Sugajenko: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 41: Linia 41:
 
=== Dzieje miejscowości ===
 
=== Dzieje miejscowości ===
  
Nazwa miejscowości wywodzi się prawdopodobnie od Jeziora Sugajna, obok którego leży wieś. Nie znana jest dokładna data lokacji. W latach 1667 – 1731 Sugajenko należało do miasta Chełmży i obejmowało 40 włók. W 1706 r. wieś należała do parafii Mroczno i obejmowała 614 ha ziemi, w tym 519 ha ziemi ornej i 18 ha łąk.W 1773 r. ziemie w Sugajenku przejął rząd Prus i utworzono tu domenę państwową. W 1793 r. długi Chełmży wobec kapituły chełmińskiej były tak duże, że wystąpiono na drogą sądowa, by po długich negocjacjach spłaty rozłożyć na raty roczne a pieniądze miały pochodzić z czynszu uzyskanego z dzierżawy Sugajenka.W 1885 r. miejscowość zajmowała 614 ha z 93 dymami w tym z 69 domami. We wsi było 444 mieszkańców: 386 katolików, 58 ewangelików. W szkole katolickiej w 1887 r. było 80 dzieci. Po powstaniu państwa polskiego, w 1920 r. w Sugajenku pozostała tylko jedna rodzina niemiecka. W 1922 r. Sugajenko było gminą wiejską. W trzyklasowej szkole kierownikiem był Alfons Wróblewski. Przed 1939 r. Sugajenko należało do wójtostwa z siedzibą w Mrocznie a sołtysem w 1928 r. był niejaki Ponczykowski.
+
Nazwa miejscowości wywodzi się prawdopodobnie od Jeziora Sugajna, obok którego leży wieś. Nie znana jest dokładna data lokacji. W latach 1667 – 1731 Sugajenko należało do miasta Chełmży i obejmowało 40 włók. W 1706 r. wieś należała do parafii Mroczno i obejmowała 614 ha ziemi, w tym 519 ha ziemi ornej i 18 ha łąk.W 1773 r. ziemie w Sugajenku przejął rząd Prus i utworzono tu domenę państwową. W 1793 r. długi Chełmży wobec kapituły chełmińskiej były tak duże, że wystąpiono na drogą sądowa, by po długich negocjacjach spłaty rozłożyć na raty roczne a pieniądze miały pochodzić z czynszu uzyskanego z dzierżawy Sugajenka.W 1885 r. miejscowość zajmowała 614 ha z 93 dymami w tym z 69 domami. We wsi było 444 mieszkańców: 386 katolików, 58 ewangelików. W szkole katolickiej w 1887 r. było 80 dzieci. Po powstaniu państwa polskiego, w 1920 r. w Sugajenku pozostała tylko jedna rodzina niemiecka. W 1922 r. Sugajenko było gminą wiejską. W trzyklasowej szkole kierownikiem był Alfons Wróblewski. Przed 1939 r. Sugajenko należało do wójtostwa z siedzibą w Mrocznie a sołtysem w 1928 r. był niejaki Ponczykowski. W czasie okupacji niemieckiej (druga wojna światowa) do obozu w Potulicach z Sugajenka wywieziono 6 osób dorosłych i pięcioro dzieci z rodzin: Dziukowskich, Kiejdrowskich, Raszkowskich, Romanowskich i Zarembów. Po 1945 r. punktem filialnym szkoły kierowała Danuta Prucnal. W 1973 roku sołectwo Sugajenko weszło w skład gminy Kurzętnik. W XIX w. wieś należała do parafii katolickiej Mroczno. Pod koniec XX w. wieś obejmowała 617, 78 ha, w tym: 52 gospodarstwa i 307 mieszkańców.
W czasie okupacji niemieckiej (druga wojna światowa) do obozu w Potulicach z Sugajenka wywieziono 6 osób dorosłych i pięcioro dzieci z rodzin: Dziukowskich, Kiejdrowskich, Raszkowskich, Romanowskich i Zarembów. Po 1945 r. punktem filialnym szkoły kierowała Danuta Prucnal. W 1973 roku sołectwo Sugajenko weszło w skład gminy Kurzętnik. W XIX w. wieś należała do parafii katolickiej Mroczno. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowy wiejskiej.  
 
  
  
Linia 54: Linia 53:
  
 
=== Ludzie związani z miejscowością: ===
 
=== Ludzie związani z miejscowością: ===
Z miejscowością związana jest postać [[Józef Leliwa Piotrowicza]] - kronikarza Ziemi Lubawskiej pochodzącego z rodziny szlacheckiej Jana i Bernardyny Piotrowiczów.
+
Z miejscowością związana jest postać [[Józef Leliwa Piotrowicza]] - kronikarza Ziemi Lubawskiej pochodzącego z rodziny szlacheckiej Jana i Bernardyny Piotrowiczów. Pod koniec XX w. sołtysem był tutaj Kazimierz Pawłowski. Obecnym sołtysem jest [[Daniel Radzimiński]].
 
