Rezerwat Źródła Rzeki Łyny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 21: | Linia 21: | ||
=== O rezerwacie === | === O rezerwacie === | ||
| − | źródła Łyny z interesującym zjawiskiem wstecznej erozji źródliskowej | + | Rezerwat "Źródła Rzeki Łyny im. Prof. Romana Kobendzy" |
| + | 'źródła Łyny z interesującym zjawiskiem wstecznej erozji źródliskowej | ||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 28: | Linia 29: | ||
=== Fizjogeografia terenu i szata roślinna === | === Fizjogeografia terenu i szata roślinna === | ||
| − | + | Rezerwat obejmuje rozległą dolinę z wieloma bocznymi wąwozami, na terenie której znajdują się liczne systemy źródliskowe. Zachodzące tu zjawisko erozji wstecznej polega na wymywaniu przez wody wysiękowe piasków, zalegających na wypiętrzonych w tym miejscu nieprzepuszczalnych iłach mioceńskich. W efekcie tego procesu wytworzyły się półkoliste nisze zwane cyrkami dolinnymi, kształtujące zbocze doliny w prawie pionowe ściany. Dna tych obniżeń znajdują się na wysokości 153 m n.p.m. i są miejscami obniżone o 20 m w stosunku do terenów przyległych. Wypływające ze zboczy dziesiątki strumyków dają początek rzece Łynie, która spada kaskadami ku niżej leżącemu wąwozowi, wciętemu do głębokości 60 m w podłoże. Ujście doliny zamyka niewielki (ok. 1,5 ha) staw młyński powstały na skutek wybudowania tamy rzecznej. Dna cyrków porośnięte są przez roślinność źródliskową, a niżej położone, aluwialne doliny porastają zbiorowiska łęgowe z rzadkim drzewostanem łęgowym. Większa część wysoczyzny, która znajduje się w granicach rezerwatu, porastają drzewostany sosnowe, w przeważającej części posadzone na siedlisku grądu subkontynentalnego (''Tilio-Carpinetum''). Wiek tego drzewostanu oceniany jest na 120-140 lat. Niespotykane ukształtowanie terenu tworzy swoisty mikroklimat. Duża ilość zimnych wód źródlanych oraz obniżenie terenu i jego lesistość powodują utrzymywanie się tu, w porównaniu z terenem otaczającym, niższych temperatur latem i wyższych zimą. | |
| − | |||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 50: | Linia 49: | ||
Rezerwat "Źródła rzeki Łyny" został nazwany imieniem Romana Kobendzy (1886-1955) - słynnego polskiego botanika, dendrologa, profesora SGGW - dla podkreślenia jego zasług położonych m.in. na polu ochrony przyrody Pojezierza Mazurskiego. | Rezerwat "Źródła rzeki Łyny" został nazwany imieniem Romana Kobendzy (1886-1955) - słynnego polskiego botanika, dendrologa, profesora SGGW - dla podkreślenia jego zasług położonych m.in. na polu ochrony przyrody Pojezierza Mazurskiego. | ||
| + | |||
| + | Rezerwat wchodzi w skład dwóch obszarów [[Natura 2000]]: Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków "[[Puszcza Napiwodzko-Ramucka]]" (kodPLB280007) oraz Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk "[[Ostoja Napiwodzko Ramucka]]" (kod PLH280052). | ||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 20:54, 6 kwi 2014
| Rezerwat Źródła Rzeki Łyny im. Prof. Romana Kobendzy | |
| | |
 Głaz w rezerwacie upamiętniający postać prof. Romana Kobendzy | |
| Rodzaj rezerwatu | krajobrazowy |
| Państwo |  Polska
|
| Data utworzenia | 1959 |
| Powierzchnia | 121,04 ha |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Rezerwat Źródła Rzeki Łyny im. Prof. Romana Kobendzy | |
| Położenie na mapie Polski  Rezerwat Źródła Rzeki Łyny im. Prof. Romana Kobendzy | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Rezerwat Źródła Rzeki Łyny im. Prof. Romana Kobendzy
Spis treści
O rezerwacie
Rezerwat "Źródła Rzeki Łyny im. Prof. Romana Kobendzy"
'źródła Łyny z interesującym zjawiskiem wstecznej erozji źródliskowej
Fizjogeografia terenu i szata roślinna
Rezerwat obejmuje rozległą dolinę z wieloma bocznymi wąwozami, na terenie której znajdują się liczne systemy źródliskowe. Zachodzące tu zjawisko erozji wstecznej polega na wymywaniu przez wody wysiękowe piasków, zalegających na wypiętrzonych w tym miejscu nieprzepuszczalnych iłach mioceńskich. W efekcie tego procesu wytworzyły się półkoliste nisze zwane cyrkami dolinnymi, kształtujące zbocze doliny w prawie pionowe ściany. Dna tych obniżeń znajdują się na wysokości 153 m n.p.m. i są miejscami obniżone o 20 m w stosunku do terenów przyległych. Wypływające ze zboczy dziesiątki strumyków dają początek rzece Łynie, która spada kaskadami ku niżej leżącemu wąwozowi, wciętemu do głębokości 60 m w podłoże. Ujście doliny zamyka niewielki (ok. 1,5 ha) staw młyński powstały na skutek wybudowania tamy rzecznej. Dna cyrków porośnięte są przez roślinność źródliskową, a niżej położone, aluwialne doliny porastają zbiorowiska łęgowe z rzadkim drzewostanem łęgowym. Większa część wysoczyzny, która znajduje się w granicach rezerwatu, porastają drzewostany sosnowe, w przeważającej części posadzone na siedlisku grądu subkontynentalnego (Tilio-Carpinetum). Wiek tego drzewostanu oceniany jest na 120-140 lat. Niespotykane ukształtowanie terenu tworzy swoisty mikroklimat. Duża ilość zimnych wód źródlanych oraz obniżenie terenu i jego lesistość powodują utrzymywanie się tu, w porównaniu z terenem otaczającym, niższych temperatur latem i wyższych zimą.
Zwierzęta
Rośliny
Ciekawostki
Rezerwat "Źródła rzeki Łyny" został nazwany imieniem Romana Kobendzy (1886-1955) - słynnego polskiego botanika, dendrologa, profesora SGGW - dla podkreślenia jego zasług położonych m.in. na polu ochrony przyrody Pojezierza Mazurskiego.
Rezerwat wchodzi w skład dwóch obszarów Natura 2000: Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków "Puszcza Napiwodzko-Ramucka" (kodPLB280007) oraz Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk "Ostoja Napiwodzko Ramucka" (kod PLH280052).
Bibliografia
S. Dąbrowski, B. Polakowski, L. Wołos: Obszary chronione i pomniki przyrody województwa warmińsko-mazurskiego. Urząd Wojewódzki, Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa w Olsztynie, 1999.
Linki zewnętrzne
http://pl.wikipedia.org/wiki/Rezerwat_przyrody_%C5%B9r%C3%B3d%C5%82a_Rzeki_%C5%81yny
