Głaz narzutowy "Karciany Kamień": Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 35: | Linia 35: | ||
<br/> | <br/> | ||
Szarzyńska Alicja, Ziółkowski Piotr, ''Skandynawskie dary. Głazy narzutowe Warmii i Mazur'', Wydawnictwo Mantis, Olsztyn 2012. | Szarzyńska Alicja, Ziółkowski Piotr, ''Skandynawskie dary. Głazy narzutowe Warmii i Mazur'', Wydawnictwo Mantis, Olsztyn 2012. | ||
| − | [[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria: Głazy]][[Kategoria: Powiat elbląski]][[Kategoria:Gmina Elbląg]]<br /> | + | [[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria: Głazy]][[Kategoria: Powiat elbląski]][[Kategoria:Gmina Elbląg]] [[Kategoria: Legendy Warmii i Mazur]]<br /> |
Wersja z 11:05, 19 mar 2014
| Głaz narzutowy "Karciany Kamień" | |
| | |
 Głaz narzutowy "Karciany Kamień" © Alicja Szarzyńska | |
| Nr ewidencyjny | nie posiada |
| Rok powołania | nie posiada |
| Dok. pow. | nie posiada |
| Współrzędne GPS | N 54,223400° E 19,418350° |
| Wysokość | 1,7 m |
| Obwód | 12,0 m |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Głaz narzutowy "Karciany Kamień" | |
| Położenie na mapie Polski  Głaz narzutowy "Karciany Kamień" | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Karciany Kamień - głaz położony w gminie Elbląg.
Opis głazu
Typ skały: średnioziarnisty równoziarnisty granit z szarymi plagioklazami i różowymi skaleniami potasowymi ze stosunkowo dużą zawartością minerałów ciemnych, szczególnie biotytu.
Nazwa głazu jest dosłownym tłumaczeniem dawnej nazwy niemieckiej "Kartenstein". "Karciany Kamień" położony jest w pobliżu dawnego majątku podmiejskiego Zawiszyn, w otoczeniu ośmiu lip, w miejscu dość trudno dostępnym ze względu na nasadzenia leśne.Dawniej głaz spoczywał na dnie jaru strumienia Dąbrówka, przy drodze polnej prowadzącej z majątku Zawiszyn do majątku w Nowym Krasnym Lesie. Posiadał charakterystyczny kształt, z płaskim, jakby ściętym wierzchołkiem. Osobom przekraczającym strumień służyć miał jako mostek.W głazie widoczny jest otwór odstrzałowy, który dowodzi jego rozbicia. Jak mówi legenda, kształt kamienia nie był dziełem rąk ludzkich, lecz efektem diabelskiej furii ‒ diabeł ograny w karty przez pastuszków cisnąć miał talią kart w kamień z tak ogromną siłą, iż uformował jego powierzchnię w nietypowy sposób. Obecnie kamień leży kilkadziesiąt metrów na północ od jaru, powierzchnię ma pofałdowaną, nieregularną. Niewykluczone, iż po przeniesieniu został wywrócony, przez co nie przystaje obecnie wyglądem do starszych opisów.
Zobacz też
- traseo.pl [18.03.2014]
- panoramio.com [18.03.2014]
- mojewendrowki.eu [18.03.2014]
- historia-wyzynaelblaska.pl [18.03.2014]
Źródła
Barton Dariusz, Przewodnik krajoznawczy „z myszką” po Wysoczyźnie Elbląskiej, Wydawnictwo TEKST, Bydgoszcz 1997.
Szarzyńska Alicja, Ziółkowski Piotr, Skandynawskie dary. Głazy narzutowe Warmii i Mazur, Wydawnictwo Mantis, Olsztyn 2012.
