Komorowo: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
(Charakterystyka fizjograficzna)
Linia 30: Linia 30:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
<big>'''Komorowo'''</big> (Camerau, Cammerau, niem. Mückenhausen, od 1938 r. Grossmückenhausen) – duża wieś sołecka w Polsce w [[województwo warmińsko - mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat nidzicki |powiecie nidzickim]], w [[gmina Janowo |gminie Janowo]]. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do [[województwo olsztyńskie |województwa olsztyńskiego]]. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest [[Bożena Majewska]].
+
<big>'''Komorowo'''</big> (Camerau, Cammerau, niem. Mückenhausen, od 1938 r. Grossmückenhausen) – duża [[wieś sołecka]] w Polsce w [[województwo warmińsko - mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat nidzicki |powiecie nidzickim]], w [[Janowo (gmina wiejska)|gminie Janowo]]. W latach 1975-1998 miejscowość należała [[podział administracyjny| administracyjnie]] do [[województwo olsztyńskie |województwa olsztyńskiego]]. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest [[Bożena Majewska]].
  
 
<br/>
 
<br/>
  
 
=== Charakterystyka fizjograficzna ===
 
=== Charakterystyka fizjograficzna ===
We wsi znajduje się siedziba [[Leśnictwo Komorowo w Komorowie| Leśnictwa Komorowo]]. Komorowo znajduje się nieopodal [[Jezioro Zawadzkie |Jeziora Zawadzkiego]]. Miejscowość położona jest na terenie [[gmina Janowo |gminy Janowo]], która znajduje się w zasięgu trzech mezoregionów fizyczno-geograficznych: [[Równina Kurpiowska|Równiny Kurpiowskiej]], [[Równina Mazurska|Równiny Mazurskiej]], [[Wysoczyzna Ciechanowska|Wysoczyzny Ciechanowskiej]]. Rzeźba terenu Wysoczyzny jest falista, miejscami pagórkowata, z wysokościami rzędu 150-200 m n.p.m. Część wschodnia natomiast równiną sandrową ([[Równina Kurpiowska]]) o rzędnych 140-150 m n.p.m. Miejscami występują tutaj pagórki czołowomorenowe o wysokości względnej do 30 m. Na terenie gminy odnajdziemy osady polodowcowych piasków, żwirów oraz lokalnie glin zwałowych. Ponadto gdzieniegdzie znajdują się płytkie osady – torfy oraz mioceńskie piaski mułkowate. Znaczącą formą morfologiczną jest dolina rzeki [[rzeka Orzyc|Orzyc]], o szerokości przeważnie od 200 m do 700 m.  
+
We wsi znajduje się siedziba [[Leśnictwo Komorowo w Komorowie| Leśnictwa Komorowo]]. Komorowo znajduje się nieopodal [[Jezioro Zawadzkie |Jeziora Zawadzkiego]]. Miejscowość położona jest na terenie [[Janowo (gmina wiejska) |gminy Janowo]], która znajduje się w zasięgu trzech mezoregionów fizyczno-geograficznych: [[Równina Kurpiowska|Równiny Kurpiowskiej]], [[Równina Mazurska|Równiny Mazurskiej]], [[Wysoczyzna Ciechanowska|Wysoczyzny Ciechanowskiej]]. Rzeźba terenu Wysoczyzny jest falista, miejscami pagórkowata, z wysokościami rzędu 150-200 m n.p.m. Część wschodnia natomiast równiną sandrową ([[Równina Kurpiowska]]) o rzędnych 140-150 m n.p.m. Miejscami występują tutaj pagórki czołowomorenowe o wysokości względnej do 30 m. Na terenie gminy odnajdziemy osady polodowcowych piasków, żwirów oraz lokalnie glin zwałowych. Ponadto gdzieniegdzie znajdują się płytkie osady – torfy oraz mioceńskie piaski mułkowate. Znaczącą formą morfologiczną jest dolina [[Rzeka Orzyc |rzeki Orzyc]], o szerokości przeważnie od 200 m do 700 m.  
 
