Ścieżka kościelna w Elblągu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Opis) |
(→Opis) |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
== Opis == | == Opis == | ||
[[Plik:el1.jpg|left|thumb|250px|Ścieżka kościelna w Elblągu. © Stanisław Kuprjaniuk]] | [[Plik:el1.jpg|left|thumb|250px|Ścieżka kościelna w Elblągu. © Stanisław Kuprjaniuk]] | ||
| − | Ścieżkę, z racji jej skromnej szerokości, trudno nazwać ulicą. Powstała wraz z zabudową miasta w czasach średniowiecznych i swoją długością odpowiadała prawie długości ulicy Stary Rynek. Od początku stanowiła wąskie przejście między kamienicami, łącząc trzy kościoły Starego Miasta. Prowadziła ona od znajdującego się w południowej części miasta [[Kościół pw. św. Ducha z Elblągu|kościoła św. Ducha]], następnie przebiegała przy kościele św. Mikołaja i kończyła się przed bramą znajdującego się po północnej części miasta podominikańskiego klasztoru NMP. Ścieżka była najszybszą i najkrótszą drogą pomiędzy nimi, stąd też jej prawdopodobna nazwa. W średniowieczu ścieżka kościelna służyła wiernym i zakonnikom do szybszego przemieszczania się z jednego kościoła do drugiego. Wspomina się także o konduktach żałobnych, które prawdopodobnie tędy przechodziły. Podczas II wojny światowej Stare Miasto w Elblągu legło w gruzach, a z nim część ścieżki kościelnej, prowadzącej od kościoła św. Mikołaja do klasztoru Najświętszej Marii Panny. Ocalał tylko odcinek łączący ulice Świętego Ducha i Mostową, który w trosce przed dewastacją był niedostępny dla zwiedzających. | + | Ścieżkę, z racji jej skromnej szerokości, trudno nazwać ulicą. Powstała wraz z zabudową miasta w czasach średniowiecznych i swoją długością odpowiadała prawie długości ulicy Stary Rynek. Od początku stanowiła wąskie przejście między kamienicami, łącząc trzy kościoły Starego Miasta. Prowadziła ona od znajdującego się w południowej części miasta [[Kościół pw. św. Ducha z Elblągu|kościoła św. Ducha]], następnie przebiegała przy kościele św. Mikołaja i kończyła się przed bramą znajdującego się po północnej części miasta podominikańskiego klasztoru NMP. Ścieżka była najszybszą i najkrótszą drogą pomiędzy nimi, stąd też jej prawdopodobna nazwa. |
| + | |||
| + | W średniowieczu ścieżka kościelna służyła wiernym i zakonnikom do szybszego przemieszczania się z jednego kościoła do drugiego. Wspomina się także o konduktach żałobnych, które prawdopodobnie tędy przechodziły. Podczas II wojny światowej Stare Miasto w Elblągu legło w gruzach, a z nim część ścieżki kościelnej, prowadzącej od kościoła św. Mikołaja do klasztoru Najświętszej Marii Panny. Ocalał tylko odcinek łączący ulice Świętego Ducha i Mostową, który w trosce przed dewastacją był niedostępny dla zwiedzających. | ||
| + | |||
| + | W 2006 r. po uporządkowaniu i konserwacji ścieżka została udostępniona turystom w czasie czerwcowych obchodów Dni Elbląga. Obecnie dostępu do ścieżki bronią dwie żelazne bramki zamykane na kłódkę. Na szczególną uwagę zasługuje 10 rozporowych i dwupoziomowych gotyckich łęków, które można podziwiać codziennie od godz. 9.00 do 17.00. | ||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 18:55, 2 cze 2014
Ścieżka kościelna w Elblągu – stanowi jeden z oryginalnych i nielicznych zachowanych średniowiecznych elementów na elbląskim Starym Mieście obok katedry św. Mikołaja, Bramy Targowej i podominikańskiego klasztoru NMP. Jest jednocześnie unikatem w skali kraju.
Opis
Ścieżkę, z racji jej skromnej szerokości, trudno nazwać ulicą. Powstała wraz z zabudową miasta w czasach średniowiecznych i swoją długością odpowiadała prawie długości ulicy Stary Rynek. Od początku stanowiła wąskie przejście między kamienicami, łącząc trzy kościoły Starego Miasta. Prowadziła ona od znajdującego się w południowej części miasta kościoła św. Ducha, następnie przebiegała przy kościele św. Mikołaja i kończyła się przed bramą znajdującego się po północnej części miasta podominikańskiego klasztoru NMP. Ścieżka była najszybszą i najkrótszą drogą pomiędzy nimi, stąd też jej prawdopodobna nazwa.
W średniowieczu ścieżka kościelna służyła wiernym i zakonnikom do szybszego przemieszczania się z jednego kościoła do drugiego. Wspomina się także o konduktach żałobnych, które prawdopodobnie tędy przechodziły. Podczas II wojny światowej Stare Miasto w Elblągu legło w gruzach, a z nim część ścieżki kościelnej, prowadzącej od kościoła św. Mikołaja do klasztoru Najświętszej Marii Panny. Ocalał tylko odcinek łączący ulice Świętego Ducha i Mostową, który w trosce przed dewastacją był niedostępny dla zwiedzających.
W 2006 r. po uporządkowaniu i konserwacji ścieżka została udostępniona turystom w czasie czerwcowych obchodów Dni Elbląga. Obecnie dostępu do ścieżki bronią dwie żelazne bramki zamykane na kłódkę. Na szczególną uwagę zasługuje 10 rozporowych i dwupoziomowych gotyckich łęków, które można podziwiać codziennie od godz. 9.00 do 17.00.
Ciekawostki
Do 1945 r. ścieżkę określano następująco: KörperStrasse – ulica Ciał, Kirchensteig – Ścieżka Kościelna, Kleine Schuhmachergasse – uliczka Mała Szewska – nazwa dotyczyła odcinka pomiędzy ul. Kuśnierską a ul. Studzienną.
Bibliografia
Baranowski Grzegorz, Elbląg i okolice, Gdańsk 1982.
