Ołownik: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
Linia 62: | Linia 62: | ||
== Bibliografia== | == Bibliografia== | ||
− | + | Białuński Grzegorz, ''Kolonizacja „Wielkiej Puszczy” (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie)'', Olsztyn 2002.<br/> | |
− | + | Jackiewicz-Garniec Małgorzata, Garniec Mirosław, ''Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich'', Olsztyn 2001.<br/> | |
− | + | ''Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany'', red. Waldemar Mierzwa, Dąbrówno 2008.<br/> | |
− | + | Wakar Andrzej, Wilamowski Bohdan, ''Węgorzewo. Z dziejów miasta i powiatu'', Olsztyn 1968.<br/> | |
− | + | [http://www.stat.gov.pl/bdl/app/miejsc_w.display?p_id=6085&p_token=0.22311512267659872/ Bank Danych Lokalnych GUS] [30.07.2013] | |
{{Przypisy}} | {{Przypisy}} |
Wersja z 19:07, 17 sty 2015
Ołownik | |
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | węgorzewski |
Gmina | Budry |
Liczba ludności (2010) | 451 |
Strefa numeracyjna | (+48) 87 |
Kod pocztowy | 11-606 |
Tablice rejestracyjne | NWE |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Ołownik (niem. Launingken, od 1938 r. Sanden) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Budry. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego. W 2010 roku wieś liczyła 451 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Andrzej Grabarz[1].
Spis treści
Położenie
Wieś położona jest w Krainie Węgorapy, będącej naturalnym przedłużeniem obniżenia Wielkich Jezior Mazurskich, nad Węgorapą, 12 km na północny wschód od Węgorzewa, w pobliżu granicy z Obwodem Kaliningradzkim.
Dzieje miejscowości
Wieś po raz pierwszy była wzmiankowana w 1561 roku jako część dóbr Fryderyka von Kanitza. W tym czasie nazywana była Oloffnicken, Oloffnick, Hołownik, później również Gross Launicken. W 1616 roku książę Jan Hohenzollern stworzył w tej okolicy majątek szlachecki, który obejmował 8 łanów chłopskich w Więckach i 6 łanów w Ołowniku. W XIX wieku majątek należał do niemieckiego liberała Hermanna Contaga. Następnie stał się własnością rodziny von Sanden (do 1945 roku).
Po II wojnie światowej szkołę uruchomiono w 1954 roku; w połowie lat 60. obejmowała ona cztery klasy.
W latach 1954–1972 sołectwo Ołownik należało do gromady Olszewo Węgorzewskie. Obejmowało wówczas wsie: Dąbrówka, Mniszki, Ołownik, Pochwałki, Rożny i Rososze. Obecnie do sołectwa Ołownik należą wsie: Ołownik, Ołownik PGR (wydzielony ze wsi Ołownik w pierwszej połowie lat 70. XX wieku) oraz Pochwałki.
Kultura
W Ołowniku znajduje się świetlica wiejska, którą opiekuje się Gminny Ośrodek Kultury w Budrach. W miejscowości realizowano projekt Dzieło Sztuki w Każdym Domu.
Religia
Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej w Olszewie Węgorzewskim.
Ludzie związani z miejscowością
- Walter von Sanden-Guja (1888–1972) – autor książek przyrodniczych poświęconych ptakom wodnym Krainy Wielkich Jezior Mazurskich. Kierował kluczem rodzinnych majątków w Guji i Ołowniku.
Zabytki
W 1939 roku wybudowano w Ołowniku elektrownię wodną na Węgorapie; w wyniku budowy zapory powstał tu zalew. Po II wojnie światowej elektrownia została zmodernizowana i obsługiwała pobliskie wioski. W 1995 roku została sprywatyzowana, następnie wycofana z eksploatacji; zabytkowe przedwojenne urządzenia zniszczały i zostały zezłomowane; budynek został pozbawiony okien i drzwi. Od 2002 roku rozpoczęła się renowacja obiektu.
Około 2 km na zachód od Ołownika znajduje się dwór w Pochwałkach (Friedrichswalde) z przełomu XIX i XX wieku – parterowy, frontem zwrócony ku parkowi o charakterze krajobrazowym z zachowanym starodrzewem; zachowała się część zabudowań gospodarczych, m.in. budynek dawnej łaźni. Obecnie stanowi własność prywatną.
W Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie znajduje się zabytkowa remiza z Ołownika.
Bibliografia
Białuński Grzegorz, Kolonizacja „Wielkiej Puszczy” (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie), Olsztyn 2002.
Jackiewicz-Garniec Małgorzata, Garniec Mirosław, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn 2001.
Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany, red. Waldemar Mierzwa, Dąbrówno 2008.
Wakar Andrzej, Wilamowski Bohdan, Węgorzewo. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1968.
Bank Danych Lokalnych GUS [30.07.2013]
Przypisy
- ↑ Wrota Warmii i Mazur [30.08.2013]