Leonard Jan Nieborak: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Praca) |
|||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
Uczył się w niemieckiej szkole ludowej w Dubinie i prywatnej preparandzie nauczycielskiej w Lesznie. W 1903 r. ukończył Seminarium Nauczycielskie w Rawiczu. Trzy lata później zdał drugi egzamin i uzyskał kwalifikacje do pracy pedagogicznej w szkole powszechnej. | Uczył się w niemieckiej szkole ludowej w Dubinie i prywatnej preparandzie nauczycielskiej w Lesznie. W 1903 r. ukończył Seminarium Nauczycielskie w Rawiczu. Trzy lata później zdał drugi egzamin i uzyskał kwalifikacje do pracy pedagogicznej w szkole powszechnej. | ||
=== Praca === | === Praca === | ||
| − | W 1903 r. rozpoczął pracę jako nauczyciel tymczasowy w szkole ludowej w Bukowcu. Następnie pracował w szkołach w Stasinie Janowskim, w Sitnie, w Baranowie oraz w Psarskich i w Szreniawie. | + | W 1903 r. rozpoczął pracę jako nauczyciel tymczasowy w szkole ludowej w Bukowcu. Następnie pracował w szkołach w Stasinie Janowskim, w Sitnie, w Baranowie oraz w Psarskich i w Szreniawie. |
| + | |||
| + | W kwietniu 1930 r. został urlopowany do pracy w oświacie polskiej w Niemczech. Od 1930 do 1935 r. pełnił obowiązki kierownika w [[Katolicka Szkoła Polska w Lesznie |Katolickiej Szkole Polskiej w Lesznie]]. Następnie ze względu na stan zdrowia powrócił do pracy w szkole w Szreniawie. W grudniu 1935 r. przeszedł na emeryturę. | ||
=== Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna === | === Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna === | ||
Wersja z 13:26, 14 maj 2014
| Leonard Jan Nieborak | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 1881 r. Dubin |
| Data i miejsce śmierci | 1968 r. Poznań |
Leonard Jan Nieborak (ur. 20 października 1881 r. w Dubinie, zm. 20 października 1968 r. w Poznaniu) – nauczyciel szkół polskich w Niemczech. Kierownik szkoły polskiej w Lesznie.
Spis treści
Życiorys
Urodził się w rawickim jako syn Bernarda i Berty. Brał udział w walkach na froncie zachodnim, gdzie odniósł rany. Przebywał w szpitalu w Belgii. Do Polski powrócił w maju 1919 r. Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Poznaniu. Był żonaty i miał troje dzieci.
Szkoła i wykształcenie
Uczył się w niemieckiej szkole ludowej w Dubinie i prywatnej preparandzie nauczycielskiej w Lesznie. W 1903 r. ukończył Seminarium Nauczycielskie w Rawiczu. Trzy lata później zdał drugi egzamin i uzyskał kwalifikacje do pracy pedagogicznej w szkole powszechnej.
Praca
W 1903 r. rozpoczął pracę jako nauczyciel tymczasowy w szkole ludowej w Bukowcu. Następnie pracował w szkołach w Stasinie Janowskim, w Sitnie, w Baranowie oraz w Psarskich i w Szreniawie.
W kwietniu 1930 r. został urlopowany do pracy w oświacie polskiej w Niemczech. Od 1930 do 1935 r. pełnił obowiązki kierownika w Katolickiej Szkole Polskiej w Lesznie. Następnie ze względu na stan zdrowia powrócił do pracy w szkole w Szreniawie. W grudniu 1935 r. przeszedł na emeryturę.
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna
Angażował się w działalność kulturalno-oświatową. Prowadził chór i zespół muzyczny. Propagował czytelnictwo. Będąc na Warmii, współpracował z członkami Związku Polaków w Niemczech oraz Towarzystwem Nauczycieli Polskich w Niemczech.
Nagrody i odznaczenia
- Brazowy Krzyż Zasługi
Bibliografia
Filipkowski Tadeusz, W obronie polskiego trwania Nauczyciele szkół polskich na Warmii, Mazurach i Powiślu w okresie międzywojennym, Olsztyn 1989.
