Wełnianka pochwowata: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzono nową stronę "{{Roślina infobox |Nazwa rośliny = Wełnianka pochwowata |Nazwa łacińska = Eriophorum vaginatum |L = L.) |Pusta linia = <br/> |grafika = Welnianka pochwowata.j...") |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
|Nazwa rośliny = Wełnianka pochwowata | |Nazwa rośliny = Wełnianka pochwowata | ||
|Nazwa łacińska = Eriophorum vaginatum | |Nazwa łacińska = Eriophorum vaginatum | ||
| − | |L = L. | + | |L = L. |
|Pusta linia = <br/> | |Pusta linia = <br/> | ||
|grafika = Welnianka pochwowata.jpg | |grafika = Welnianka pochwowata.jpg | ||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
| − | Łodyga | + | Wełnianka pochwowata jest trwałą byliną, tworzącą rozległe, zwarte kępy. Kępy te łączą się często w gęste darnie. Łodyga jest prosto wzniesiona, wewnątrz pełna, o wysokości od 30 do 60, czasami do 90 cm. Pęd dołem jest obły, w górze nieco trójkanciasty. Liście odziomkowe mają długie cienkie blaszki, na górnej stronie rynienkowate, na dolnej ostrogrzbieciste, szorstkie na brzegach. Liście łodygowe (z reguły dwa) są znacznie krótsze, bezblaszkowe, o silnie rozdętej pochwie (cecha charakterystyczna gatunku). Na szczycie łodygi, w kącie najkrótszego liścia – tzw. podsadki – znajduje się jeden lub kilka kłosów zawierających kilkanaście do kilkudziesięciu kwiatów. Kłosy są jajowate, o długości od 1 do 2,5 cm, zawierają kilkanaście do kilkudziesięciu kwiatów z białosrebrzystymi i wełnistymi włoskami nitkowatego okwiatu. Przysadki kwiatowe są podłużnie lancetowate, zaostrzone, szare, białoszare lub srebrzyste, błoniaste, przejrzyste, jednonerwowe. W Polsce wełnianka pochwowata kwitnie od marca do maja. Owoce wełnianki to niewielkie, około 1 do 2 mm długości orzeszki, z których każdy zawiera tylko jedno nasiono. Małe szczecinki, w które przekształciły się płatki kwiatów, zaczynają wydłużać się podczas owocowania i wyrastają w długie na 1 do 2 cm włoski, tworząc śnieżnobiały puch. Stanowi on aparat lotny nasion, ułatwiający rozsiewanie i roznoszenie nasion na większe odległości przez wiatr. Biały puch utrzymuje się na szczytach łodyg przez znaczną część roku. |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 35: | Linia 35: | ||
=== Rozmieszczenie i ekologia === | === Rozmieszczenie i ekologia === | ||
| − | + | ||
| + | Wełnianka pochwowata występuje od niżu po piętro alpejskie w Europie, Ameryce Północnej i Azji, od strefy umiarkowanej aż po subpolarną. W Polsce występuje na niżu oraz w górach (od regla dolnego po piętro alpejskie). Rośnie na zatorfionych bagnach, w borach bagiennych, na torfowiskach wysokich, rzadziej przejściowych, na glebach kwaśnych. Wymaga stanowisk podmokłych ale nasłonecznionych. | ||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 42: | Linia 43: | ||
