Pruska strategia obrony ziem: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(Utworzono nową stronę "Prusowie mieli rozwiniętą strategię obrony swoich terytoriów. Jako, że plemiona pruskie nie tworzyły jednolitego organizmu państwowego, to każde z plemion broni...") |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | + | '''Pruska strategia obrony ziem''' – rozwinięta strategia działań mających na celu obronę terytoriów [[Prusowie|pruskich]]. | |
| + | <br/><br/> | ||
| + | ==Charakterystyka== | ||
| + | Plemiona pruskie nie tworzyły jednolitego organizmu państwowego; każde z plemion broniło się samo. Zawierano wprawdzie doraźne sojusze i porozumienia, lecz nie trwały one długo. Niezależnie od tych czynników pruska strategia obrony przejawiała się w następujących działaniach: należało ograniczyć wrogowi możliwość niespodziewanego wdarcia się w głąb terytorium, otaczając zamieszkałe tereny [[pustka osadnicza | pustkami osadniczymi]], [[zasieki | zasiekami]] i [[wały podłużne | wałami podłużnymi]] stanowiącymi wraz z naturalnymi przeszkodami jednolitą linię obrony. Zmuszało to wroga do poruszania się przetartymi szlakami i ataku na poszczególne ziemie przez tak zwane [[bramy ziemskie]], które były z reguły solidnie umocnione. | ||
| − | + | Nie tylko ziemie plemienne podlegały tym założeniom obronnym. Również niższe jednostki terytorialne – małe ziemie (okręgi) – były w ten sposób zabezpieczane. Można w dużym uproszczeniu opisać poszczególne ziemie jako "wyspy cywilizacji w oceanie puszczy". | |
| − | Znając potencjalne miejsce ataku wroga i szlak przemarszu jego armii, zabezpieczano również drogi wałami podłużnymi, przygotowywano zasadzki. Wszystko to dezorganizowało wrogą armię jeszcze przed głównym starciem, podczas marszu i obniżało morale jego wojska. Pozwalało też obniżyć potencjał bojowy najeźdźców bez toczenia decydujących bitew. | + | Znając potencjalne miejsce ataku wroga i szlak przemarszu jego armii, zabezpieczano również drogi wałami podłużnymi, przygotowywano zasadzki. Wszystko to dezorganizowało wrogą armię jeszcze przed głównym starciem, podczas marszu, i obniżało morale jego wojska. Pozwalało też obniżyć potencjał bojowy najeźdźców bez toczenia decydujących bitew. |
| − | [[Kategoria:Dzieje]] | + | |
| + | [[Kategoria:Dzieje]] [[Kategoria: Sztuka wojenna Prusów]] | ||
Wersja z 12:27, 8 sty 2015
Pruska strategia obrony ziem – rozwinięta strategia działań mających na celu obronę terytoriów pruskich.
Charakterystyka
Plemiona pruskie nie tworzyły jednolitego organizmu państwowego; każde z plemion broniło się samo. Zawierano wprawdzie doraźne sojusze i porozumienia, lecz nie trwały one długo. Niezależnie od tych czynników pruska strategia obrony przejawiała się w następujących działaniach: należało ograniczyć wrogowi możliwość niespodziewanego wdarcia się w głąb terytorium, otaczając zamieszkałe tereny pustkami osadniczymi, zasiekami i wałami podłużnymi stanowiącymi wraz z naturalnymi przeszkodami jednolitą linię obrony. Zmuszało to wroga do poruszania się przetartymi szlakami i ataku na poszczególne ziemie przez tak zwane bramy ziemskie, które były z reguły solidnie umocnione.
Nie tylko ziemie plemienne podlegały tym założeniom obronnym. Również niższe jednostki terytorialne – małe ziemie (okręgi) – były w ten sposób zabezpieczane. Można w dużym uproszczeniu opisać poszczególne ziemie jako "wyspy cywilizacji w oceanie puszczy".
Znając potencjalne miejsce ataku wroga i szlak przemarszu jego armii, zabezpieczano również drogi wałami podłużnymi, przygotowywano zasadzki. Wszystko to dezorganizowało wrogą armię jeszcze przed głównym starciem, podczas marszu, i obniżało morale jego wojska. Pozwalało też obniżyć potencjał bojowy najeźdźców bez toczenia decydujących bitew.
