Diwan Klekin: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | Diwan Klekin | + | '''Diwan Klekin''' – [[wódz plemienia | wódz]] [[Bartowie | Bartów]], jednego z [[Prusowie|pruskich plemion]], podczas [[II powstanie pruskie | II powstania pruskiego]] (1260–1274). W niektórych zapisach łacińskich zwany Dekme. |
| + | <br/><br/> | ||
| + | ===Biografia=== | ||
| + | Pierwszy raz jego działania militarne są odnotowane pod rokiem 1263, kiedy to zaatakował [[Zakon krzyżacki|krzyżacki]] oddział wycofujący się spod [[Walewona | Walewony]] nad rzeką [[Rzeka Guber | Guber]]. W starciu odniósł ciężką ranę, co przyczyniło się do skutecznej ucieczki Krzyżaków. | ||
| − | + | Następną jego aktywność odnotowuje kronika dopiero w 1271 r. Chodzi o wspólną wyprawę z niejakim Linko Pogezaninem na [[ziemia chełmińska | ziemię chełmińską]]. Wypad ten miał odciągnąć uwagę Krzyżaków od głównego uderzenia na okolice [[Sztum | Sztumu]], Kwidzyna i Dzierzgonia. Wprawdzie Diwan nie uczestniczył w tym uderzeniu, będąc w tym czasie w ziemi chełmińskiej, ale wszystko wskazuje na to, że brał udział w planowaniu tego przedsięwzięcia. | |
| − | Kolejną wyprawę podjął bardzo szybko (około 1271/1272). Wyruszył na [[Pomezanowie | Pomezanię]], pustosząc okolice Dzierzgonia i Kwidzyna. Szybko zorganizowany pościg | + | Kolejną wyprawę podjął bardzo szybko (około 1271/1272). Wyruszył na [[Pomezanowie |Pomezanię]], pustosząc okolice Dzierzgonia i Kwidzyna. Szybko zorganizowany pościg składający się z rycerzy z [[Elbląg |Elbląga]] i Dzierzgonia dogonił go nad Gubrem. Tam też w bitwie poniósł klęskę. Odebrano mu cały łup, zginęli niemalże wszyscy jego ludzie oraz jego krewny Dabore. Sam mało nie stracił życia i musiał salwować się ucieczką. |
| − | Chcąc zapewne powetować sobie ostatnią porażkę i zmyć hańbę ucieczki, szybko zorganizował kolejną wyprawę około 1272 r. Znowu najechał ziemię chełmińską i obległ zamek [[Kowalewo | Kowalewo]]. Podczas oblężenia jeden z braci zakonnych strzelając do Diwana z kuszy trafił go w szyję i zabił. Po śmierci swego wodza Bartowie zaprzestali oblężenia. | + | Chcąc zapewne powetować sobie ostatnią porażkę i zmyć hańbę ucieczki, szybko zorganizował kolejną wyprawę około 1272 r. Znowu najechał ziemię chełmińską i obległ zamek [[Kowalewo | Kowalewo]]. Podczas oblężenia jeden z braci zakonnych, strzelając do Diwana z kuszy, trafił go w szyję i zabił. Po śmierci swego wodza Bartowie zaprzestali oblężenia. |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | Diwan Klekin miał swoje włości na rzeką Guber w bliżej nie ustalonym miejscu. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| + | Piotr z Dusburga, ''Kronika ziemi pruskiej'', tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.<br/> | ||
| + | Grzegorz Białuński, ''Studia z dziejów rycerskich i szlacheckich rodów pruskich (XIII–XVI wiek)'', Olsztyn 2012.<br/> | ||
| − | + | [[Kategoria:Dzieje]] [[Kategoria: Historia Prusów]] [[Postaci z historii Prus]] [[Kategoria: 1201-1300]] | |
| − | |||
| − | |||
Wersja z 14:38, 7 sty 2015
Diwan Klekin – wódz Bartów, jednego z pruskich plemion, podczas II powstania pruskiego (1260–1274). W niektórych zapisach łacińskich zwany Dekme.
Biografia
Pierwszy raz jego działania militarne są odnotowane pod rokiem 1263, kiedy to zaatakował krzyżacki oddział wycofujący się spod Walewony nad rzeką Guber. W starciu odniósł ciężką ranę, co przyczyniło się do skutecznej ucieczki Krzyżaków.
Następną jego aktywność odnotowuje kronika dopiero w 1271 r. Chodzi o wspólną wyprawę z niejakim Linko Pogezaninem na ziemię chełmińską. Wypad ten miał odciągnąć uwagę Krzyżaków od głównego uderzenia na okolice Sztumu, Kwidzyna i Dzierzgonia. Wprawdzie Diwan nie uczestniczył w tym uderzeniu, będąc w tym czasie w ziemi chełmińskiej, ale wszystko wskazuje na to, że brał udział w planowaniu tego przedsięwzięcia.
Kolejną wyprawę podjął bardzo szybko (około 1271/1272). Wyruszył na Pomezanię, pustosząc okolice Dzierzgonia i Kwidzyna. Szybko zorganizowany pościg składający się z rycerzy z Elbląga i Dzierzgonia dogonił go nad Gubrem. Tam też w bitwie poniósł klęskę. Odebrano mu cały łup, zginęli niemalże wszyscy jego ludzie oraz jego krewny Dabore. Sam mało nie stracił życia i musiał salwować się ucieczką.
Chcąc zapewne powetować sobie ostatnią porażkę i zmyć hańbę ucieczki, szybko zorganizował kolejną wyprawę około 1272 r. Znowu najechał ziemię chełmińską i obległ zamek Kowalewo. Podczas oblężenia jeden z braci zakonnych, strzelając do Diwana z kuszy, trafił go w szyję i zabił. Po śmierci swego wodza Bartowie zaprzestali oblężenia.
Diwan Klekin miał swoje włości na rzeką Guber w bliżej nie ustalonym miejscu.
Bibliografia
Piotr z Dusburga, Kronika ziemi pruskiej, tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.
Grzegorz Białuński, Studia z dziejów rycerskich i szlacheckich rodów pruskich (XIII–XVI wiek), Olsztyn 2012.
Postaci z historii Prus