<br/>
 
<br/>
  
Linia 65: Linia 64:
  
 
=== Bibliografia: ===
 
=== Bibliografia: ===
 +
 +
Grabowski Stanisław,''Z dziejów Kurzętnika i okolic'', Warszawa 1995, 171 ss.
  
 
Grabowski Stanisław,''Z dziejów Kurzętnika i okolic'', Warszawa 2008, 287 ss.
 
Grabowski Stanisław,''Z dziejów Kurzętnika i okolic'', Warszawa 2008, 287 ss.

Wersja z 16:47, 11 paź 2013

Sugajenko

[[Plik:
Plik:Sugajenko.jpg
Sugajenko, źródło: kurzetnik.wm.pl, 12.09.2013.
|240px|Sugajenko]]
Sugajenko
Rodzaj miejscowości wieś
Państwo  Polska
Województwo warmińsko - mazurskie
Powiat nowomiejski
Gmina Kurzętnik
Sołectwo Sugajenko
Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) Pole-obowiązkowe
Strefa numeracyjna (+48) 56
Tablice rejestracyjne NNM
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Sugajenko
Sugajenko
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Sugajenko
Sugajenko
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Sugajenko (1706 r. Sugnienko, niem. Sugainko) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Kurzętnik. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa toruńskiego.


Charakterystyka fizjograficzna

Wieś znajduje się niedaleko Jeziora Sugajna. Miejscowość leży na terenie gminy, która obejmuje swoim zasięgiem wschodni kraniec Pojezierza Brodnickiego. W obszar gminy wchodzi 17% lasów i 71 % użytków rolnych. Ponadto miejscowość znajduje się na obszarze powiatu nowomiejskiego, który rozciąga się na pograniczu Pojezierza Chełmińskiego, Pojezierza Iławskiego, Garbu Lubawskiego i Pojezierza Dobrzyńskiego, w południowo – zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego.

Dzieje miejscowości

Nazwa miejscowości wywodzi się prawdopodobnie od Jeziora Sugajna, obok którego leży wieś. Nie znana jest dokładna data lokacji. W latach 1667 – 1731 Sugajenko należało do miasta Chełmży i obejmowało 40 włók. W 1706 r. wieś należała do parafii Mroczno i obejmowała 614 ha ziemi, w tym 519 ha ziemi ornej i 18 ha łąk.W 1773 r. ziemie w Sugajenku przejął rząd Prus i utworzono tu domenę państwową. W 1793 r. długi Chełmży wobec kapituły chełmińskiej były tak duże, że wystąpiono na drogą sądowa, by po długich negocjacjach spłaty rozłożyć na raty roczne a pieniądze miały pochodzić z czynszu uzyskanego z dzierżawy Sugajenka.W 1885 r. miejscowość zajmowała 614 ha z 93 dymami w tym z 69 domami. We wsi było 444 mieszkańców: 386 katolików, 58 ewangelików. W szkole katolickiej w 1887 r. było 80 dzieci. Po powstaniu państwa polskiego, w 1920 r. w Sugajenku pozostała tylko jedna rodzina niemiecka. W 1922 r. Sugajenko było gminą wiejską. W trzyklasowej szkole kierownikiem był Alfons Wróblewski. Przed 1939 r. Sugajenko należało do wójtostwa z siedzibą w Mrocznie a sołtysem w 1928 r. był niejaki Ponczykowski. W czasie okupacji niemieckiej (druga wojna światowa) do obozu w Potulicach z Sugajenka wywieziono 6 osób dorosłych i pięcioro dzieci z rodzin: Dziukowskich, Kiejdrowskich, Raszkowskich, Romanowskich i Zarembów. Po 1945 r. punktem filialnym szkoły kierowała Danuta Prucnal. W 1973 roku sołectwo Sugajenko weszło w skład gminy Kurzętnik. W XIX w. wieś należała do parafii katolickiej Mroczno. Pod koniec XX w. wieś obejmowała 617, 78 ha, w tym: 52 gospodarstwa i 307 mieszkańców.



Kultura

We wsi działa świetlica. Organizowane są pikniki, festyny i dożynki.


Ludzie związani z miejscowością:

Z miejscowością związana jest postać Józef Leliwa Piotrowicza - kronikarza Ziemi Lubawskiej pochodzącego z rodziny szlacheckiej Jana i Bernardyny Piotrowiczów. Pod koniec XX w. sołtysem był tutaj Kazimierz Pawłowski. Obecnym sołtysem jest Daniel Radzimiński.


Zabytki:

We wsi ostała się chałupa z II poł XIX w.


Bibliografia:

Grabowski Stanisław,Z dziejów Kurzętnika i okolic, Warszawa 1995, 171 ss.

Grabowski Stanisław,Z dziejów Kurzętnika i okolic, Warszawa 2008, 287 ss.

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. XI, Warszawa 1890, 960 ss.


Zobacz też

http://www.kurzetnik.pl


Kinlis (dyskusja)