Piotr Tylicki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 30: | Linia 30: | ||
Studiował prawo w Akademii Krakowskiej, w wieku 45 lat przyjął święcenia diakonatu. | Studiował prawo w Akademii Krakowskiej, w wieku 45 lat przyjął święcenia diakonatu. | ||
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
=== Praca === | === Praca === | ||
Pracował w kancelarii królewskiej, za panowania Stefana Batorego został sekretarzem królewskim; zgromadził wiele beneficjów kościelnych - był kanonikiem w Przemyślu, Warszawie, Sandomierzu, Krakowie, Płocku, Poznaniu i na Warmii (1584), scholastykiem w Łęczycy, prepozytem w Gnieźnie oraz proboszczem w Małogoszczy. W 1591 został z nominacji króla Zygmunta Wazy referendarzem koronnym, w latach 1598-1604 sprawował godność podkanclerzego koronnego. Towarzyszył królowi Zygmuntowi w nieudanej wyprawie w obronie tronu Szwecji (1598). | Pracował w kancelarii królewskiej, za panowania Stefana Batorego został sekretarzem królewskim; zgromadził wiele beneficjów kościelnych - był kanonikiem w Przemyślu, Warszawie, Sandomierzu, Krakowie, Płocku, Poznaniu i na Warmii (1584), scholastykiem w Łęczycy, prepozytem w Gnieźnie oraz proboszczem w Małogoszczy. W 1591 został z nominacji króla Zygmunta Wazy referendarzem koronnym, w latach 1598-1604 sprawował godność podkanclerzego koronnego. Towarzyszył królowi Zygmuntowi w nieudanej wyprawie w obronie tronu Szwecji (1598). | ||
| − | Po śmierci biskupa chełmińskiego Piotra Kostki w styczniu 1595 otrzymał nominację królewską na to biskupstwo; 17 sierpnia 1595 został zatwierdzony przez papieża i konsekrowany w Krakowie w październiku 1595; został jednocześnie administratorem diecezji pomezańskiej. 5 czerwca 1600 został wybrany przez [[kapituła warmińska |kapitułę warmińską]] biskupem [[diecezja warmińska| diecezji warmińskiej]]; otrzymał papieską prekonizację 7 października 1600 i objął rządy w lutym 1601.W listopadzie 1603 został mianowany przez króla biskupem kujawsko-pomorskim, objął rządy w nowej diecezji latem 1604; już w styczniu 1607 został przeniesiony na biskupstwo krakowskie, gdzie pozostał do końca życia. | + | Po śmierci biskupa chełmińskiego Piotra Kostki w styczniu 1595 otrzymał nominację królewską na to biskupstwo; 17 sierpnia 1595 został zatwierdzony przez papieża i konsekrowany w Krakowie w październiku 1595; został jednocześnie administratorem diecezji pomezańskiej. 5 czerwca 1600 został wybrany przez [[kapituła warmińska |kapitułę warmińską]] biskupem [[diecezja warmińska| diecezji warmińskiej]]; otrzymał papieską prekonizację 7 października 1600 i objął rządy w lutym 1601. W listopadzie 1603 został mianowany przez króla biskupem kujawsko-pomorskim, objął rządy w nowej diecezji latem 1604; już w styczniu 1607 został przeniesiony na biskupstwo krakowskie, gdzie pozostał do końca życia. |
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
=== Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna === | === Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna === | ||
Jako biskup wprowadził do Torunia jezuitów, przeciwstawiał się jednocześnie budowie szkół i kościołów ewangelickich. W 1597 przeprowadził wizytację generalną biskupstwa. W 1599 nadał nowe statuty kapitule chełmińskiej, a w 1600 erygował nowy, piąty kanonikat w kapitule. Poparł projekt kodyfikacji pruskiego prawa ziemskiego (1598. W okresie sprawowania rządów w [[diecezja warmińska |diecezji warmińskiej]] zajmował się przede wszystkim sprawami państwowymi, m.in. prowadził akcję dyplomatyczną, mającą na celu pozyskanie elektora brandenburskiego dla koalicji antyszwedzkiej; odbył jednak generalną wizytację [[diecezja warmińska |diecezji warmińskiej]], a także nadał nową regułę zakonowi katarzynek w [[Braniewo |Braniewie]] (1602). W bieżącej pracy w diecezji był zastępowany przez administratora, kanonika [[Jan Pisiński |Jana Pisińskiego]]. | Jako biskup wprowadził do Torunia jezuitów, przeciwstawiał się jednocześnie budowie szkół i kościołów ewangelickich. W 1597 przeprowadził wizytację generalną biskupstwa. W 1599 nadał nowe statuty kapitule chełmińskiej, a w 1600 