Samuel Tschepius: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Życiorys) |
|||
| Linia 28: | Linia 28: | ||
Tschepius uczęszczał do szkoły miejskiej w Działdowie i [[Brodnica|Brodnicy]]. W 1695 roku rozpoczął studia na uniwersytecie królewieckim. Poślubił córkę burmistrza [[Nidzica|Nidzicy]], Marię Neumann. Doczekali się sześciu synów. Wszyscy podjęli studia w [[Królewiec|Królewcu]]. | Tschepius uczęszczał do szkoły miejskiej w Działdowie i [[Brodnica|Brodnicy]]. W 1695 roku rozpoczął studia na uniwersytecie królewieckim. Poślubił córkę burmistrza [[Nidzica|Nidzicy]], Marię Neumann. Doczekali się sześciu synów. Wszyscy podjęli studia w [[Królewiec|Królewcu]]. | ||
| − | Po śmierci ojca w 1698 roku Tschepius został kaznodzieją, a następnie polsko-ewangelickim proboszczem w Działdowie. Wygłaszał kazania po polsku i niemiecku. Wydał drukiem ''Doskonały kancjonał pruski królewiecki z pilnością zrewidowany...''. Podjął się również tłumaczenia i wydania w 1726 roku ''Modlitw kościelnych'' oraz ''Modlitwy nabożnych''. Popularność zyskał jego przekład dzieła pt.''Sześć ksiąg o prawdziwym chrześcijaństwie'' Jana Arndta, które | + | Po śmierci ojca w 1698 roku Tschepius został kaznodzieją, a następnie polsko-ewangelickim proboszczem w Działdowie. Wygłaszał kazania po polsku i niemiecku. Wydał drukiem ''Doskonały kancjonał pruski królewiecki z pilnością zrewidowany...''. Podjął się również tłumaczenia i wydania w 1726 roku ''Modlitw kościelnych'' oraz ''Modlitwy nabożnych''. Popularność zyskał jego przekład dzieła pt.''Sześć ksiąg o prawdziwym chrześcijaństwie'' Jana Arndta, które doczekało się sześciu wydań. Nawiązywał kontakty z pastorami z Królewca, a przede wszystkim z okolic Działdowa, co znacznie ułatwiało mu pracę nad tłumaczeniem i opracowywaniem tekstów o charakterze religijnym. |
| − | |||
| − | |||
| + | [[Emilia Sukretowa-Biedrawina]] przedstawiała Tschepiusa jako bibliofila, posiadacza niezwykle cennych rękopisów i foliałów polskich z XVI i XVII wieku. Księgozbiór zawierający "białe kruki", a wraz z nim rękopisy Tschepiusa przygotowywane do druku, spłonął w 1761 roku<ref>Sukertowa-Biedrawina Emilia, ''Działdowo w XVIII wieku'', "Przegląd Ewangelicki" 1938, nr 35</ref>. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | {{Przypisy}} | |
| + | <references/> | ||
==Zobacz także== | ==Zobacz także== | ||
[http://www.estreicher.uj.edu.pl/staropolska/indeks/51059.html Bibliografia Estreichera] [14.09.2014] | [http://www.estreicher.uj.edu.pl/staropolska/indeks/51059.html Bibliografia Estreichera] [14.09.2014] | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| + | Sukertowa-Biedrawina Emilia, ''Działdowo w XVIII wieku'', "Przegląd Ewangelicki" 1938, nr 35. | ||
Oracki Tadeusz,''Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku'', t. II, Olsztyn 1988. | Oracki Tadeusz,''Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku'', t. II, Olsztyn 1988. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: Kultura| Tschepius, Samuel]] [[Kategoria: 1701-1800 | + | [[Kategoria: Kultura| Tschepius, Samuel]] [[Kategoria: 1701-1800| Tschepius, Samuel]] [[Kategoria: Tłumacze|Tschepius, Samuel]][[Kategoria: Duchowni protestanccy|Tschepius, Samuel]]<br/> |
Wersja z 04:36, 14 paź 2014
| Samuel Tschepius | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 20 marca 1678 r. Działdowo |
| Data i miejsce śmierci | 1 czerwca 1750 r. Działdowo |
| Kaznodzieja | kaznodzieja, tłumacz, wydawca |
Samuel Tschepius (ur. 20 marca 1678 r. w Działdowie, zm. 1 czerwca 1750 r. w Działdowie) – kaznodzieja polsko-ewangelicki, proboszcz działdowski i nidborski (nidzicki), tłumacz, wydawca.
Spis treści
Życiorys
Tschepius pochodził z rodziny pastorów polskich i nauczycieli, która na Mazury przywędrowała w XVI w. Ojciec Samuela, Maciej Tschepius, był kaznodzieją w Zaborowie oraz w Działdowie.
Tschepius uczęszczał do szkoły miejskiej w Działdowie i Brodnicy. W 1695 roku rozpoczął studia na uniwersytecie królewieckim. Poślubił córkę burmistrza Nidzicy, Marię Neumann. Doczekali się sześciu synów. Wszyscy podjęli studia w Królewcu.
Po śmierci ojca w 1698 roku Tschepius został kaznodzieją, a następnie polsko-ewangelickim proboszczem w Działdowie. Wygłaszał kazania po polsku i niemiecku. Wydał drukiem Doskonały kancjonał pruski królewiecki z pilnością zrewidowany.... Podjął się również tłumaczenia i wydania w 1726 roku Modlitw kościelnych oraz Modlitwy nabożnych. Popularność zyskał jego przekład dzieła pt.Sześć ksiąg o prawdziwym chrześcijaństwie Jana Arndta, które doczekało się sześciu wydań. Nawiązywał kontakty z pastorami z Królewca, a przede wszystkim z okolic Działdowa, co znacznie ułatwiało mu pracę nad tłumaczeniem i opracowywaniem tekstów o charakterze religijnym.
Emilia Sukretowa-Biedrawina przedstawiała Tschepiusa jako bibliofila, posiadacza niezwykle cennych rękopisów i foliałów polskich z XVI i XVII wieku. Księgozbiór zawierający "białe kruki", a wraz z nim rękopisy Tschepiusa przygotowywane do druku, spłonął w 1761 roku[1].
Przypisy
- ↑ Sukertowa-Biedrawina Emilia, Działdowo w XVIII wieku, "Przegląd Ewangelicki" 1938, nr 35
Zobacz także
Bibliografia Estreichera [14.09.2014]
Bibliografia
Sukertowa-Biedrawina Emilia, Działdowo w XVIII wieku, "Przegląd Ewangelicki" 1938, nr 35.
Oracki Tadeusz,Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku, t. II, Olsztyn 1988.