| − | + | Puchu z wełnianek używano dawniej w tapicerstwie do wypełniania poduszek, wykonywano z niego knoty do lamp oraz próbowano wyrabiać nici. Dziś rośliny te wykorzystywane są niekiedy na suche bukiety. | |
| + | |||
| + | Wełnianka pochwowata pełni ważną funkcję w renaturyzacji torfowisk (np. po przemysłowym wydobywaniu torfu), ponieważ stanowi jeden z pierwszych gatunków kolonizujących pozbawione roślinności obszary. Roślina ta tworzy odpowiednie warunki i mikroklimat umożliwiający rozwój innych ważnych roślin torfowisk, przede wszystkim mchów z rodziny torfowcowatych. | ||
| + | |||
| + | Należy do roślin, którą odżywiają się owce i bydło na pastwiskach. Jest szczególnie istotna ze względu na wczesne, szybkie wypuszczanie pędów. | ||
| + | |||
| + | Występowanie pewnych motyli dziennych, takich jak strzępotek soplaczek (''Coenonympha tullia'') czy strzępotek edypus (Coenonympha oedippus) jest uzależnione od obecności tej rośliny. Ponadto istnieją gatunki cykad, które odżywiają się wyłącznie sokiem wełnianki pochwowatej. Należy do nich ''Ommatidiotus dissimilis'', ''Sorhoanus xanthoneurus'' oraz ''Nothodelphax distinctus''. | ||
| + | |||
| + | Wełnianka pochwowata pełni rolę „rośliny opiekuńczej” (ang. nurse plant), która chroni nasiona brzozy omszonej znajdujące się pod jej kępami przed wysuszeniem i uszkodzeniami mechanicznymi (np. gradobiciem). Nasiona zaczepione o liście wełnianki kiełkują dopiero na następną wiosnę. | ||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 49: | Linia 58: | ||
| − | + | Nazwa rodzajowa ''Eriophorum'' złożona jest z greckich słów: ''erion'' – wełna oraz ''phoreo'' – noszę, i nawiązuje do wełnistych włosków w owocostanie. Nazwa gatunkowa vaginatum wywodzi się z łaciny i znaczy „pochwowy”, „opatrzony pochwą”. Pochodzi od szeroko rozdętych pochew liściowych na łodygach. Ludowa nazwa wełnianki pochwowatej to "pujka". | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 60: | Linia 66: | ||
| − | + | Podbielkowski Zbigniew: ''Rośliny torfowisk. Atlas''. PZWSz: Warszawa, 1965. | |
| − | |||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 68: | Linia 72: | ||
== Linki zewnętrzne == | == Linki zewnętrzne == | ||
| − | http://pl.wikipedia.org/wiki/ | + | http://pl.wikipedia.org/wiki/We%C5%82nianka_pochwowata 08.06.2014 |
<br/> | <br/> | ||
[[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria: Rośliny]] [[Kategoria: Rośliny Warmii i Mazur]] | [[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria: Rośliny]] [[Kategoria: Rośliny Warmii i Mazur]] | ||
Wersja z 16:37, 8 cze 2014
| Wełnianka pochwowata | |
| | |
| Eriophorum vaginatum | |
| L. | |
 Wełnianka pochwowata - siedlisko | |
| Systematyka | |
| Królestwo | rośliny |
| Gromada | rośliny naczyniowe |
| Klasa | okrytonasienne |
| Rząd | wiechlinowce |
| Rodzina | ciborowate |
| Rodzaj | wełnianka |
| Gatunek | wełnianka pochwowata |
| Synonimy | |
Wełnianka pochwowata (Eriophorum vaginatum L.) – gatunek rośliny z rodziny ciborowatych (Cyperaceae, turzycowate).
