Gwiździny: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Bibliografia:) |
|||
Linia 71: | Linia 71: | ||
− | + | ''Gmina Nowe Miasto Lubawskie.Przewodnik krajoznawczy'', Toruń 1997, 82 ss. | |
<br/> | <br/> |
Wersja z 08:57, 25 wrz 2013
Gwiździny | |
| |
[[Plik:|240px|Pole-obowiązkowe]] Pole-obowiązkowe
| |
Rodzaj miejscowości | wieś |
Państwo | ![]() |
Województwo | warmińsko - mazurskie |
Powiat | nowomiejski |
Gmina | Nowe Miasto Lubawskie |
Sołectwo | Gwiździny |
Liczba ludności (2012, źródło:http://gminanml.pl/soectwa/soectwo-gwidziny.html.) | 834 |
Strefa numeracyjna | (+48) 56 |
Tablice rejestracyjne | NNM |
![]() {{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Gwiździny (Quesing) wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Nowe Miasto Lubawskie. W latach 1975–1998 miejscowość przynależała administracyjnie do województwa toruńskiego.
Spis treści
[ukryj]Charakterystyka fizjograficzna
Wieś znajduje się nad Jeziorem Gwiździny. Miejscowość położona jest na terenie gminy Nowe Miasto Lubawskie, która posiada niezwykle urozmaiconą rzeźbę. Obszar gminy obejmuje Pojezierze Brodnickie, Garb Lubawski i głęboko wciętą dolinę Drwęcy. Na terenie gminy występują takie formy jak ozy i kemy, powstałe podczas zlodowacenia w zagłębieniach i szczelinach martwego lodu. Na południe od Nowego Dworu znajduje się oz (eksploatowany jako żwirownia), natomiast na północ od wsi Chrośle i na południe od Jamielnika występują kemy. Oś hydrograficzną gminy stanowi rzeka Drwęca. Znaczną powierzchnię zaś zajmują mokradła i bagna, występujące głównie w dnach rynien i innych obniżeniach terenu. Stosunkowo niewielką powierzchnię zajmują lasy (14% powierzchni gminy). Ponadto 65% powierzchni gminy stanowi obszar chronionego krajobrazu.
Dzieje miejscowości
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1414 r. Nie znana jest dokładna data lokacji. Wówczas jej nazwa brzmiała Quesing. Miejscowość była własnością Kapituły Chełmińskiej. Jej nazwa w obecnej formie powstała w 1570 r. Gwiździny w XVI w. obejmowały 80 łanów i 14 zagród. Znajdował się tutaj również kościół i karczma. Wiadomo, że w XVI w. istniał tutaj kościół, który podupadł po wojnach polsko – szwedzkich. Na początku XX w. majątek został przejęty przez Wilhelma Modrow. Do 1945 r. pozostał w rękach rodziny Modrow. Hodowano tutaj ziemniaki typu Modrow oraz kwiaty. Po 1946 r. powstał we wsi PGR. W XX w. rozpoczęła funkcjonowanie szkoła oraz erygowano nowy kościół. Ze wsią związana jest także legenda, która mówi, że w drodze na Grunwald Jagiełło zatrzymał się nad pobliskim Jeziorem Rubkowo, aby napoić konie swego wojska. Ponadto w Gwiździnach istniał obóz pracy. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowań wiejskich.
Kultura
We wsi działa Szkoła Podstawowa, Biblioteka Gminna, świetlica wiejska, Ochotnicza Straż Pożarna i plaża. Ponadto corocznie organizowany jest w miejscowości Memoriał ks. Kazimierza Wróblewskiego w brydżu sportowym. Wróblewski był propagatorem tej dyscypliny.
Gospodarka
W Gwiździnach funkcjonuje stacja obsługi samochodów oraz hodowla szynszyli.
Ludzie związani z miejscowością:
Na kartach historii wsi zapisała się rodzina Modrow. Ponadto ważną rolę w dziejach wsi odegrał ks. Kazimierz Wróblewski - proboszcz parafii w Gwiździnach.
Zabytki:
We wsi znajduje się zespół podworski z XX w., zabudowa gospodarcza wraz z gorzelnią z XIX/XX w., kościół p.w. św. Jana Bosco z XX w., kapliczka z XX w. i budynek szkoły z XX w.
Bibliografia:
Gmina Nowe Miasto Lubawskie.Przewodnik krajoznawczy, Toruń 1997, 82 ss.
Zobacz też
• Cyfrowe Archiwum Tradycji Lokalnej – GwiździnyKinlis (dyskusja) 12:27, 20 wrz 2013 (CEST)