Piotr Tylicki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Ciekawostki) |
|||
Linia 41: | Linia 41: | ||
=== Ciekawostki === | === Ciekawostki === | ||
− | Pochodził z niezamożnej szlachty, był synem Andrzeja, wójta miasta Kowala. | + | *Pochodził z niezamożnej szlachty, był synem Andrzeja, wójta miasta Kowala. |
+ | *W [[lkwim:Kościół pw. św. Andrzeja Apostoła w Barczewie |kościele pw. św. Andrzeja Apostoła w Barczewie]] zachowała się płyta nagrobna biskupa Tylickiego. | ||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 14:08, 12 sie 2014
Piotr Tylicki | |
| |
Piotr Tylicki, źródło:www.wikipedia.pl, 12.09.2013.
| |
Data i miejsce urodzenia | 1543 r. Kowal |
Data i miejsce śmierci | 13 lipca 1616 r. Kraków |
Piotr Tylicki (ur. 1543 w Kowalu koło Włocławka – zm. 13 lipca 1616 w Krakowie) – biskup chełmiński, następnie warmiński, kujawski i krakowski, podkanclerzy koronny, referendarz wielki koronny, sekretarz królewski.
Spis treści
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Studiował prawo w Akademii Krakowskiej, w wieku 45 lat przyjął święcenia diakonatu.
Praca
Pracował w kancelarii królewskiej, za panowania Stefana Batorego został sekretarzem królewskim; zgromadził wiele beneficjów kościelnych - był kanonikiem w Przemyślu, Warszawie, Sandomierzu, Krakowie, Płocku, Poznaniu i na Warmii (1584), scholastykiem w Łęczycy, prepozytem w Gnieźnie oraz proboszczem w Małogoszczy. W 1591 został z nominacji króla Zygmunta Wazy referendarzem koronnym, w latach 1598-1604 sprawował godność podkanclerzego koronnego. Towarzyszył królowi Zygmuntowi w nieudanej wyprawie w obronie tronu Szwecji (1598).
Po śmierci biskupa chełmińskiego Piotra Kostki w styczniu 1595 otrzymał nominację królewską na to biskupstwo; 17 sierpnia 1595 został zatwierdzony przez papieża i konsekrowany w Krakowie w październiku 1595; został jednocześnie administratorem diecezji pomezańskiej. 5 czerwca 1600 został wybrany przez kapitułę warmińską biskupem diecezji warmińskiej; otrzymał papieską prekonizację 7 października 1600 i objął rządy w lutym 1601. W listopadzie 1603 został mianowany przez króla biskupem kujawsko-pomorskim, objął rządy w nowej diecezji latem 1604; już w styczniu 1607 został przeniesiony na biskupstwo krakowskie, gdzie pozostał do końca życia.
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna
Jako biskup wprowadził do Torunia jezuitów, przeciwstawiał się jednocześnie budowie szkół i kościołów ewangelickich. W 1597 przeprowadził wizytację generalną biskupstwa. W 1599 nadał nowe statuty kapitule chełmińskiej, a w 1600 erygował nowy, piąty kanonikat w kapitule. Poparł projekt kodyfikacji pruskiego prawa ziemskiego (1598. W okresie sprawowania rządów w diecezji warmińskiej zajmował się przede wszystkim sprawami państwowymi, m.in. prowadził akcję dyplomatyczną, mającą na celu pozyskanie elektora brandenburskiego dla koalicji antyszwedzkiej; odbył jednak generalną wizytację diecezji warmińskiej, a także nadał nową regułę zakonowi katarzynek w Braniewie (1602). W bieżącej pracy w diecezji był zastępowany przez administratora, kanonika Jana Pisińskiego.
Ciekawostki
- Pochodził z niezamożnej szlachty, był synem Andrzeja, wójta miasta Kowala.
- W kościele pw. św. Andrzeja Apostoła w Barczewie zachowała się płyta nagrobna biskupa Tylickiego.
Bibliografia
Obłąk Jan, Andrzej Kopiczk, Historia diecezji i archidiecezji warmińskiej, Olsztyn 2010, 261 ss.