Bynowo: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Bibliografia:) |
(→Dzieje miejscowości) |
||
| Linia 45: | Linia 45: | ||
Ślady osadnictwa w okolicach Bynowa potwierdzają odnalezione wytwory krzemienne i kamienne, pochodzące z młodszej epoki kamienia. | Ślady osadnictwa w okolicach Bynowa potwierdzają odnalezione wytwory krzemienne i kamienne, pochodzące z młodszej epoki kamienia. | ||
W 1324 roku komtur Luter z Brunszwiku nadał Bynowu przywilej lokacyjny na 60 łanów.W 1415 roku Bynowo liczyło 15 włók. Pierwsi polscy osadnicy zaczęli przybywać w okolice po zakończeniu wojny trzynastoletniej w roku 1466. Wzmożony napływ nastąpił zapewne dopiero na przełomie XV i XVI wieku. Szczególnie w XVII wieku daje się dostrzec wzmożony napływ Polaków z Mazowsza. W 1628 roku do miejscowości przybyli Szwedzi, a król Gustaw Adolf uczynił z miejscowości swoją siedzibę.W 1659 roku Bynowo i okolice dotkliwie przeżyły sześciotygodniowy okres, w którym stacjonowały cesarskie, polskie i elektorskie. Kościół w Bynowie, podobnie jak w Ornowie i Sambrowie został obrabowany, a gospodarstwa chłopskie spalono. Początek kolejnego stulecia zdominowała epidemia dżumy, pustosząca Prusy w latach 1709-1711. Pod koniec stulecia, w latach 80. odnotowano istnienie 23 domów. W 1861 roku Bynowo zamieszkiwało 398 osób. W 1910 roku wieś i majątek liczyły 270 mieszkańców, w tym 43 Polaków. Obszar dworski zamieszkiwało 114 osób.W latach 1929 - 1933 nastąpiła znaczna emigracja ludności do zagłębia węglowego w Westfalii. W roku 1939 Bynowo było zamieszkane przez 336 osób. Miejscowość zachowała charakterystyczny układ w kształcie ulicówki. | W 1324 roku komtur Luter z Brunszwiku nadał Bynowu przywilej lokacyjny na 60 łanów.W 1415 roku Bynowo liczyło 15 włók. Pierwsi polscy osadnicy zaczęli przybywać w okolice po zakończeniu wojny trzynastoletniej w roku 1466. Wzmożony napływ nastąpił zapewne dopiero na przełomie XV i XVI wieku. Szczególnie w XVII wieku daje się dostrzec wzmożony napływ Polaków z Mazowsza. W 1628 roku do miejscowości przybyli Szwedzi, a król Gustaw Adolf uczynił z miejscowości swoją siedzibę.W 1659 roku Bynowo i okolice dotkliwie przeżyły sześciotygodniowy okres, w którym stacjonowały cesarskie, polskie i elektorskie. Kościół w Bynowie, podobnie jak w Ornowie i Sambrowie został obrabowany, a gospodarstwa chłopskie spalono. Początek kolejnego stulecia zdominowała epidemia dżumy, pustosząca Prusy w latach 1709-1711. Pod koniec stulecia, w latach 80. odnotowano istnienie 23 domów. W 1861 roku Bynowo zamieszkiwało 398 osób. W 1910 roku wieś i majątek liczyły 270 mieszkańców, w tym 43 Polaków. Obszar dworski zamieszkiwało 114 osób.W latach 1929 - 1933 nastąpiła znaczna emigracja ludności do zagłębia węglowego w Westfalii. W roku 1939 Bynowo było zamieszkane przez 336 osób. Miejscowość zachowała charakterystyczny układ w kształcie ulicówki. | ||
| − | Miejscowość jest siedzibą sołectwa.Aktualnie funkcję sołtysa sprawuje [[Waldemar Czarzasty]]<ref> Źródło: http://www.milomlyn.pl/</ref> | + | Miejscowość jest siedzibą sołectwa.Aktualnie funkcję sołtysa sprawuje [[Waldemar Czarzasty]]<ref> Źródło: http://www.milomlyn.pl/</ref>. W Bynowie działa jednostka [[Ochotnicza Straż Pożarna| Ochotniczej Straży Pożarnej]]. |
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
