Siódmak: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
Linia 57: | Linia 57: | ||
== Bibliografia== | == Bibliografia== | ||
− | + | Kossert Andreas, ''Mazury. Zapomniane Południe dawnych Prus Wschodnich'', przeł. Barbara Ostrowska, Warszawa 2004. <br/> | |
− | + | Letkiewicz Arkadiusz, ''Z dziejów miasta i gminy Szczytno'', Rocznik Mazurski, t. 10, 2006, ss. 30–37.<br/> | |
− | + | Liżewska Iwona, Knercer Wiktor, ''Przewodnik po historii i zabytkach ziemi szczycieńskiej'', Olsztyn 1998.<br/> | |
− | + | Orłowicz Mieczysław, ''Ilustrowany przewodnik po Mazurach Pruskich i Warmii'', na nowo podali do druku Grzegorz Jasiński, Andrzej Rzempołuch, Robert Traba, Olsztyn 1991. <br/> | |
− | + | ''Szczytno. Z dziejów miasta i powiatu'', red. Jan Jałoszyński i in., Olsztyn 1962.<br/> | |
− | + | [http://www.stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims/ Bank Danych Lokalnych GUS] [28.08.2013]<br/> | |
− | + | [http://www.verwaltungsgeschichte.de/ortelsburg.html/ Deutsche Verwaltungsgeschichte] [28.08.2013] | |
{{Przypisy}} | {{Przypisy}} |
Wersja z 21:22, 18 sty 2015
Siódmak | |
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | szczycieński |
Gmina | Szczytno |
Liczba ludności (2010) | 143 |
Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
Kod pocztowy | 12-100 |
Tablice rejestracyjne | NSZ |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Siódmak (niem. Schodmak, od 1938 r. Wiesendorf) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Szczytno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W 2010 roku wieś liczyła 143 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Judyta Głubowicz[1].
Położenie
Wieś położona jest na Pojezierzu Mazurskim na granicy Pojezierza Mrągowskiego i Równiny Mazurskiej. Miejscowość leży w odległości 4 km na południe od Szczytna, przy drodze krajowej nr 57 .
Dzieje miejscowości
Już około 1775 roku istniał tu folwark należący do urzędu dominialnego w Szczytnie. Gdy w 1786 roku folwark zlikwidowano, jego grunty podzielono między pięciu dziedzicznych dzierżawców, a także dodano kolejnych 8 łanów na prawie chełmińskim. W połowie XIX wieku wieś obejmowała 10 łanów i należała do parafii ewangelickiej w Szczytnie. Dawniej wydobywano tu bursztyn.
Wieś jest siedzibą sołectwa.
Liczba mieszkańców i gospodarstw rolnych w poszczególnych okresach:
- 1782 r. – 5 gospodarstw
- 1818 r. – 88 osób, 13 gospodarstw
- 1858 r. – 11 gospodarstw
- 1939 r. – 212 osób
Zabytki
- kilka przykładów budownictwa drewnianego i murowanego z końca XIX wieku i pierwszych dekad XX wieku
- dawny cmentarz ewangelicki z końca XIX wieku, na skraju wsi, wśród starych dębów
Bibliografia
Kossert Andreas, Mazury. Zapomniane Południe dawnych Prus Wschodnich, przeł. Barbara Ostrowska, Warszawa 2004.
Letkiewicz Arkadiusz, Z dziejów miasta i gminy Szczytno, Rocznik Mazurski, t. 10, 2006, ss. 30–37.
Liżewska Iwona, Knercer Wiktor, Przewodnik po historii i zabytkach ziemi szczycieńskiej, Olsztyn 1998.
Orłowicz Mieczysław, Ilustrowany przewodnik po Mazurach Pruskich i Warmii, na nowo podali do druku Grzegorz Jasiński, Andrzej Rzempołuch, Robert Traba, Olsztyn 1991.
Szczytno. Z dziejów miasta i powiatu, red. Jan Jałoszyński i in., Olsztyn 1962.
Bank Danych Lokalnych GUS [28.08.2013]
Deutsche Verwaltungsgeschichte [28.08.2013]
Przypisy
- ↑ Strona Urzędu Gminy Szczytno [10.09.2013]