Dröbnitz Kreis Osterode Ospr.'', Altpreußen, 5 Jahrgang, Heft 2, Juli 1940.<br/>
 
+
Mirosław J. Hoffmann, Kazimierz Madela, ''Ofiara złożona bóstwom czy morderstwo doskonałe?'', Biuletyn oddziału Warmińsko-Mazurskiego stowarzyszenia Konserwatora Zabytków, 2006, z. 4.<br/>
Marek M. Pacholec, ''Pruskie rytuały uśmiercania – wstęp do badań'', Komunikaty Mazursko-Warmińskie, 2011, nr 2(272).
+
Marek M. Pacholec, ''Pruskie rytuały uśmiercania – wstęp do badań'', "Komunikaty Mazursko-Warmińskie" 2011, nr 2(272).<br/>
 +
Karol Modzelewski, ''Barbarzyńska Europa'', Warszawa 2004.<br/>
  
Karol Modzelewski, ''Barbarzyńska Europa'', Warszawa 2004.
+
[[Kategoria:Dzieje Warmii i Mazur]] [[Kategoria: Powiat olsztyński]] [[Kategoria: Olsztynek (gmina miejsko-wiejska)]] [[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Plemiona i kultury archeologiczne Prusów]][[Kategoria:Prusowie]]

Aktualna wersja na dzień 12:45, 16 wrz 2015

Mumia z Drwęcka – doskonale zakonserwowane ciało młodej kobiety odkryte w miejscowości Drwęck w 1939 r. podczas prac melioracyjnych. To jedyne tego typu znalezisko z terenu Prus plemiennych. Znalezisko datowane jest na wczesną epokę żelaza (ok. 600–500 r. p.n.e.). Spłonęło w Królewcu w 1945 r., gdzie przechowywane było w zasobach Prussia Museum.

Opis

Mumia to dziewczynka w wieku ok. 12–14 lat. Włosy blond, brak śladów użycia siły, ułożenie ciała wskazuje na intencjonalne ułożenie kończyn już po śmierci. Śmierć nastąpiła na wiosnę. Złożona do płytkiego stawu/bagna o głębokości do 2 m, owinięta w pelerynę ze skór owczych. Przepadek ten wpisuje się w ponad 1300 innych tego typu bagiennych/torfowych znalezisk z terenu Europy, które są interpretowane jako ofiary złożone bóstwom lub też ofiary rytualnych utopień będących karą za przestępstwa. Zdarzają się ciała z rzemieniem na szyi lub związanymi kończynami, przygniecione do dna belką lub chrustem, noszące często ślady gwałtownej śmierci. Znajdowane ciała kobiet, mężczyzn i dzieci były ubrane lub nagie.

Wbrew pozorom zbieżność kulturowa Germanów z ludami barbarzyńskiej Europy jest bardzo duża, czego dowiódł Karol Modzelewski. Można zatem doszukiwać się podobnego postępowania na terenie całej barbarzyńskiej Europy, polegającego na stosowaniu kary utopienia w bagnie.

Zobacz też

Bibliografia

W. La Baume, Der Moorleichenfund von Dröbnitz Kreis Osterode Ospr., Altpreußen, 5 Jahrgang, Heft 2, Juli 1940.
Mirosław J. Hoffmann, Kazimierz Madela, Ofiara złożona bóstwom czy morderstwo doskonałe?, Biuletyn oddziału Warmińsko-Mazurskiego stowarzyszenia Konserwatora Zabytków, 2006, z. 4.
Marek M. Pacholec, Pruskie rytuały uśmiercania – wstęp do badań, "Komunikaty Mazursko-Warmińskie" 2011, nr 2(272).
Karol Modzelewski, Barbarzyńska Europa, Warszawa 2004.