Alfons Miedzianowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m (LPF przeniósł stronę Miedzianowski Alfons na Alfons Miedzianowski, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | '''Alfons Miedzianowski''' | + | '''Alfons Miedzianowski''' (ur. 7 stycznia 1912r. w Grudziądzu, zm. 26 maja 1992 r.) – lekarz medycyny. |
<br/> <br/> | <br/> <br/> | ||
==Życiorys== | ==Życiorys== | ||
| + | Syn Jana i Julianny z d. Schultz. | ||
=== Szkoła i wykształcenie === | === Szkoła i wykształcenie === | ||
| − | Świadectwo dojrzałości uzyskał w | + | Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1930 r. po ukończeniu Gimnazjum Klasycznego w Grudziądzu. Studiował na Wydziale Lekarskim UP w latach 1930-1936. Dyplom lekarza otrzymał 1 lipca 1938r. |
=== Praca === | === Praca === | ||
| − | Od | + | Od piątego roku studiów pracował w Zakładzie Anatomii Patologicznej UP jako młodszy asystent, a także w Katedrze Chirurgii Szczękowej. Od 27 września 1936 r. do 26 marca 1937 r. powołany do Centrum Wyszkolenia Sanitarnego Szkoły Podchorążych Rezerwy w Warszawie. Po jej ukończeniu otrzymał przydział do 4 pułku lotniczego w Toruniu. Od 1 stycznia 1938 r. odbywał staż w Szpitalu Miejskim w Toruniu i Szpitalu Miejskim w Bydgoszczy. Pod koniec sierpnia 1939 r. został zmobilizowany jako lekarz 4 pułku lotniczego w Toruniu i w tym charakterze uczestniczył w kampanii wrześniowej. Był internowany na Węgrzech w Kisbodak Tabor, sprawując opiekę lekarską nad 2500 żołnierzy. Wiosną 1940r. przedostał się do Aten, a następnie do Libanu, gdzie wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Pracował w tejże jako lekarz w Syrii, Palestynie i Tobruku. Brał udział w bitwie pod El-Ghazala, gdzie 10 lutego 1942 r. został ranny. Ewakuowany do szpitala w Aleksandrii zakończył czynną służbę wojskową. |
| − | === | + | |
| − | Posiadał odznaczenia za obronę Tobruku, | + | Po powrocie do zdrowia pracował na Bliskim Wschodzie w Polskim Szpitalu nr 1, w 22 Indyjskim Ogólnym Szpitalu Wojennym i w 8 Polskim Szpitalu Wojennym. Wrócił do Polski 27 sierpnia 1947 r. Od 15 grudnia 1947 do 31 lipca 1952 r. pracował w Szpitalu w Wyrzysku. Następnie przeniósł się do [[Olsztyn|Olsztyna]] i objął ordynaturę na oddziale wewnętrznym [[Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Olsztynie|Szpitalu Wojewódzkim]]. |
| + | |||
| + | Na emeryturę przeszedł w roku 1968, jednakże do roku 1988 nadal pracował jako kierownik Poradni Chorób Wewnętrznych i Pracowni Elektrokardiograficznej w Przychodni WSZ. Był specjalistą II st. chorób wewnętrznych, ftyzjatrii i reumatologii. | ||
| + | |||
| + | Był przewodniczącym Oddziału Olsztyńskiego PTL oraz TIP. | ||
| + | === Odznaczenia === | ||
| + | Posiadał odznaczenia za obronę Tobruku, Gwiazdę Afryki, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP. | ||
== Bibliografia biograficzna == | == Bibliografia biograficzna == | ||
| − | Bednarski Z. Rocznik Medyczny | + | Bednarski Z., "Rocznik Medyczny" 1997, tom V, volumen I, s. 106.<br/> |
| + | |||
[[Kategoria: Zdrowie]] | [[Kategoria: Zdrowie]] | ||
Wersja z 12:42, 30 gru 2014
| Alfons Miedzianowski | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 7 stycznia 1912r. Grudziądz |
| Data i miejsce śmierci | 27 maja 1992r. Olsztyn |
| Miejsce spoczynku | cmentarz komunalny w Olsztynie |
| Zawód | lekarz |
Alfons Miedzianowski (ur. 7 stycznia 1912r. w Grudziądzu, zm. 26 maja 1992 r.) – lekarz medycyny.
Spis treści
Życiorys
Syn Jana i Julianny z d. Schultz.
Szkoła i wykształcenie
Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1930 r. po ukończeniu Gimnazjum Klasycznego w Grudziądzu. Studiował na Wydziale Lekarskim UP w latach 1930-1936. Dyplom lekarza otrzymał 1 lipca 1938r.
Praca
Od piątego roku studiów pracował w Zakładzie Anatomii Patologicznej UP jako młodszy asystent, a także w Katedrze Chirurgii Szczękowej. Od 27 września 1936 r. do 26 marca 1937 r. powołany do Centrum Wyszkolenia Sanitarnego Szkoły Podchorążych Rezerwy w Warszawie. Po jej ukończeniu otrzymał przydział do 4 pułku lotniczego w Toruniu. Od 1 stycznia 1938 r. odbywał staż w Szpitalu Miejskim w Toruniu i Szpitalu Miejskim w Bydgoszczy. Pod koniec sierpnia 1939 r. został zmobilizowany jako lekarz 4 pułku lotniczego w Toruniu i w tym charakterze uczestniczył w kampanii wrześniowej. Był internowany na Węgrzech w Kisbodak Tabor, sprawując opiekę lekarską nad 2500 żołnierzy. Wiosną 1940r. przedostał się do Aten, a następnie do Libanu, gdzie wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Pracował w tejże jako lekarz w Syrii, Palestynie i Tobruku. Brał udział w bitwie pod El-Ghazala, gdzie 10 lutego 1942 r. został ranny. Ewakuowany do szpitala w Aleksandrii zakończył czynną służbę wojskową.
Po powrocie do zdrowia pracował na Bliskim Wschodzie w Polskim Szpitalu nr 1, w 22 Indyjskim Ogólnym Szpitalu Wojennym i w 8 Polskim Szpitalu Wojennym. Wrócił do Polski 27 sierpnia 1947 r. Od 15 grudnia 1947 do 31 lipca 1952 r. pracował w Szpitalu w Wyrzysku. Następnie przeniósł się do Olsztyna i objął ordynaturę na oddziale wewnętrznym Szpitalu Wojewódzkim.
Na emeryturę przeszedł w roku 1968, jednakże do roku 1988 nadal pracował jako kierownik Poradni Chorób Wewnętrznych i Pracowni Elektrokardiograficznej w Przychodni WSZ. Był specjalistą II st. chorób wewnętrznych, ftyzjatrii i reumatologii.
Był przewodniczącym Oddziału Olsztyńskiego PTL oraz TIP.
Odznaczenia
Posiadał odznaczenia za obronę Tobruku, Gwiazdę Afryki, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP.
Bibliografia biograficzna
Bednarski Z., "Rocznik Medyczny" 1997, tom V, volumen I, s. 106.
