Boleszyn: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Gospodarka) |
|||
| Linia 45: | Linia 45: | ||
=== Gospodarka === | === Gospodarka === | ||
| − | We wsi znajduje się gospodarstwo agroturystyczne, które wpisuje się w obszar [[turystyka| turystyki]] [[Warmii]] i [[Mazur]]. | + | We wsi znajduje się gospodarstwo agroturystyczne, które wpisuje się w obszar [[turystyka| turystyki]] [[Warmii]] i [[Mazur]]. Ponadto w XX w. w Boleszynie działało 8 rzemieślników i 6 chałupników. Zajmowali się oni: szewstwem, kowalstwem, ciesielstwem, rzeźnictwem, murarstwem. Swoje wyroby sprzedawali w [[Nowym Mieście Lubawskim]]. W tym samym czasie były tu także 2 sklepy kolonialne i monopolowe. We wsi organizowano również jarmarki. |
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 16:53, 23 paź 2013
| Boleszyn | |
| | |
 Zabytkowy kościół w Boleszynie, źródło: www.wikipedia.pl, 12.09.2013.
| |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | wamińsko - mazurskie |
| Powiat | nowomiejski |
| Gmina | Grodziczno |
| Sołectwo | Boleszyn |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Boleszyn | |
| Położenie na mapie Polski  Boleszyn | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Boleszyn ( Boleschino, Bollozin, od 1570 r. Boleszyn, od 1647 r. Bolesino, od 1772 r. Bolechin, niem. Bolleschin) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Grodziczno. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość znajduje się na terenie gminy Grodziczno w obszarze, której występuje tu wyjątkowo duże nagromadzenie polodowcowych form rzeźby terenu, takich jak m.in. moreny denne, pagórki i wzgórza morenowe, rynny subglacjalne, płaty sandru, wytopiskowe. Najniżej położonym obszarem jest dolina rzeki Wel - poniżej 100m n.p.m. W kierunku północno-wschodnim gminy (Garb Lubawski) teren wznosi się i w rejonie na wschód od m. Zwiniarz osiąga największą wysokość 200,8m n.p.m. Powierzchnia gminy dzieli się na: wysoczyznę morenową, dolinę rz. Weli rynnę Jeziora Kiełpińskiego, fragmentem sandru Skrwy. Ponadto odnajdziemy tutaj gleby brunatne właściwe i brunatne wyługowan, czarne ziemie, gleby organiczne – torfowe, murszasto-torfowe oraz mułowo-torfowe.
Dzieje miejscowości
Wieś istniała już w XIV w. i należała do klucza kurzętnickiego biskupów chełmińskich. Nie jest znana dokładna data lokacji wsi. Nazwa miejscowości pochodzi najprawdopodobniej od imienia Bolesz. Boleszyn miał charakter wsi czynszowej. Podczas wojen polsko - szwedzkich została spustoszona parafia w Boleszynie. W 1672 r. we wsi funkcjonowała szkoła parafialna. W 1789 r. Boleszyn stanowił wieś królewską z 34 domami. W 1880 r. miejscowość obejmowała 4756 mórg z 355 osobami. Wśród mieszkańców było 320 katolików. W 1885 r. obszar wsi wynosił 1216 ha z 476 osobami: 447 katolikami i 29 ewangelikami. Natomiast w 1910 r. we wsi funkcjonowało 121 gospodarstw zamieszkiwanych przez 648 Polaków i 24 Niemców. W 1921 r. we wsi było 693 mieszkańców. Do roku 1932 wieś należała do powiatu brodnickiego, następnie znalazła się w powiecie działdowskim. Wieś przyjęła charakter nieregularnej owalnicy na falistej wysoczyźnie morenowej.
Gospodarka
We wsi znajduje się gospodarstwo agroturystyczne, które wpisuje się w obszar turystyki Warmii i Mazur. Ponadto w XX w. w Boleszynie działało 8 rzemieślników i 6 chałupników. Zajmowali się oni: szewstwem, kowalstwem, ciesielstwem, rzeźnictwem, murarstwem. Swoje wyroby sprzedawali w Nowym Mieście Lubawskim. W tym samym czasie były tu także 2 sklepy kolonialne i monopolowe. We wsi organizowano również jarmarki.
Kultura
W XX w. we wsi działał biblioteka Towarzystwa Czytelni Ludowej i przytułek dla ubogich.
Ludzie związani z miejscowością:
W okresie okupacji sołtysem Boleszyn był Franciszek Sendwicki a po odzyskaniu niepodległości w 1945 r. - Lewalski.
Zabytki:
Na terenie miejscowości znajduje się zabytkowy kościół późnobarokowy zbudowany w latach 1721-1723 oraz kaplica św. Huberta.
Bibliografia:
Korecki Andrzej, Dzieje Gminy Grodziczno, Pelplin 2003, 354 ss.
http://www.grodziczno.pl/asp/pl_start.asp?typ=14&sub=12&menu=24&strona=1, 12.09.2013.