<br/>
 
<br/>
  
 
=== Dzieje miejscowości ===
 
=== Dzieje miejscowości ===
 
 
Miejscowość lokowano przed 1437 r. W tym roku, bowiem wójt niborski Jakub Michaelis nadał Pawłowi Wichartz ziemię: 2 [[włóka| włók]], 2 sady i 6 [[morga| mórg łąk]]. W 1544 r. książę Olbracht nadał Cherubinowi Kosmaczewskiemu 46 [[włóka |włók]] na [[prawo lenne| prawie lennym]]. Cherubin otrzymał prawo swobodnego połowu ryb w jeziorach: [[Jezioro Schönau|Schönau]] i [[Jeziorze Rukowo| Rukowa]]. Kosmaczewski miał obowiązek pełnienia jednej służby rycerskiej. W 1556 r. Kosamczewski oddał córce Annie i jej mężowi Stanisławowi Pączkowskiemu 23 [[włóka| włóki]]. W 1600 r. była tu wyłącznie polska ludność. W latach 1709–1711 wieś została wyludniona przez zarazy.
+
Miejscowość lokowano przed 1437 r. W tym roku, bowiem wójt niborski Jakub Michaelis nadał Pawłowi Wichartz ziemię: 2 [[włóka| włók]], 2 sady i 6 [[morga| mórg]] łąk. W 1544 r. książę Olbracht nadał Cherubinowi Kosmaczewskiemu 46 włók na [[prawo lenne| prawie lennym]]. Cherubin otrzymał prawo swobodnego połowu ryb w jeziorach: [[Jezioro Schönau|Schönau]] i [[Jeziorze Rukowo| Rukowa]]. Kosmaczewski miał obowiązek pełnienia jednej służby rycerskiej. W 1556 r. Kosamczewski oddał córce Annie i jej mężowi Stanisławowi Pączkowskiemu 23 włóki. W 1600 r. była tu wyłącznie polska ludność. W latach 1709–1711 wieś została wyludniona przez zarazy.
  
 
<br/>
 
<br/>
  
W 1717 r. Komorowo było podzielone na: Pentzken i Schönau – 23 [[łan |łany]] oraz Lomno – 23 [[łan|łany]]. W 1751 r. 10 pustych [[łan| łanów]] obsadzono  [[asekurant| asekurantami]]. Wówczas 2 [[łan |łany]] otrzymali – Lorenz Bomballa i Simon Ogrysek, zaś po 1 [[łan| łanie]] – Christoph Lach, Franziskus Komorowski, Adam Kopitka, Joseph Bomballa, Martin Bomballa, Jan Bomballa . W 1791 r. Komorowo zostało osadą targową. Na przełomie XVIII/XIX w. we wsi powstała szkoła. W XIX w. Komorowo stanowiło dobra szlacheckie. W XIX w. miejscowość należała do [[powiat niborski| powiatu niborskiego]]. Odbywały się tutaj 2 jarmarki.   
+
W 1717 r. Komorowo było podzielone na: Pentzken i Schönau – 23 [[łan |łany]] oraz Lomno – 23 łany. W 1751 r. 10 pustych łanów obsadzono  [[asekurant| asekurantami]]. Wówczas 2 łany otrzymali – Lorenz Bomballa i Simon Ogrysek, zaś po 1 łanie – Christoph Lach, Franziskus Komorowski, Adam Kopitka, Joseph Bomballa, Martin Bomballa, Jan Bomballa. W 1791 r. Komorowo zostało osadą targową. Na przełomie XVIII/XIX w. we wsi powstała szkoła. W XIX w. Komorowo stanowiło dobra szlacheckie. W XIX w. miejscowość należała do [[powiat niborski| powiatu niborskiego]]. Odbywały się tutaj 2 jarmarki.   
  
 
<br/>
 
<br/>
Linia 50: Linia 50:
 
=== Zabytki===
 
=== Zabytki===
  
Na terenie wsi znajduje się [[dwór w Komorowie|dwór]] z XIX w., którego pierwszym właścicielem był generał [[Szlinger]].
+
Na terenie wsi znajduje się [[Dwór w Komorowie|dwór]] z XIX w., którego pierwszym właścicielem był generał [[Szlinger]].
  
  
Linia 56: Linia 56:
  
 
=== Bibliografia===
 
=== Bibliografia===
 
  
 
''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. IV, Warszawa 1880 - 1914.  
 
