August Kiwicki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 22: | Linia 22: | ||
'''August Kiwicki''' (ur. 17 września 1879 roku w Tylkowie, zm. 4 marca 1950 roku w Dłużku) – działacz polityczno-społeczny na [[Mazury|Mazurach]]. | '''August Kiwicki''' (ur. 17 września 1879 roku w Tylkowie, zm. 4 marca 1950 roku w Dłużku) – działacz polityczno-społeczny na [[Mazury|Mazurach]]. | ||
| − | + | <br/><br/> | |
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
| − | |||
=== Praca === | === Praca === | ||
Czynnie uczestniczył w ruchu polskim na [[Mazury|Mazurach]]. W okresie plebiscytu działał jako mąż zaufania [[Mazury|Mazur]]. W 1908 roku Kiwicki kupił nieruchomość w Dłużku. Zorganizował tam restaurację, którą zarządzał od 1912 roku. Niestety władze niemieckie pozbawiły Kiwickiego koncesji. W związku z zaistniałą sytuacją przeprowadził się on w 1923 roku do [[Klebark Mały|Klebarka Małego]] w [[powiat olsztyński|powiecie olsztyńskim]]. | Czynnie uczestniczył w ruchu polskim na [[Mazury|Mazurach]]. W okresie plebiscytu działał jako mąż zaufania [[Mazury|Mazur]]. W 1908 roku Kiwicki kupił nieruchomość w Dłużku. Zorganizował tam restaurację, którą zarządzał od 1912 roku. Niestety władze niemieckie pozbawiły Kiwickiego koncesji. W związku z zaistniałą sytuacją przeprowadził się on w 1923 roku do [[Klebark Mały|Klebarka Małego]] w [[powiat olsztyński|powiecie olsztyńskim]]. | ||
W połowie 1934 roku wrócił do Dłużka, ponieważ został oszukany przez dzierżawców gospodarstwa i restauracji. W Dłużku otworzył sklep spożywczy, ale nie udzielono mu koncesji na prowadzenie restauracji. Mimo bojkotu i terroru organizacji hitlerowskich, Kiwicki kształcił dzieci w szkołach polskich. Był za to nękany karami przez władze niemieckie. | W połowie 1934 roku wrócił do Dłużka, ponieważ został oszukany przez dzierżawców gospodarstwa i restauracji. W Dłużku otworzył sklep spożywczy, ale nie udzielono mu koncesji na prowadzenie restauracji. Mimo bojkotu i terroru organizacji hitlerowskich, Kiwicki kształcił dzieci w szkołach polskich. Był za to nękany karami przez władze niemieckie. | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
=== Ciekawostki === | === Ciekawostki === | ||
Rodzina Kiwickich była nękana przez władze niemieckie. W książce, ''Na tropach Smętka'', wydanej przez Melchiora Wańkowiczicza, została opisana tragedia Kiwickich oraz wzmożone ataki organizacji hitlerowskich na Augusta Kiwickiego. Został zmuszony do opuszczenia [[Prusy Wschodnie|Prus Wschodnich]]. Martyrologia rodziny Kiwickich odbiła się szerokim echem w prasie polskiej. W 1937 roku, Kiwicki wspólnie z rodziną, osiedlił się w [[Działdowo|Działdowie]]. Jako rekompensatę otrzymał od rządu polskiego dom i sklep kolonialny. Po wybuchu wojny, w 1939 roku, Niemcy skonfiskowali własności należące do rodziny Kiwickich. Cała rodzina zaczęła tułaczkę wojenną. Kiwicki ukrywał się w Nasielsku, Warszawie i pod Terespolem. Został też urzędnikiem Arbeitsantu w Siedlcach, ratował wielu Polaków od wywózki do Niemiec. Po wojnie wrócił do Dłużka i tam również zmarł. Kiwicki poślubił Brygidę Sandrowską. Z tego małżeństwa urodziło się ośmioro dzieci, trzy córki i pięciu synów. | Rodzina Kiwickich była nękana przez władze niemieckie. W książce, ''Na tropach Smętka'', wydanej przez Melchiora Wańkowiczicza, została opisana tragedia Kiwickich oraz wzmożone ataki organizacji hitlerowskich na Augusta Kiwickiego. Został zmuszony do opuszczenia [[Prusy Wschodnie|Prus Wschodnich]]. Martyrologia rodziny Kiwickich odbiła się szerokim echem w prasie polskiej. W 1937 