Hydroptila cornuta: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 5: Linia 5:
 
Jest zaliczany do glonopijców (należy do funkcjonalnej troficznej grupy wysysaczy) – pożywia się wysysając cytoplazmę z komórek glonów. Zaliczany do limeksenów.  
 
Jest zaliczany do glonopijców (należy do funkcjonalnej troficznej grupy wysysaczy) – pożywia się wysysając cytoplazmę z komórek glonów. Zaliczany do limeksenów.  
  
Głównie znajdowany w jeziorze [[Śniardwy]] oraz [[Mikołajskie|Mikołajskim]].Występuje w Europie Północnej: oprócz Polski także w Finlandii (rzeczki, potoki, jezioro lobeliowe), na łotwie (imagines spotykane nad jeziorami, ale raczej preferujący wody ciekłe – reofil),oraz w Niemczech (cieki).
+
Głównie znajdowany w jeziorze [[Śniardwy]] oraz [[Mikołajskie|Mikołajskim]].
  
 
{{Zwierzę infobox
 
{{Zwierzę infobox

Wersja z 07:54, 6 paź 2013

Hydroptila cornuta - (Mosely, 1922) Należy do grupy najmniejszych chruścików (Trichoptera) rodziny Hydroptilidae (wodolotkowate), które mają od 2 do 5 milimetrów. W rodzinie tej w Polsce odnotowano 23 gatunki z 8 rodzajów. Bardzo trudny do obserwacji, jeszcze trudniejszy w identyfikacji.

Larwy budują fasolkowate, przenośne bocznie spłaszczone domki z ziarenek piasku zespolonych za pomocą jedwabnej przędzy. Zdarzają się także domki z glonów nitkowatych. Przeważnie domki budowane są w ostatnim lub przedostatnim stadium larwalnym. Jest zaliczany do glonopijców (należy do funkcjonalnej troficznej grupy wysysaczy) – pożywia się wysysając cytoplazmę z komórek glonów. Zaliczany do limeksenów.

Głównie znajdowany w jeziorze Śniardwy oraz Mikołajskim.

 ???

Hydroptila cornuta`
Mosely, 1922
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ stawonogi
Podtyp tchawkowce
Gromada owady
Rząd chruściki
Rodzina Hydroptilidae
Rodzaj Hydroptila
Gatunek Hydroptila cornuta


Źródło:

  • Czachorowski S. 1998, Chruściki (Trichoptera) jezior Polski – charakterystyka rozmieszczenia larw, Wyższa Szkoła Pedagogiczna , Olsztyn, 156 str.
  • WikiMedia

JustJask