Franciszek Bąkowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Bibliografia biograficzna) |
(→Bibliografia biograficzna) |
||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: Osoba|Bąkowski Franciszek]] [[Kategoria: 1801-1918| Bąkowski Franciszek]] [[Kategoria: 1919- | + | [[Kategoria: Osoba|Bąkowski Franciszek]] [[Kategoria: 1801-1918| Bąkowski Franciszek]] [[Kategoria: 1919-1944| Bąkowski Franciszek]] [[Kategoria: Historia]] [[Kategoria: Postaci historyczne]] [[Kategoria: Polscy działacze społeczni przed 1945 r.]]<br/> |
Wersja z 14:52, 4 lis 2014
| Franciszek Bąkowski | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 1877 r. Warszawa |
| Data i miejsce śmierci | 12 listopada 1944 r. Helenówek k. Pruszkowa |
| Zawód | inżynier, działacz społeczno-oświatowy i narodowy |
Franciszek Bąkowski (ur. 1877 r. w Warszawie, zm. 12 listopada 1944 r. w Helenówku k. Pruszkowa) – inżynier, działacz społeczno-oświatowy i narodowy
Spis treści
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Franciszek Bąkowski studiował inżynierię mechaniczną na politechnice w Grazu, gdzie po otrzymaniu dyplomu pracował jako asystent.
Praca
W 1902 roku powrócił do Warszawy. Osiem lat później rozpoczął pracę w Towarzystwie Akcyjnym Budowy Maszyn i Urządzeń Sanitarnych "Drzewiecki i Jeziorański". Bąkowski specjalizował się w zagadnieniach wentylacji i ogrzewnictwa. W okresie I wojny światowej przebywał w Moskwie. Po jej zakończeniu kontynuował pracę w firmie "Drzewiecki i Jeziorański". Objął funkcję członka zarządu i kierownika wydziału technicznego. Od 1919 roku wykładał na Politechnice Warszawskiej.
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna
Bąkowski aktywnie włączył się w działalność oświatową i społeczno-narodową. Był członkiem i prelegentem Towarzystwa Kursów Naukowych (1906-1913), prezesował także tajnemu Kółku Kaszubsko-Pomorskiemu, który założono w 1911 roku. Razem z warszawskimi ewangelikami działał na rzecz Mazurów i Ślązaków. Ponadto angażował się w działalność Stowarzyszenia Techników Polskich. Był również redaktorem Przeglądu Technicznego. Wiosną 1919 roku został członkiem Komitetu Przedplebiscytowego w Warszawie; stał na czele Komitetu Obrony Gdańska. Bąkowski prezesował Towarzystwu Kresów Pomorskich, za którego pośrednictwem rozwinął działalność w związku z plebiscytem na Warmii i Mazurach. Został pierwszym zastępcą przewodniczącego Komitetu Mazurskiego oraz członkiem Warmińskiego Komitetu Plebiscytowego w Warszawie. W latach 1921-1934 działał w Związku Obrony Kresów Zachodnich jako członek Rady Naczelnej i Zarządu Głównego. Utrzymywał kontakty z Sewerynem Pieniężnym juniorem oraz Emilią Sukertową-Biedrawiną. Utrzymywał kontakty z ośrodkiem w Działdowie, brał również udział w zjazdach byłych działaczy plebiscytowych. Ponadto Franciszek Bąkowski opublikował między innymi przewodnik Polskie letniska nad Bałtykiem. Informator dla gości polskich na Pomorzu (1924) oraz O zawodzie inżyniera (1927).
11 listopada 1939 roku został aresztowany przez Niemców i przez kilka miesięcy więziony na Pawiaku. Zmarł w wieku 67 lat.
Bibliografia biograficzna
- Oracki Tadeusz,Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku, Warszawa 1983.
- Sukertowa-Biedrawina Emilia, Dawno a niedawno: wspomnienia, Olsztyn 1965.