===Szkolnictwo=== | ===Szkolnictwo=== | ||
W miejscowości działa [[szkoła podstawowa w Bynowie|szkoła podstawowa]], istniejąca od 1945 roku. | W miejscowości działa [[szkoła podstawowa w Bynowie|szkoła podstawowa]], istniejąca od 1945 roku. | ||
Wersja z 21:40, 16 paź 2013
| Pole-obowiązkowe | |
| | |
| Pole-obowiązkowe Pole-obowiązkowe
| |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | ostródzki |
| Gmina | Miłomłyn |
| Liczba ludności (2010) | 302 |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Kod pocztowy | 14-140 |
| Tablice rejestracyjne | NOS |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Pole-obowiązkowe | |
| Położenie na mapie Polski  Pole-obowiązkowe | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Bynowo (niem. Gut Bienau, Bienau) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Miłomłyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Spis treści
[ukryj]Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość położona na Mazurach Zachodnich (Pojezierze Iławsko-Ostródzkie), w odległości 3.7 km od Miłomłyna i 2.8 km od Jeziora Karnickiego Północnego.
Dzieje miejscowości
Ślady osadnictwa w okolicach Bynowa potwierdzają odnalezione wytwory krzemienne i kamienne, pochodzące z młodszej epoki kamienia.
W 1324 roku komtur Luter z Brunszwiku nadał Bynowu przywilej lokacyjny na 60 łanów.W 1415 roku Bynowo liczyło 15 włók. Pierwsi polscy osadnicy zaczęli przybywać w okolice po zakończeniu wojny trzynastoletniej w roku 1466. Wzmożony napływ nastąpił zapewne dopiero na przełomie XV i XVI wieku. Szczególnie w XVII wieku daje się dostrzec wzmożony napływ Polaków z Mazowsza. W 1628 roku do miejscowości przybyli Szwedzi, a król Gustaw Adolf uczynił z miejscowości swoją siedzibę.W 1659 roku Bynowo i okolice dotkliwie przeżyły sześciotygodniowy okres, w którym stacjonowały cesarskie, polskie i elektorskie. Kościół w Bynowie, podobnie jak w Ornowie i Sambrowie został obrabowany, a gospodarstwa chłopskie spalono. Początek kolejnego stulecia zdominowała epidemia dżumy, pustosząca Prusy w latach 1709-1711. Pod koniec stulecia, w latach 80. odnotowano istnienie 23 domów. W 1861 roku Bynowo zamieszkiwało 398 osób. W 1910 roku wieś i majątek liczyły 270 mieszkańców, w tym 43 Polaków. Obszar dworski zamieszkiwało 114 osób.W latach 1929 - 1933 nastąpiła znaczna emigracja ludności do zagłębia węglowego w Westfalii. W roku 1939 Bynowo było zamieszkane przez 336 osób. Miejscowość zachowała charakterystyczny układ w kształcie ulicówki.
Miejscowość jest siedzibą sołectwa.Aktualnie funkcję sołtysa sprawuje Waldemar Czarzasty[1]. W Bynowie działa jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej.
Szkolnictwo
W miejscowości działa szkoła podstawowa, istniejąca od 1945 roku.
Bibliografia:
- Ostróda. Z dziejów miasta i okolic, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1976.
- Bank Danych Lokalnych GUS: http://www.stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims [data dostępu:26.08.2013]
- Deutsche Verwaltungsgeschichte: http://www.verwaltungsgeschichte.de/osterode.html [data dostępu:26.08.2013]
- Oficjalna Strona Gminy Miłomłyn: http://www.milomlyn.pl/ [data dostępu:26.08.2013]
Przypisy
Zobacz też
Emzet (dyskusja) 19:06, 27 wrz 2013 (CEST)Emzet (dyskusja) 18:30, 27 wrz 2013 (CEST)