roku, Kiwicki wspólnie z rodziną, osiedlił się w [[Działdowo|Działdowie]]. Jako rekompensatę otrzymał od rządu polskiego dom i sklep kolonialny. Po wybuchu wojny, w 1939 roku, Niemcy skonfiskowali własności należące do rodziny Kiwickich. Cała rodzina zaczęła tułaczkę wojenną. Kiwicki ukrywał się w Nasielsku, Warszawie i pod Terespolem. Został też urzędnikiem Arbeitsantu w Siedlcach, ratował wielu Polaków od wywózki do Niemiec. Po wojnie wrócił do Dłużka i tam również zmarł. Kiwicki poślubił Brygidę Sandrowską. Z tego małżeństwa urodziło się ośmioro dzieci, trzy córki i pięciu synów. | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| Linia 40: | Linia 37: | ||
Oracki Tadeusz, ''Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku (do 1945 roku)'', Warszawa 1983.<br/> | Oracki Tadeusz, ''Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku (do 1945 roku)'', Warszawa 1983.<br/> | ||
Wańkowicz Melchior, ''Na tropach Smętka'', Kraków 1988. | Wańkowicz Melchior, ''Na tropach Smętka'', Kraków 1988. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
[[Kategoria: Osoba|Kiwicki, August]][[Kategoria: Działacz polityczno-społeczny na Mazurach|Kiwicki, August]] | [[Kategoria: Osoba|Kiwicki, August]][[Kategoria: Działacz polityczno-społeczny na Mazurach|Kiwicki, August]] | ||
Wersja z 23:11, 23 lut 2014
| August Kiwicki | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 17 wrzesień 1879 Tylkowo |
| Data i miejsce śmierci | 4 marzec 1950 Dłużek |
August Kiwicki (ur. 17 września 1879 roku w Tylkowie, zm. 4 marca 1950 roku w Dłużku) – działacz polityczno-społeczny na Mazurach.
Spis treści
Życiorys
Praca
Czynnie uczestniczył w ruchu polskim na Mazurach. W okresie plebiscytu działał jako mąż zaufania Mazur. W 1908 roku Kiwicki kupił nieruchomość w Dłużku. Zorganizował tam restaurację, którą zarządzał od 1912 roku. Niestety władze niemieckie pozbawiły Kiwickiego koncesji. W związku z zaistniałą sytuacją przeprowadził się on w 1923 roku do Klebarka Małego w powiecie olsztyńskim.
W połowie 1934 roku wrócił do Dłużka, ponieważ został oszukany przez dzierżawców gospodarstwa i restauracji. W Dłużku otworzył sklep spożywczy, ale nie udzielono mu koncesji na prowadzenie restauracji. Mimo bojkotu i terroru organizacji hitlerowskich, Kiwicki kształcił dzieci w szkołach polskich. Był za to nękany karami przez władze niemieckie.
Ciekawostki
Rodzina Kiwickich była nękana przez władze niemieckie. W książce, Na tropach Smętka, wydanej przez Melchiora Wańkowiczicza, została opisana tragedia Kiwickich oraz wzmożone ataki organizacji hitlerowskich na Augusta Kiwickiego. Został zmuszony do opuszczenia Prus Wschodnich. Martyrologia rodziny Kiwickich odbiła się szerokim echem w prasie polskiej. W 1937 roku, Kiwicki wspólnie z rodziną, osiedlił się w Działdowie. Jako rekompensatę otrzymał od rządu polskiego dom i sklep kolonialny. Po wybuchu wojny, w 1939 roku, Niemcy skonfiskowali własności należące do rodziny Kiwickich. Cała rodzina zaczęła tułaczkę wojenną. Kiwicki ukrywał się w Nasielsku, Warszawie i pod Terespolem. Został też urzędnikiem Arbeitsantu w Siedlcach, ratował wielu Polaków od wywózki do Niemiec. Po wojnie wrócił do Dłużka i tam również zmarł. Kiwicki poślubił Brygidę Sandrowską. Z tego małżeństwa urodziło się ośmioro dzieci, trzy córki i pięciu synów.
Bibliografia
Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla od połowy XV wieku do 1945 roku, Warszawa 1963.
Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku (do 1945 roku), Warszawa 1983.
Wańkowicz Melchior, Na tropach Smętka, Kraków 1988.
