Dobrzyń: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 6: | Linia 6: | ||
|flaga wsi = | |flaga wsi = | ||
|herb artykuł = | |herb artykuł = | ||
| − | |dopełniacz wsi = | + | |dopełniacz wsi = Dobrzynia |
| − | |zdjęcie = | + | |zdjęcie = [[File:Obrazek-nazwa.jpg|thumb|Miejscowość-Opis-Ryzunku]] |
| − | |opis zdjęcia = | + | |opis zdjęcia = Dobrzyń |
|rodzaj miejscowości = wieś | |rodzaj miejscowości = wieś | ||
|województwo = warmińsko - mazurskie | |województwo = warmińsko - mazurskie | ||
| Linia 42: | Linia 42: | ||
=== Dzieje miejscowości === | === Dzieje miejscowości === | ||
| − | Wieś lokowano na prawie chełmińskim w 1355 r., wówczas to Wielki Mistrz Krzyżacki Winrich von Kniprode nadał Stanisławowi z Dobrzynia oraz jego braciom ok. 37 łanów ziemi. Podaję się również, że miejscowość | + | Wieś lokowano na prawie chełmińskim w 1355 r., wówczas to Wielki Mistrz Krzyżacki Winrich von Kniprode nadał Stanisławowi z Dobrzynia oraz jego braciom ok. 37 łanów ziemi. Podaję się również, że miejscowość pierwotnie nosiła nazwę Sokoły, a zmieniona została, gdy znalazła się w posiadaniu Dobrzyńskich. Nie znana jest etymologia pierwszej nazwy wsi. W II poł. XIX w. wieś posiadała 2569 morgów ziemi. Przeważającą liczbę mieszkańców stanowili ewangelicy. |
| − | pierwotnie nosiła nazwę Sokoły, a zmieniona została, gdy znalazła się w posiadaniu Dobrzyńskich. W II poł. XIX w. wieś posiadała 2569 morgów ziemi. Przeważającą liczbę mieszkańców stanowili ewangelicy. | ||
W 1817 r. liczba mieszkańców wynosiła 94, w 1846 r. – 144, w 1858 r. – 152, w 1867 r. – 223, w 1871 r. – 250, w 1885 r. – 223, w 1895 r. – 222, w 1905 r. – 240, w 1910 r. – 248, w 1939 r. – 275 . W 1817 r. we wsi było 17 domów, w 1846 r. – 19, w 1858 r. – 23, w 1871 r. – 39, w 1885 r. – 40, w 1895 r. – 46, w 1905 r. – 39, w 1910 r. – 37 . | W 1817 r. liczba mieszkańców wynosiła 94, w 1846 r. – 144, w 1858 r. – 152, w 1867 r. – 223, w 1871 r. – 250, w 1885 r. – 223, w 1895 r. – 222, w 1905 r. – 240, w 1910 r. – 248, w 1939 r. – 275 . W 1817 r. we wsi było 17 domów, w 1846 r. – 19, w 1858 r. – 23, w 1871 r. – 39, w 1885 r. – 40, w 1895 r. – 46, w 1905 r. – 39, w 1910 r. – 37 . | ||
| − | Dobrzyń dotknięty został także epidemią cholery. Do dzisiaj zachował się cmentarz, na którym chowano zmarłych – obecnie cmentarz ewangelicki potocznie zwany | + | Dobrzyń dotknięty został także epidemią cholery. Do dzisiaj zachował się cmentarz, na którym chowano zmarłych – obecnie cmentarz ewangelicki potocznie zwany choleryczny. Ponadto na początku XX w. powstała tu szkoła. W 1938 r. funkcjonującą nazwę Dobrziennen, w wyniku akcji germanizacyjnej, zamieniono na Gutfeld. Po II wojnie światowej większość mieszkańców opuściła miejscowość. Nie zachowały się informacje o kształcie zabudowy wsi. |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 55: | Linia 54: | ||
| − | + | ||
=== Zabytki: === | === Zabytki: === | ||
| Linia 66: | Linia 65: | ||
=== Bibliografia: === | === Bibliografia: === | ||
| − | |||
| − | |||
| + | ''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, II, 927 ss. | ||
| + | |||
| + | Wijaczka Jacek, ''Dzieje wsi do końca XVIII wieku'', [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 165 - 202. | ||
| − | + | Zielińska Agnieszka, ''Dzieje miasta i okolic w latach 1807 - 1914,[w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 203 - 267. | |
Wersja z 13:44, 14 wrz 2013
| Dobrzyń | |
| | |
| [[Plik:|240px|Dobrzyń]] Dobrzyń
| |
| Rodzaj miejscowości | wieś |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko - mazurskie |
| Powiat | nidzicki |
| Gmina | Nidzica |
| Sołectwo | Dobrzyń |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Tablice rejestracyjne | NNI |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Dobrzyń | |
| Położenie na mapie Polski  Dobrzyń | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Dobrzyń (niem. Dobrzyn, Dobrziennen , od 1938 r. Gutfeld) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa olsztyńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość leży na terenie gminy Nidzica, przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca Obszar Europy Zachodniej od Obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19.000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne, tj. żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa.
Dzieje miejscowości
Wieś lokowano na prawie chełmińskim w 1355 r., wówczas to Wielki Mistrz Krzyżacki Winrich von Kniprode nadał Stanisławowi z Dobrzynia oraz jego braciom ok. 37 łanów ziemi. Podaję się również, że miejscowość pierwotnie nosiła nazwę Sokoły, a zmieniona została, gdy znalazła się w posiadaniu Dobrzyńskich. Nie znana jest etymologia pierwszej nazwy wsi. W II poł. XIX w. wieś posiadała 2569 morgów ziemi. Przeważającą liczbę mieszkańców stanowili ewangelicy. W 1817 r. liczba mieszkańców wynosiła 94, w 1846 r. – 144, w 1858 r. – 152, w 1867 r. – 223, w 1871 r. – 250, w 1885 r. – 223, w 1895 r. – 222, w 1905 r. – 240, w 1910 r. – 248, w 1939 r. – 275 . W 1817 r. we wsi było 17 domów, w 1846 r. – 19, w 1858 r. – 23, w 1871 r. – 39, w 1885 r. – 40, w 1895 r. – 46, w 1905 r. – 39, w 1910 r. – 37 . Dobrzyń dotknięty został także epidemią cholery. Do dzisiaj zachował się cmentarz, na którym chowano zmarłych – obecnie cmentarz ewangelicki potocznie zwany choleryczny. Ponadto na początku XX w. powstała tu szkoła. W 1938 r. funkcjonującą nazwę Dobrziennen, w wyniku akcji germanizacyjnej, zamieniono na Gutfeld. Po II wojnie światowej większość mieszkańców opuściła miejscowość. Nie zachowały się informacje o kształcie zabudowy wsi.
Ludzie związani z miejscowością:
Z miejscowością związana jest także postać Erwina Kruka - polski pisarz i poeta, senator I kadencji (1989–1991).
Zabytki:
Na terenie wsi znajdują się następujące zabytki: zabudowa mieszkalno – gospodarcza; cmentarz ewangelicki z II poł XIX w.; aleje przydrożne; szańce i okopy z okresu I wojny światowej.
Bibliografia:
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, II, 927 ss.
Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 165 - 202.
Zielińska Agnieszka, Dzieje miasta i okolic w latach 1807 - 1914,[w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 203 - 267.
