Wilhelm Gnapheus: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 28: | Linia 28: | ||
Słynął z doskonałej znajomości języka łacińskiego. Prawdopodobnie około 1516 r. otrzymał święcenia kapłańskie. | Słynął z doskonałej znajomości języka łacińskiego. Prawdopodobnie około 1516 r. otrzymał święcenia kapłańskie. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | === | + | === Działalność === |
Od 1520 roku był rektorem łacińskiej szkoły w Hadze. Z powodu sprzyjania reformacji został uwięziony i oskarżony przez inkwizycję. W czasie jednego z pobytów w więzieniu zaprzyjaźnił się z Janem de Backerem zwanym Pistoriusem, którego spalono na stosie w Hadze w 1525 roku. | Od 1520 roku był rektorem łacińskiej szkoły w Hadze. Z powodu sprzyjania reformacji został uwięziony i oskarżony przez inkwizycję. W czasie jednego z pobytów w więzieniu zaprzyjaźnił się z Janem de Backerem zwanym Pistoriusem, którego spalono na stosie w Hadze w 1525 roku. | ||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
Pomocną dłoń wyciągnął w jego kierunku [[lkwim: Jan Łaski|Jan Łaski]], którego poznał w [[Królewiec|Królewcu]]. Dzięki jego protekcji udało mu się zdobyć posadę wychowawcy synów księżniczki Anny w Emdem we Wschodniej Fryzji. Jednocześnie pracował w książęcej administracji i dyplomacji. W 1554 roku został zrehabilitowany, co pozwoliło na jego powrót do Królewca. Odrzucił jednak propozycję kierowania katedrą filozofii i wkrótce powrócił do Fryzji, gdzie spędził ostatnie lata życia. Zmarł w wieku 75 lat. | Pomocną dłoń wyciągnął w jego kierunku [[lkwim: Jan Łaski|Jan Łaski]], którego poznał w [[Królewiec|Królewcu]]. Dzięki jego protekcji udało mu się zdobyć posadę wychowawcy synów księżniczki Anny w Emdem we Wschodniej Fryzji. Jednocześnie pracował w książęcej administracji i dyplomacji. W 1554 roku został zrehabilitowany, co pozwoliło na jego powrót do Królewca. Odrzucił jednak propozycję kierowania katedrą filozofii i wkrótce powrócił do Fryzji, gdzie spędził ostatnie lata życia. Zmarł w wieku 75 lat. | ||
| − | + | ||
| − | |||
Wilhelm Gnapheus był autorem licznych pism religijnych, w których prowadził polemikę z przeciwnikami reformacji i wszelkich zmian w wewnętrznych strukturach Kościoła katolickiego. Z pasją oddawał się również pisaniu sztuk teatralnych. Najprawdopodobniej najpopularniejszym utworem scenicznym Gnapheusa była komedia pt. ''Acolastus'', która doczekała się 48 wydań. | Wilhelm Gnapheus był autorem licznych pism religijnych, w których prowadził polemikę z przeciwnikami reformacji i wszelkich zmian w wewnętrznych strukturach Kościoła katolickiego. Z pasją oddawał się również pisaniu sztuk teatralnych. Najprawdopodobniej najpopularniejszym utworem scenicznym Gnapheusa była komedia pt. ''Acolastus'', która doczekała się 48 wydań. | ||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 09:20, 14 paź 2014
| Wilhelm Gnapheus | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 1493 r. Haga |
| Data i miejsce śmierci | 29 września 1568 r. Norden (Wschodnia Fryzja) |
| Zawód | pedagog, działacz reformacyjny, pisarz |
Wilhelm Gnapheus, właśc. Wilhelm de Volder (ur. w 1493 r. w Hadze, zm. 29 września 1568 r. w Norden we Wschodniej Fryzji ) – pedagog, działacz reformacyjny, humanista, pisarz.
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Nie wiadomo, gdzie kończył gimnazjum i jak przebiegała jego najwcześniejsza edukacja. Był absolwentem Uniwersytetu w Kolonii (1511-1512). Tutaj zapewne uzyskał również tytuł magistra.
Słynął z doskonałej znajomości języka łacińskiego. Prawdopodobnie około 1516 r. otrzymał święcenia kapłańskie.
Działalność
Od 1520 roku był rektorem łacińskiej szkoły w Hadze. Z powodu sprzyjania reformacji został uwięziony i oskarżony przez inkwizycję. W czasie jednego z pobytów w więzieniu zaprzyjaźnił się z Janem de Backerem zwanym Pistoriusem, którego spalono na stosie w Hadze w 1525 roku.
W roku 1531 przybył do Elbląga. Współorganizował w mieście Gimnazjum Elbląskie (Elbinger Gymnasium) założone w zabudowaniach dawnego klasztoru brygidek, którego był również rektorem w latach 1535-1541. Przed objęciem pieczy nad Gimnazjum zajmował się prawdopodobnie agitacją religijną. Szkoła cieszyła się ogromną popularnością wśród młodzieży ze Śląska, Litwy, Korony, Prus Królewskich i Prus Książęcych.
Gnapheus utrzymywał w tym okresie bliskie kontakty z Janem Dantyszkiem i księciem Albrechtem Hohenzollernem. Reformacyjne sympatie rektora doprowadziły do konfliktu z biskupem Dantyszkiem. Jednym z zarzutów wysuwanych wobec rektora był fakt zawarcia małżeństwa, a więc złamanie celibatu, co ostatecznie doprowadziło do opuszczenia Elbląga przez Gnapheusa.
Od 1541 roku pełnił funkcję doradcy księcia Albrechta. Trzy lata później został rektorem szkoły przygotowującej do studiów uniwersyteckich. W tym samym czasie uzyskał profesurę na Uniwersytecie Królewieckim. Niestety, ponownie reformacyjne sympatie Gnapheusa doprowadziły do konfliktu, tym razem z uniwersyteckimi teologami. W 1547 roku Gnapheus został wydalony z Prus Książęcych.
Pomocną dłoń wyciągnął w jego kierunku Jan Łaski, którego poznał w Królewcu. Dzięki jego protekcji udało mu się zdobyć posadę wychowawcy synów księżniczki Anny w Emdem we Wschodniej Fryzji. Jednocześnie pracował w książęcej administracji i dyplomacji. W 1554 roku został zrehabilitowany, co pozwoliło na jego powrót do Królewca. Odrzucił jednak propozycję kierowania katedrą filozofii i wkrótce powrócił do Fryzji, gdzie spędził ostatnie lata życia. Zmarł w wieku 75 lat.
Wilhelm Gnapheus był autorem licznych pism religijnych, w których prowadził polemikę z przeciwnikami reformacji i wszelkich zmian w wewnętrznych strukturach Kościoła katolickiego. Z pasją oddawał się również pisaniu sztuk teatralnych. Najprawdopodobniej najpopularniejszym utworem scenicznym Gnapheusa była komedia pt. Acolastus, która doczekała się 48 wydań.
Bibliografia biograficzna
Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku, t. 1, Olsztyn 1984.
Lassota Józef, Wilhelm Gnapheus (1493-1568). Twórca Elbląskiego Gimnazjum, dramaturg i reformator, "Rocznik Elbląski", t. 2, 1963.
Historia Wysoczyzny Elbląskiej [27.06.2014]
