Dobrzyń: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 31: | Linia 31: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | <big>''' Dobrzyń'''</big> (niem. Dobrzyn, Dobrziennen, od 1938 r. Gutfeld) – wieś sołecka w Polsce w [[ | + | <big>''' Dobrzyń'''</big> (niem. Dobrzyn, Dobrziennen, od 1938 r. Gutfeld) – [[Wieś sołecka|wieś sołecka]] w Polsce w [[Województwo warmińsko-mazurskie |województwie warmińsko-mazurskim]], w [[Powiat nidzicki| powiecie nidzickim]], w [[Nidzica (gmina miejsko-wiejska)|gminie Nidzica]]. W latach 1975-1998 miejscowość [[Podział Administracyjny|administracyjnie]] należała do [[Województwo olsztyńskie |województwa olsztyńskiego]]. |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
=== Charakterystyka fizjograficzna === | === Charakterystyka fizjograficzna === | ||
| − | Miejscowość leży na terenie [[gmina | + | Miejscowość leży na terenie [[Nidzica (gmina miejsko-wiejska) |gminy Nidzica]], przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca Obszar Europy Zachodniej od Obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19 000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne: żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa. |
<br/> | <br/> | ||
=== Dzieje miejscowości === | === Dzieje miejscowości === | ||
| − | Wieś lokowano w 1355 r. na [[ | + | Wieś lokowano w 1355 r. na [[Prawo chełmińskie| prawie chełmińskim]]. [[Wielki Mistrz Krzyżacki]] [[Winrich von Kniprode]] nadał Stanisławowi z Dobrzynia oraz jego braciom ok. 37 [[Łan| łanów]] ziemi. Miejscowość pierwotnie nosiła nazwę Sokoły. W II poł. XIX w. wieś obejmowała 2569 [[Morga| mórg]] ziemi. Przeważającą liczbę mieszkańców stanowili ewangelicy. W 1817 r. liczba mieszkańców wynosiła 94, w 1846 r. – 144, w 1858 r. – 152, w 1867 r. – 223, w 1871 r. – 250, w 1885 r. – 223, w 1895 r. – 222, w 1905 r. – 240, w 1910 r. – 248, w 1939 r. – 275. W 1817 r. we wsi było 17 domów, w 1846 r. – 19, w 1858 r. – 23, w 1871 r. – 39, w 1885 r. – 40, w 1895 r. – 46, w 1905 r. – 39, w 1910 r. – 37. Dobrzyń dotknięty został także epidemią cholery. Do dzisiaj zachował się cmentarz, na którym chowano zmarłych – obecnie [[Cmentarz ewangelicki w Dobrzyniu|cmentarz ewangelicki]] potocznie zwany cholerycznym. Na początku XX w. powstała tu szkoła. Po [[II wojna światowa na Warmii i Mazurach |II wojnie światowej]] większość mieszkańców opuściła miejscowość. |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 53: | Linia 53: | ||
=== Zabytki=== | === Zabytki=== | ||
| − | Na terenie wsi znajdują się następujące zabytki: zabudowa mieszkalno–gospodarcza z XIX/XX w.,[[cmentarz ewangelicki z II poł. XIX w.]], szańce i okopy z okresu [[I wojna światowa |I wojny światowej]]. | + | Na terenie wsi znajdują się następujące zabytki: zabudowa mieszkalno–gospodarcza z XIX/XX w.,[[Cmentarz ewangelicki w Dobrzyniu|cmentarz ewangelicki z II poł. XIX w.]], szańce i okopy z okresu [[I wojna światowa na Warmii i Mazurach|I wojny światowej]]. |
| Linia 72: | Linia 72: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | [[Kategoria: Powiat nidzicki]] | |
| − | + | [[Kategoria: Nidzica (gmina miejsko-wiejska)]] | |
| − | + | [[Kategoria: Wsie sołeckie]] | |
| − | + | [[Kategoria: 1301-1400]] | |
| − | [[ | ||
Wersja z 06:34, 1 lip 2014
| Dobrzyń | |
| | |
 Dobrzyń od strony stawu, źródło: http://www.wikipedia.pl.
| |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | nidzicki |
| Gmina | Nidzica |
| Sołectwo | Dobrzyń |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Tablice rejestracyjne | NNI |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Dobrzyń | |
| Położenie na mapie Polski  Dobrzyń | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Dobrzyń (niem. Dobrzyn, Dobrziennen, od 1938 r. Gutfeld) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość leży na terenie gminy Nidzica, przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca Obszar Europy Zachodniej od Obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19 000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne: żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa.
Dzieje miejscowości
Wieś lokowano w 1355 r. na prawie chełmińskim. Wielki Mistrz Krzyżacki Winrich von Kniprode nadał Stanisławowi z Dobrzynia oraz jego braciom ok. 37 łanów ziemi. Miejscowość pierwotnie nosiła nazwę Sokoły. W II poł. XIX w. wieś obejmowała 2569 mórg ziemi. Przeważającą liczbę mieszkańców stanowili ewangelicy. W 1817 r. liczba mieszkańców wynosiła 94, w 1846 r. – 144, w 1858 r. – 152, w 1867 r. – 223, w 1871 r. – 250, w 1885 r. – 223, w 1895 r. – 222, w 1905 r. – 240, w 1910 r. – 248, w 1939 r. – 275. W 1817 r. we wsi było 17 domów, w 1846 r. – 19, w 1858 r. – 23, w 1871 r. – 39, w 1885 r. – 40, w 1895 r. – 46, w 1905 r. – 39, w 1910 r. – 37. Dobrzyń dotknięty został także epidemią cholery. Do dzisiaj zachował się cmentarz, na którym chowano zmarłych – obecnie cmentarz ewangelicki potocznie zwany cholerycznym. Na początku XX w. powstała tu szkoła. Po II wojnie światowej większość mieszkańców opuściła miejscowość.
Ludzie związani z miejscowością
W Dobrzyniu urodził się Erwin Kruk - polski pisarz i poeta, senator I kadencji (1989–1991). W książce - "Kronika z Mazur" zawarł informacje na temat Dobrzynia i okolic. Obecnie (2013 r.) sołtysem wsi jest Mirosław Sobka.
Zabytki
Na terenie wsi znajdują się następujące zabytki: zabudowa mieszkalno–gospodarcza z XIX/XX w.,cmentarz ewangelicki z II poł. XIX w., szańce i okopy z okresu I wojny światowej.
Turystyka
W miejscowości ma swój koniec Szlak pieszy do źródeł Łyny: Olsztyn - Dobrzyń
Bibliografia
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, II, 927 ss.
Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 165 - 202.
Zielińska Agnieszka, Dzieje miasta i okolic w latach 1807 - 1914, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 203 - 267.