Spis treści
Morfologia
Wełnianka pochwowata jest trwałą byliną, tworzącą rozległe, zwarte kępy. Kępy te łączą się często w gęste darnie. Łodyga jest prosto wzniesiona, wewnątrz pełna, o wysokości od 30 do 60, czasami do 90 cm. Pęd dołem jest obły, w górze nieco trójkanciasty. Liście odziomkowe mają długie cienkie blaszki, na górnej stronie rynienkowate, na dolnej ostrogrzbieciste, szorstkie na brzegach. Liście łodygowe (z reguły dwa) są znacznie krótsze, bezblaszkowe, o silnie rozdętej pochwie (cecha charakterystyczna gatunku). Na szczycie łodygi, w kącie najkrótszego liścia – tzw. podsadki – znajduje się jeden lub kilka kłosów zawierających kilkanaście do kilkudziesięciu kwiatów. Kłosy są jajowate, o długości od 1 do 2,5 cm, zawierają kilkanaście do kilkudziesięciu kwiatów z białosrebrzystymi i wełnistymi włoskami nitkowatego okwiatu. Przysadki kwiatowe są podłużnie lancetowate, zaostrzone, szare, białoszare lub srebrzyste, błoniaste, przejrzyste, jednonerwowe. W Polsce wełnianka pochwowata kwitnie od marca do maja. Owoce wełnianki to niewielkie, około 1 do 2 mm długości orzeszki, z których każdy zawiera tylko jedno nasiono. Małe szczecinki, w które przekształciły się płatki kwiatów, zaczynają wydłużać się podczas owocowania i wyrastają w długie na 1 do 2 cm włoski, tworząc śnieżnobiały puch. Stanowi on aparat lotny nasion, ułatwiający rozsiewanie i roznoszenie nasion na większe odległości przez wiatr. Biały puch utrzymuje się na szczytach łodyg przez znaczną część roku.
Rozmieszczenie i ekologia
Wełnianka pochwowata występuje od niżu po piętro alpejskie w Europie, Ameryce Północnej i Azji, od strefy umiarkowanej aż po subpolarną. W Polsce występuje na niżu oraz w górach (od regla dolnego po piętro alpejskie). Rośnie na zatorfionych bagnach, w borach bagiennych, na torfowiskach wysokich, rzadziej przejściowych, na glebach kwaśnych. Wymaga stanowisk podmokłych ale nasłonecznionych.
Wartość użytkowa
Puchu z wełnianek używano dawniej w tapicerstwie do wypełniania poduszek, wykonywano z niego knoty do lamp oraz próbowano wyrabiać nici. Dziś rośliny te wykorzystywane są niekiedy na suche bukiety.
Wełnianka pochwowata pełni ważną funkcję w renaturyzacji torfowisk (np. po przemysłowym wydobywaniu torfu), ponieważ stanowi jeden z pierwszych gatunków kolonizujących pozbawione roślinności obszary. Roślina ta tworzy odpowiednie warunki i mikroklimat umożliwiający rozwój innych ważnych roślin torfowisk, przede wszystkim mchów z rodziny torfowcowatych.
Należy do roślin, którą odżywiają się owce i bydło na pastwiskach. Jest szczególnie istotna ze względu na wczesne, szybkie wypuszczanie pędów.
Występowanie pewnych motyli dziennych, takich jak strzępotek soplaczek (Coenonympha tullia) czy strzępotek edypus (Coenonympha oedippus) jest uzależnione od obecności tej rośliny. Ponadto istnieją gatunki cykad, które odżywiają się wyłącznie sokiem wełnianki pochwowatej. Należy do nich Ommatidiotus dissimilis, Sorhoanus xanthoneurus oraz Nothodelphax distinctus.
Wełnianka pochwowata pełni rolę „rośliny opiekuńczej” (ang. nurse plant), która chroni nasiona brzozy omszonej znajdujące się pod jej kępami przed wysuszeniem i uszkodzeniami mechanicznymi (np. gradobiciem). Nasiona zaczepione o liście wełnianki kiełkują dopiero na następną wiosnę.
Ciekawostki
Nazwa rodzajowa Eriophorum złożona jest z greckich słów: erion – wełna oraz phoreo – noszę, i nawiązuje do wełnistych włosków w owocostanie. Nazwa gatunkowa vaginatum wywodzi się z łaciny i znaczy „pochwowy”, „opatrzony pochwą”. Pochodzi od szeroko rozdętych pochew liściowych na łodygach. Ludowa nazwa wełnianki pochwowatej to "pujka".
Bibliografia
Podbielkowski Zbigniew: Rośliny torfowisk. Atlas. PZWSz: Warszawa, 1965.
Linki zewnętrzne
http://pl.wikipedia.org/wiki/We%C5%82nianka_pochwowata 08.06.2014