erygował nowy, piąty kanonikat w kapitule. Poparł projekt kodyfikacji pruskiego prawa ziemskiego (1598. W okresie sprawowania rządów w [[diecezja warmińska |diecezji warmińskiej]] zajmował się przede wszystkim sprawami państwowymi, m.in. prowadził akcję dyplomatyczną, mającą na celu pozyskanie elektora brandenburskiego dla koalicji antyszwedzkiej; odbył jednak generalną wizytację [[diecezja warmińska |diecezji warmińskiej]], a także nadał nową regułę zakonowi katarzynek w [[Braniewo |Braniewie]] (1602). W bieżącej pracy w diecezji był zastępowany przez administratora, kanonika [[Jan Pisiński |Jana Pisińskiego]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | === | + | === Ciekawostki === |
Pochodził z niezamożnej szlachty, był synem Andrzeja, wójta miasta Kowala. | Pochodził z niezamożnej szlachty, był synem Andrzeja, wójta miasta Kowala. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| Linia 48: | Linia 49: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | [[Kategoria:Wielkie postaci Warmii i Mazur|Tylicki, Piotr]] | |
| − | + | [[Kategoria:Biskupi warmińscy|Tylicki, Piotr]] | |
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Duchowni rzymskokatoliccy|Tylicki, Piotr]] |
| − | [[ | + | [[Kategoria:1501-1600|Tylicki, Piotr]] |
| + | [[Kategoria:1601-1700|Tylicki, Piotr]] | ||
Wersja z 14:04, 12 sie 2014
| Piotr Tylicki | |
| | |
 Piotr Tylicki, źródło:www.wikipedia.pl, 12.09.2013.
| |
| Data i miejsce urodzenia | 1543 r. Kowal |
| Data i miejsce śmierci | 13 lipca 1616 r. Kraków |
Piotr Tylicki (ur. 1543 w Kowalu koło Włocławka – zm. 13 lipca 1616 w Krakowie) – biskup chełmiński, następnie warmiński, kujawski i krakowski, podkanclerzy koronny, referendarz wielki koronny, sekretarz królewski.
Spis treści
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Studiował prawo w Akademii Krakowskiej, w wieku 45 lat przyjął święcenia diakonatu.
Praca
Pracował w kancelarii królewskiej, za panowania Stefana Batorego został sekretarzem królewskim; zgromadził wiele beneficjów kościelnych - był kanonikiem w Przemyślu, Warszawie, Sandomierzu, Krakowie, Płocku, Poznaniu i na Warmii (1584), scholastykiem w Łęczycy, prepozytem w Gnieźnie oraz proboszczem w Małogoszczy. W 1591 został z nominacji króla Zygmunta Wazy referendarzem koronnym, w latach 1598-1604 sprawował godność podkanclerzego koronnego. Towarzyszył królowi Zygmuntowi w nieudanej wyprawie w obronie tronu Szwecji (1598).
Po śmierci biskupa chełmińskiego Piotra Kostki w styczniu 1595 otrzymał nominację królewską na to biskupstwo; 17 sierpnia 1595 został zatwierdzony przez papieża i konsekrowany w Krakowie w październiku 1595; został jednocześnie administratorem diecezji pomezańskiej. 5 czerwca 1600 został wybrany przez kapitułę warmińską biskupem diecezji warmińskiej; otrzymał papieską prekonizację 7 października 1600 i objął rządy w lutym 1601. W listopadzie 1603 został mianowany przez króla biskupem kujawsko-pomorskim, objął rządy w nowej diecezji latem 1604; już w styczniu 1607 został przeniesiony na biskupstwo krakowskie, gdzie pozostał do końca życia.
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna
Jako biskup wprowadził do Torunia jezuitów, przeciwstawiał się jednocześnie budowie szkół i kościołów ewangelickich. W 1597 przeprowadził wizytację generalną biskupstwa. W 1599 nadał nowe statuty kapitule chełmińskiej, a w 1600 erygował nowy, piąty kanonikat w kapitule. Poparł projekt kodyfikacji pruskiego prawa ziemskiego (1598. W okresie sprawowania rządów w diecezji warmińskiej zajmował się przede wszystkim sprawami państwowymi, m.in. prowadził akcję dyplomatyczną, mającą na celu pozyskanie elektora brandenburskiego dla koalicji antyszwedzkiej; odbył jednak generalną wizytację diecezji warmińskiej, a także nadał nową regułę zakonowi katarzynek w Braniewie (1602). W bieżącej pracy w diecezji był zastępowany przez administratora, kanonika Jana Pisińskiego.
Ciekawostki
Pochodził z niezamożnej szlachty, był synem Andrzeja, wójta miasta Kowala.
Bibliografia
Obłąk Jan, Andrzej Kopiczk, Historia diecezji i archidiecezji warmińskiej, Olsztyn 2010, 261 ss.
