Tatary: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzono nową stronę " {{Wieś infobox |nazwa = Tatary |herb wsi = |flaga wsi = |herb artykuł = |dopełniacz wsi = Pole-obowią...") |
|||
Linia 24: | Linia 24: | ||
|mapa wsi = | |mapa wsi = | ||
|kod mapy = PL-WN | |kod mapy = PL-WN | ||
− | |stopniN = 53 |minutN = 20 |sekundN = 43 | + | |stopniN = 53 |minutN = 20 |sekundN = 43.8 |
− | |stopniE = 20 |minutE = 26 |sekundE = 20 | + | |stopniE = 20 |minutE = 26 |sekundE = 20.4 |
|commons = | |commons = | ||
|wikipodróże = | |wikipodróże = |
Wersja z 16:31, 17 wrz 2013
Tatary | |
| |
Pole-obowiązkowe Pole-obowiązkowe
| |
Rodzaj miejscowości | wieś |
Państwo | ![]() |
Województwo | warmińsko - mazurskie |
Powiat | nidzicki |
Gmina | Nidzica |
Sołectwo | Tatary |
Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
Kod pocztowy | 13 - 100 Nidzica |
Tablice rejestracyjne | NNI |
![]() {{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Tatary (niem. Berghof) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjne przynależała do województwa olsztyńskiego.
Spis treści
[ukryj]Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość leży na terenie gminy Nidzica, przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca Obszar Europy Zachodniej od Obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19.000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne, tj. żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa.
Dzieje miejscowości
Na terenie dzisiejszej wsi powstała w 1871 r. osada z dwoma budynkami mieszkalnymi. W 1871 r. mieszkało tu 29 osób a w 1858 r. w 3 domach 17 osób .
Ludzie związani z miejscowością:
Zabytki:
Ponadto na terenie wsi znajduje się głaz narzutowy Tatarski Kamień, mający 6,5 m długości, 4 m szerokości i 2,1 m wysokości w części nadziemnej – pomnik przyrody. Zachowała się także tradycyjna zabudowa siedlisk.
Bibliografia:
Historia Nidzicy i okolic, pod red. W. Rezmer, Nidzica 2012, s. 265.
Przypisy