Frąknowo: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Dzieje miejscowości) |
|||
| Linia 76: | Linia 76: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | We wsi działa [[Ochotnicza Straż Pożarna]]. | + | ===Bezpieczeństwo=== |
| + | We wsi działa [[Ochotnicza Straż Pożarna we Frąknowie|Ochotnicza Straż Pożarna]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 90: | Linia 90: | ||
=== Zabytki=== | === Zabytki=== | ||
| − | Na terenie miejscowości znajduje się [[cmentarz wojenny z I wojny światowej]], na którym pochowano 83 żołnierzy armii rosyjskiej, poległych w sierpniu 1914 r. w walkach w okolicach Frąknowa. W miejscowości zachowały się budynki mieszkalno–gospodarcze z czerwonej cegły. | + | Na terenie miejscowości znajduje się [[cmentarz wojenny z I wojny światowej we Frąknowie| cmentarz wojenny z I wojny światowej]], na którym pochowano 83 żołnierzy armii rosyjskiej, poległych w sierpniu 1914 r. w walkach w okolicach Frąknowa. W miejscowości zachowały się budynki mieszkalno–gospodarcze z czerwonej cegły. |
Wersja z 18:30, 12 lis 2013
| Frąknowo | |
| | |
 Frąknowo,źródło: http://www.wikipedia.pl, 12.09.2013.
| |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | nidzicki |
| Gmina | Nidzica |
| Sołectwo | Frąknowo |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Tablice rejestracyjne | NNI |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Frąknowo | |
| Położenie na mapie Polski  Frąknowo | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Frąknowo (niem. Frankenau) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość leży na terenie gminy Nidzica. Przez obszar gminy przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca Obszar Europy Zachodniej od Obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19 000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne: żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa. Złoża mogą być wykorzystywane gospodarczo.
Dzieje miejscowości
Przywilej lokacyjny zaginął, a najstarsza informacja o wsi pochodzi z 1355 r. Nieznana jest etymologia nazwy miejscowości. Wieś wymieniono w przywileju Winricha von Kniprode dla wsi Dobrzyń. W 1384 r. Konrad Zöllner von Rotenstein zapisał 40 łanów wsi Friedrichowi von Ehrsieben. W 1625 r. właścicielem Frąknowa był Nickel Bastian von Osteschau. W 1680 r. obszar wsi zajmował 66 łanów. W 1717 r. miejscowość należała do Reinholda von Finckenstein oraz do sześciu szlachciców. W latach 1737–1740 założono tutaj szkołę. W 1858 r. obszar wsi zajmował 3749 mórg.
Liczba ludności i domów w kolejnych latach:
1846 r. - 28 domów, 180 mieszkańców
1858 r. – 25 domów, 260 mieszkańców
1867 r. – 260 mieszkańców
1871 r. – 37 domów, 280 mieszkańców
1885 r. – 43 domów, 374 mieszkańców
1895 r. – 39 domów, 374 mieszkańców
1905 r. – 32 domy, 207 mieszkańców
1910 r. – 33 domy, 235 mieszkańców
1939 r. – 319 mieszkańców
Gospodarka
We Frąknowie funkcjonuje smażalnia ryb oraz punkty usługowe.
Bezpieczeństwo
We wsi działa Ochotnicza Straż Pożarna.
Ludzie związani z miejscowością
Obecnie (2013 r.) sołtysem wsi jest Alina Zgorzelska.
Zabytki
Na terenie miejscowości znajduje się cmentarz wojenny z I wojny światowej, na którym pochowano 83 żołnierzy armii rosyjskiej, poległych w sierpniu 1914 r. w walkach w okolicach Frąknowa. W miejscowości zachowały się budynki mieszkalno–gospodarcze z czerwonej cegły.
Bibliografia
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. II, Warszawa 1881, 927 ss.
Wijaczka Jacek,Dzieje wsi do końca XVIII wieku,[w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 165 - 222.
Zielińska Agnieszka,Dzieje miasta i okolic 1807 - 1914, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 203 - 267.
