Głaz narzutowy w Starych Juchach: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Opis głazu) |
(→Opis głazu) |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
Typ skały: grubo- i średnioziarnisty granit z jasnoszarymi skaleniami i szarymi kwarcami oraz znaczną ilością miki – zarówno ciemnego biotytu, jak i srebrzystego muskowitu. Całość składu mineralnego dopełniają minerały ciemne – pirokseny i amfibole. | Typ skały: grubo- i średnioziarnisty granit z jasnoszarymi skaleniami i szarymi kwarcami oraz znaczną ilością miki – zarówno ciemnego biotytu, jak i srebrzystego muskowitu. Całość składu mineralnego dopełniają minerały ciemne – pirokseny i amfibole. | ||
| − | Dawniej głaz zwany był "Kamieniem Ofiarnym" (z niem. "Opferstein"). Położony był w zagajniku, w północnej części miejscowości. Podobno od krwi płynącej po nim ze składanych w ofierze zwierząt ma pochodzić nazwa Jucha. Kamień owiany jest licznymi [[legenda o "Kamieniu Ofiarnym" w Starych Juchach|legendami]]. Wedle przekazów ludowych kościół w Juchach został zbudowany celowo w miejscu, przez które biegła droga nad rzeką w kierunku monolitu. Świątynia miała powstrzymać ciągnące wówczas pielgrzymki chrześcijan do pogańskiego uroczyska z ofiarnym kamieniem. Kilka lat temu na kamieniu wykuto napis: „Pomnik przyrody/ | + | Dawniej głaz zwany był "Kamieniem Ofiarnym" (z niem. "Opferstein"). Położony był w zagajniku, w północnej części miejscowości. Podobno od krwi płynącej po nim ze składanych w ofierze zwierząt ma pochodzić nazwa Jucha. Kamień owiany jest licznymi [[legenda o "Kamieniu Ofiarnym" w Starych Juchach|legendami]]. Wedle przekazów ludowych kościół w Juchach został zbudowany celowo w miejscu, przez które biegła droga nad rzeką w kierunku monolitu. Świątynia miała powstrzymać ciągnące wówczas pielgrzymki chrześcijan do pogańskiego uroczyska z ofiarnym kamieniem. Kilka lat temu na kamieniu wykuto napis: „Pomnik przyrody/ głaz narzutowy/ dawny ołtarz/ ofiarny Jaćwingów”. |
== Zobacz też == | == Zobacz też == | ||
Wersja z 20:56, 5 maj 2014
| Głaz narzutowy w Starych Juchach | |
| | |
 Głaz narzutowy w Starych Juchach ©Alicja Szarzyńska | |
| Nr ewidencyjny | 31 |
| Rok powołania | 1954 |
| Dok. pow. | Dz. Urz. WRN w Białymstoku Nr 6, poz. 21 z 1954 r. |
| Współrzędne GPS | N 53,923800° E 22,184150° |
| Wysokość | 0,80 [1,40] m |
| Obwód | 11,50 [11,95] m |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Głaz narzutowy w Starych Juchach | |
| Położenie na mapie Polski  Głaz narzutowy w Starych Juchach | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Głaz narzutowy w Starych Juchach – głaz położony w gminie Stare Juchy w powiecie ełckim. Głaz spoczywa na skraju lasu w pobliżu torów kolejowych na trasie Ełk – Giżycko. Dojście do głazu jest oznakowane. Głaz został odkopany, dlatego jego wymiary uległy zmianie.
Opis głazu
Pomnik przyrody.
Typ skały: grubo- i średnioziarnisty granit z jasnoszarymi skaleniami i szarymi kwarcami oraz znaczną ilością miki – zarówno ciemnego biotytu, jak i srebrzystego muskowitu. Całość składu mineralnego dopełniają minerały ciemne – pirokseny i amfibole.
Dawniej głaz zwany był "Kamieniem Ofiarnym" (z niem. "Opferstein"). Położony był w zagajniku, w północnej części miejscowości. Podobno od krwi płynącej po nim ze składanych w ofierze zwierząt ma pochodzić nazwa Jucha. Kamień owiany jest licznymi legendami. Wedle przekazów ludowych kościół w Juchach został zbudowany celowo w miejscu, przez które biegła droga nad rzeką w kierunku monolitu. Świątynia miała powstrzymać ciągnące wówczas pielgrzymki chrześcijan do pogańskiego uroczyska z ofiarnym kamieniem. Kilka lat temu na kamieniu wykuto napis: „Pomnik przyrody/ głaz narzutowy/ dawny ołtarz/ ofiarny Jaćwingów”.
Zobacz też
pl.wikipedia.org, Gmina Stare Juchy [20.04.2014]
pl.wikipedia.org, Stare Juchy [20.04.2014]
mojemazury.pl [20.04.2014]
starejuchy.pl, legendy [20.04.2014]
starejuchy.pl, historia [20.04.2014]
Bibliografia
Klimek Robert, Katalog kamieni kultowych na obszarze ziem pruskich, [w:] Kamienie w historii, kulturze i religii, pod red. Roberta Klimka i Seweryna Szczepańskiego, Olsztyn 2010, s. 77-109.
Radziwinowicz Wacław, Szczepkowski Bohdan, Głazy i głazowiska województwa olsztyńskiego, Olsztyn 1967.
Szarzyńska Alicja, Ziółkowski Piotr, Skandynawskie dary. Głazy narzutowe Warmii i Mazur, Olsztyn 2012.