''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. IV, Warszawa 1880 - 1914.  
Linia 66: Linia 65:
  
  
[[Kategoria: Miejscowość]][[Kategoria:Powiat nidzicki]][[Kategoria:Gmina Janowo]][[Kategoria:Wieś sołecka]]
+
[[Kategoria: Powiat nidzicki]]
[[Użytkownik:Kinlis|Kinlis]] ([[Dyskusja użytkownika:Kinlis|dyskusja]]) 10:10, 8 wrz 2013 (CEST)
+
[[Kategoria: Janowo (gmina wiejska)]]
 +
[[Kategoria: Wsie sołeckie]]
 +
[[Kategoria: 1401-1500]]

Wersja z 07:01, 15 lip 2014

Komorowo

Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat nidzicki
Gmina Janowo
Sołectwo Komorowo
Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) Pole-obowiązkowe
Strefa numeracyjna (+48) 89
Kod pocztowy 13 - 113 Janowo
Tablice rejestracyjne NNI
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Komorowo
Komorowo
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Komorowo
Komorowo
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Komorowo (Camerau, Cammerau, niem. Mückenhausen, od 1938 r. Grossmückenhausen) – duża wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Janowo. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest Bożena Majewska.


Charakterystyka fizjograficzna

We wsi znajduje się siedziba Leśnictwa Komorowo. Komorowo znajduje się nieopodal Jeziora Zawadzkiego. Miejscowość położona jest na terenie gminy Janowo, która znajduje się w zasięgu trzech mezoregionów fizyczno-geograficznych: Równiny Kurpiowskiej, Równiny Mazurskiej, Wysoczyzny Ciechanowskiej. Rzeźba terenu Wysoczyzny jest falista, miejscami pagórkowata, z wysokościami rzędu 150-200 m n.p.m. Część wschodnia natomiast równiną sandrową (Równina Kurpiowska) o rzędnych 140-150 m n.p.m. Miejscami występują tutaj pagórki czołowomorenowe o wysokości względnej do 30 m. Na terenie gminy odnajdziemy osady polodowcowych piasków, żwirów oraz lokalnie glin zwałowych. Ponadto gdzieniegdzie znajdują się płytkie osady – torfy oraz mioceńskie piaski mułkowate. Znaczącą formą morfologiczną jest dolina rzeki Orzyc, o szerokości przeważnie od 200 m do 700 m.

Dzieje miejscowości

Miejscowość lokowano przed 1437 r. W tym roku, bowiem wójt niborski Jakub Michaelis nadał Pawłowi Wichartz ziemię: 2 włók, 2 sady i 6 mórg łąk. W 1544 r. książę Olbracht nadał Cherubinowi Kosmaczewskiemu 46 włók na prawie lennym. Cherubin otrzymał prawo swobodnego połowu ryb w jeziorach: Schönau i Rukowa. Kosmaczewski miał obowiązek pełnienia jednej służby rycerskiej. W 1556 r. Kosamczewski oddał córce Annie i jej mężowi Stanisławowi Pączkowskiemu 23 włóki. W 1600 r. była tu wyłącznie polska ludność. W latach 1709–1711 wieś została wyludniona przez zarazy.


W 1717 r. Komorowo było podzielone na: Pentzken i Schönau – 23 łany oraz Lomno – 23 łany. W 1751 r. 10 pustych łanów obsadzono asekurantami. Wówczas 2 łany otrzymali – Lorenz Bomballa i Simon Ogrysek, zaś po 1 łanie – Christoph Lach, Franziskus Komorowski, Adam Kopitka, Joseph Bomballa, Martin Bomballa, Jan Bomballa. W 1791 r. Komorowo zostało osadą targową. Na przełomie XVIII/XIX w. we wsi powstała szkoła. W XIX w. Komorowo stanowiło dobra szlacheckie. W XIX w. miejscowość należała do powiatu niborskiego. Odbywały się tutaj 2 jarmarki.


Zabytki

Na terenie wsi znajduje się dwór z XIX w., którego pierwszym właścicielem był generał Szlinger.



Bibliografia

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. IV, Warszawa 1880 - 1914.

Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Reznera, Nidzica 2012, s. 165 - 202.